Schemat Ponzi
Co to jest schemat Ponzi?
Schemat Ponzi to oszukańcze oszustwo inwestycyjne, które obiecuje wysokie stopy zwrotu przy niewielkim ryzyku dla inwestorów. Schemat Ponzi to oszukańcze oszustwo inwestycyjne, które generuje zwroty dla wcześniejszych inwestorów z pieniędzmi pobranymi od późniejszych inwestorów. Jest to podobne do schematu piramidy, ponieważ oba opierają się na wykorzystaniu funduszy nowych inwestorów do spłacenia wcześniejszych sponsorów.
Zarówno schematy Ponziego, jak i piramidy w końcu osiągają dno, gdy powódź nowych inwestorów wysycha i nie ma wystarczającej ilości pieniędzy na obejście. W tym momencie schematy się rozpadają.
Kluczowe wnioski
- Podobnie jak piramida, schemat Ponzi generuje zwroty dla starszych inwestorów, pozyskując nowych inwestorów, którym obiecuje się duży zysk przy niewielkim lub zerowym ryzyku.
- Oba nieuczciwe ustalenia opierają się na wykorzystaniu środków nowych inwestorów do spłaty wcześniejszych sponsorów.
- Firmy, które angażują się w program Ponziego, koncentrują całą swoją energię na przyciąganiu nowych klientów do inwestycji.
Zrozumienie schematów Ponzi
Schemat Ponzi to oszustwo inwestycyjne, w którym klientom obiecuje się duży zysk przy niewielkim lub zerowym ryzyku. Firmy, które angażują się w program Ponziego, skupiają całą swoją energię na przyciąganiu nowych klientów do inwestycji.
Ten nowy dochód jest wykorzystywany do wypłacania pierwotnym inwestorom zysków, oznaczonych jako zysk z legalnej transakcji. Systemy Ponzi polegają na ciągłym napływie nowych inwestycji, aby nadal zapewniać zwroty starszym inwestorom. Kiedy skończy się ten przepływ, schemat się rozpada.
Początki schematu Ponzi
Termin „Schemat Ponzi” powstał na cześć oszusta Charlesa Ponzi w 1919 roku. Jednak pierwsze zarejestrowane przypadki tego rodzaju oszustw inwestycyjnych sięgają połowy do końca XIX wieku i zostały zaaranżowane przez Adele Spitzeder w Niemczech i Sarah Howe w Stanach Zjednoczonych. W rzeczywistości metody tego, co stało się znane jako schemat Ponziego, zostały opisane w dwóch oddzielnych powieściach napisanych przez Charlesa Dickensa, Martina Chuzzlewita, opublikowanych w 1844 r. I Little Dorrit w 1857 r.
Pierwotny schemat Charlesa Ponzi w 1919 roku był skoncentrowany na usługach pocztowych Stanów Zjednoczonych. Poczta w tamtym czasie opracowała międzynarodowe kupony zwrotne, które umożliwiały nadawcy zakup przesyłki pocztowej z wyprzedzeniem i umieszczanie jej w korespondencji. Odbiorca zabierał kupon do lokalnego urzędu pocztowego i wymieniał go na znaczki pocztowe priorytetowej poczty lotniczej potrzebne do wysłania odpowiedzi.
Systemy Ponzi polegają na ciągłym napływie nowych inwestycji, aby nadal zapewniać zwroty starszym inwestorom.
Ten rodzaj wymiany nazywany jest arbitrażem, co nie jest praktyką nielegalną. Ale Ponzi stał się chciwy i rozszerzył swoje wysiłki.
Pod kierownictwem swojej firmy, Securities Exchange Company, obiecał zwrot w wysokości 50% w 45 dni lub 100% w 90 dni. Jego sukces w systemie znaczków pocztowych od razu przyciągnął inwestorów. Zamiast faktycznie zainwestować pieniądze, Ponzi po prostu je redystrybuował i powiedział inwestorom, że osiągnęli zysk. Program trwał do sierpnia 1920 r., Kiedy toThe Boston Post rozpoczął dochodzenie w sprawie Securities Exchange Company. W wyniku śledztwa gazety, Ponzi został aresztowany przez władze federalne 12 sierpnia 1920 r. I oskarżony o kilka zarzutów oszustwa pocztowego.
Czerwone flagi w systemie Ponzi
Koncepcja schematu Ponziego nie zakończyła się w 1920 r. Wraz ze zmianą technologii zmienił się również schemat Ponzi. W 2008 roku Bernard Madoff został skazany za prowadzenie programu Ponzi, który fałszował raporty handlowe, aby pokazać, że klient osiągał zysk z inwestycji, które nie istniały. Madoff zmarł w więzieniu 14 kwietnia 2021 r.
Niezależnie od technologii zastosowanej w schemacie Ponzi, większość ma podobne cechy:
- Gwarantowana obietnica wysokich zwrotów przy niewielkim ryzyku
- Stały przepływ zwrotów niezależnie od warunków rynkowych
- Inwestycje, które nie zostały zarejestrowane w Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC)
- Strategie inwestycyjne, które są tajne lub opisane jako zbyt złożone, aby je wyjaśnić
- Klienci nie mogą przeglądać oficjalnych dokumentów związanych z ich inwestycją
- Klienci mający trudności z odebraniem pieniędzy