Łączenie zainteresowań
Co to jest łączenie zainteresowań?
Metoda łączenia udziałów była metodą rachunkowości regulującą sposób sumowania bilansów dwóch spółek podczas przejęcia lub fuzji. Rada Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB) wydała Oświadczenie nr 141 w 2001 r. Kończące stosowanie metody łączenia udziałów.
Następnie FASB wyznaczyła tylko jedną metodę – księgowanie zakupów – do rozliczania połączeń jednostek gospodarczych. W 2007 roku FASB dokonała dalszej ewolucji swojego stanowiska, wydając korektę do Komunikatu nr 141, zgodnie z którym metoda nabycia ma zostać zastąpiona inną ulepszoną metodologią – metodą nabycia.
Kluczowe wnioski
- Metoda łączenia udziałów była metodą księgową regulującą sposób łączenia bilansów dwóch połączonych spółek.
- Metoda łączenia udziałów została zastąpiona metodą nabycia, która z kolei została zastąpiona dotychczasową metodą nabycia.
- Metoda łączenia udziałów łączyła aktywa i pasywa obu spółek według wartości księgowej.
- Wartości niematerialne, takie jak wartość firmy, nie były uwzględniane w metodzie łączenia udziałów, w związku z czym były preferowane w stosunku do metody nabycia, gdyż nie powodowało konieczności płacenia zamortyzowanych kosztów, co miało negatywny wpływ na wynik finansowy.
- Korekta dokonana przez FASB w celu uwzględnienia testów na utratę wartości przed uwzględnieniem zamortyzowanych kosztów zmniejszyła wpływ metody księgowania zakupów.
Zrozumienie łączenia zainteresowań
Metoda łączenia udziałów pozwoliła na przeniesienie aktywów i zobowiązań ze spółki przejmowanej do jednostki przejmującej według wartości księgowej. Wartości niematerialne, takie jak wartość firmy, nie zostały uwzględnione w kalkulacji. Aktywa i pasywa zostały po prostu zsumowane, aby uzyskać liczbę netto w każdej kategorii przy połączeniu obu bilansów.
W metodzie nabycia ujmowano aktywa i zobowiązania według wartości godziwej, a nie wartości księgowej, a ewentualna nadwyżka zapłacona powyżej ceny w wartości godziwej była rejestrowana jako wartość firmy, która wymagała amortyzacji i rozliczenia w określonym okresie, co nie miało miejsca w przypadku metoda łączenia udziałów.
Metoda nabycia jest taka sama jak metoda nabycia, z tym wyjątkiem, że wartość firmy podlega corocznym testom na utratę wartości zamiast amortyzacji, co miało na celu uspokojenie podmiotów, które musiały zacząć płacić koszty z tytułu amortyzacji wartości firmy.
Eliminacja łączenia interesów
Jednym z powodów, dla których FASB porzuciła tę metodę na korzyść metody nabycia w 2001 r., Jest fakt, że metoda rachunkowości nabycia zapewniała dokładniejsze przedstawienie wymiany wartości w połączeniu jednostek, ponieważ aktywa i zobowiązania były wyceniane według godziwej wartości rynkowej.
Innym uzasadnieniem była poprawa porównywalności raportowanych informacji finansowych spółek, które przeszły transakcje połączenia. Dwie metody, produkujące różne wyniki, czasem bardzo różne, doprowadziły do wyzwań w porównywaniu wyników finansowych spółki, które stosowały metodę poolingu z każdym, który zatrudniony zakupu metodę rachunkową w ramach połączenia jednostek gospodarczych.
Głównym powodem i tym, który wywołał największy sprzeciw wobec zmiany metod, było uwzględnienie wartości firmy w transakcji. FASB uważa, że utworzenie rachunku wartości firmy pozwoliło lepiej zrozumieć aktywa materialne w porównaniu z wartościami niematerialnymi oraz sposób, w jaki każdy z nich przyczynił się do rentowności przedsiębiorstwa i przepływów pieniężnych.
Firmy musiałyby jednak teraz przez pewien czas amortyzować i wydatkować wartość firmy. Ponieważ metoda łączenia udziałów nie obejmowała wartości firmy, cena przewyższająca cenę w wartości godziwej nie musiałaby zostać zapłacona ani ujęta w kosztach. Zmieniło się to w przypadku rozliczenia zakupów, co w konsekwencji miało negatywny wpływ na wyniki. Kwestia ta została rozwiązana poprzez korektę zastosowania metody niezamortyzowanej poprzez wprowadzenie testu na utratę wartości, który pozwoliłby ustalić, czy wartość firmy byłaby wyższa od jej wartości godziwej i dopiero wtedy należałoby ją zamortyzować i rozliczyć w koszty.