Model skandynawski: wady i zalety
Szwecja, Norwegia, Finlandia i Dania (łącznie kraje skandynawskie) charakteryzują się połączeniem wysokiego standardu życia i niskich różnic w dochodach, które przyciągnęły uwagę świata. W czasie, gdy rosnąca przepaść między bogatymi i biednymi stała się politycznym punktem zapalnym w krajach rozwiniętych, region znany jako Skandynawia był wymieniany przez wielu naukowców jako wzór do naśladowania dla możliwości ekonomicznych i równości.
Kluczowe wnioski
- Model skandynawski obejmuje standardy stosowane w Szwecji, Norwegii, Finlandii i Danii.
- Narody te są znane z wysokiego standardu życia i niewielkich różnic w dochodach.
- Model skandynawski obejmuje świadczenia społeczne, takie jak bezpłatna edukacja, bezpłatna opieka zdrowotna i gwarantowane świadczenia emerytalne.
Model nordycki
Model nordycki to termin ukuty w celu uchwycenia wyjątkowego połączenia wolnorynkowego kapitalizmu i korzyści społecznych, które dały początek społeczeństwu cieszącemu się szeregiem usług najwyższej jakości, w tym bezpłatną edukacją i bezpłatną opieką zdrowotną, a także hojną, gwarantowaną emeryturą. wypłaty dla emerytów.
Świadczenia te są finansowane przez podatników i administrowane przez rząd z korzyścią dla wszystkich obywateli. Obywatele darzą swój rząd dużym zaufaniem i współpracują ze sobą w celu osiągnięcia kompromisów i sprostania wyzwaniom społecznym poprzez procesy demokratyczne. Ich decydenci wybrali mieszany system gospodarczy, który zmniejsza przepaść między bogatymi i biednymi dzięki redystrybucyjnemu opodatkowaniu i silnemu sektorowi publicznemu, zachowując jednocześnie korzyści płynące z kapitalizmu.
Model ten opiera się na kapitalistycznej gospodarce, która zachęca do twórczej destrukcji. Podczas gdy przepisy ułatwiają firmom zrzucanie pracowników i wdrażanie transformacyjnych modeli biznesowych, pracownicy są wspierani przez hojne programy opieki społecznej.
Rezultatem jest system, który traktuje wszystkich obywateli jednakowo i zachęca do udziału siły roboczej. Równość płci jest charakterystyczną cechą kultury, która skutkuje nie tylko wysokim stopniem udziału kobiet w miejscu pracy, ale także wysokim poziomem zaangażowania rodziców ze strony mężczyzn.
Historia pomaga
Co sprawia, że model skandynawski działa? Wiele z jego sukcesu wynika z połączenia wspólnej historii i rozwoju społecznego. W przeciwieństwie do obszarów, które rozwinęły się wokół tworzenia dużych gospodarstw będących własnością korporacji, historia Skandynawii jest w dużej mierze historią rolnictwa rodzinnego.
Rezultatem jest naród małych, przedsiębiorczych przedsiębiorstw kierowanych przez obywateli stojących przed tym samym zestawem wyzwań. Rozwiązania przynoszące korzyści jednemu członkowi społeczeństwa mogą przynieść korzyści wszystkim członkom. Ta zbiorowa mentalność powoduje, że obywatele ufają swojemu rządowi, ponieważ rząd jest prowadzony przez obywateli, którzy chcą tworzyć programy przynoszące korzyści wszystkim.
W związku z tym obywatele chętnie decydowali się na płacenie wyższych podatków w zamian za korzyści, z których będą mogli korzystać oni i członkowie ich rodzin. Rezultatem są usługi finansowane ze środków publicznych, takie jak opieka zdrowotna i edukacja, które są tak wysokiej jakości, że prywatne przedsiębiorstwa nie mają powodu, aby oferować takie usługi ani możliwości ich ulepszenia. Ten sposób myślenia pozostał nienaruszony w miarę rozwoju kapitalistycznych przedsiębiorstw.
Wyzwania modelu nordyckiego obejmują starzenie się populacji i wzrost liczby imigrantów.
Wyzwania
Model skandynawski stoi w obliczu znacznych presji na jego zrównoważony rozwój. Dwa z największych problemów to starzenie się społeczeństwa i napływ imigrantów. Jeśli chodzi o starzenie się społeczeństwa, idealnym scenariuszem jest duża baza młodych podatników i mniejsza populacja starszych mieszkańców korzystających z usług. Ponieważ równowaga populacji zmienia się w drugą stronę, prawdopodobnym skutkiem jest redukcja świadczeń.
Na szczęście dla swoich obywateli, narody nordyckie dobrowolnie wybrały ścieżkę większej równości dla wszystkich obywateli i wykazały zdolność do pracy nad swoimi różnicami politycznymi dla większego dobra wszystkich.
Jeśli chodzi o imigrację, Skandynawia przyciąga znaczny napływ przybyszów, którzy chcą cieszyć się hojnymi korzyściami publicznymi. Ci nowoprzybyli często pochodzą z narodów, które nie mają długiej, wspólnej historii podejmowania decyzji w imię dobra wspólnego. Podczas gdy rdzenni Skandynawowie mają tendencję do dużego udziału w sile roboczej w ramach wspólnej decyzji o wspieraniu udogodnień oferowanych przez ich społeczeństwo, imigranci nie zawsze podzielają tę wizję. Ci nowi przybysze stanowią znaczne obciążenie dla systemu i mogą ostatecznie doprowadzić do jego upadku.
Inne obawy
Dwie inne obawy dotyczą rodzimych obywateli korzystających z hojnego systemu świadczeń oraz wpływu złych warunków ekonomicznych na świecie. Ponownie, kultura współpracy i wspólny interes w postaci silnej sieci bezpieczeństwa socjalnego umożliwiły tym krajom dostosowanie programów świadczeń i dalsze świadczenie szerokiego zakresu usług nawet po Wielkiej Recesji.
Wzór dla innych narodów?
Model nordycki przyciągnął wiele uwagi innych narodów. Wiele osób zastanawia się, czy stanowi on szablon dla mniejszych krajów, w których obywatele są bardziej jednorodni pod względem swoich opinii i doświadczeń, a mimo to żyją w biedzie lub represjach w wyniku polityki marksistowskiego rządu.
Inni uważają, że stanowi to szablon dla reformy niekontrolowanego kapitalizmu, który stworzył znaczące nierówności dochodowe i dramatyczne różnice między jakością życia bogatych i biednych w krajach zamożnych. Siedząc pomiędzy kontrolowaną gospodarką reżimów marksistowskich a niekontrolowanym kapitalizmem na drugim końcu spektrum, model nordycki jest czasami określany jako „trzecia droga”.
Polityka i kontrowersje
Model skandynawski wywołał sporo kontrowersji poza Skandynawią. Wiele osób w krajach działających w ramach tego, co często określa się jako „amerykański model” kapitalistycznej przedsiębiorczości, postrzega model skandynawski jako atrakcyjną alternatywę dla kapitalizmu typu „zwycięzca bierze wszystko”, który doprowadził do ubóstwa i braku wysokiej jakości zdrowia po przystępnych cenach. opieka i edukacja, pogarszająca się sieć bezpieczeństwa socjalnego, brak zabezpieczenia emerytalnego, masowe skandale na rynkach finansowych i olbrzymie dysproporcje w dochodach.
Ci krytycy amerykańskiego modelu zwracają uwagę, że usługi publiczne, takie jak edukacja i programy rządowe w Ameryce, są niskiej jakości, a bogaci mają dostęp do znacznie lepszych zasobów niż biedni, a wdrożenie modelu nordyckiego może rozwiązać problem. te problemy.
Krytycy
Przeciwnicy modelu skandynawskiego krytykują wysokie podatki, wysoki stopień interwencji rządu oraz stosunkowo niski produkt krajowy brutto i produktywność, zwracając uwagę, że wszystko to ogranicza wzrost gospodarczy. Wskazują, że model nordycki redystrybuuje aktywa, ogranicza ilość pieniędzy dostępnych na osobiste wydatki i konsumpcję oraz zachęca do polegania na programach dotowanych przez rząd.
Podsumowanie
Niechęć rządów marksistów do wprowadzania zmian prawdopodobnie oznaczać będzie, że filozoficzne dyskusje na temat wdrażania modelu nordyckiego pozostaną tylko tym: dyskusjami. Niezdolność krajów rozwiniętych do wyjścia poza jadowitą retorykę polityczną w połączeniu z ich brakiem wspólnej kultury ze względu na populacje zróżnicowane geograficznie i etnicznie, którym brakuje wspólnych doświadczeń, podobnie będzie stanowić przeszkodę we wdrażaniu modelu nordyckiego w tych krajach.
W każdym razie, podczas gdy osoby postronne energicznie opowiadają się za socjaldemokracją lub przeciw tak zwanym państwom opiekuńczym, sami Skandynawowie nie czynią w ogóle żadnego wysiłku, aby nakłonić lub zmusić inne narody do przyjęcia modelu nordyckiego. Wydaje się raczej, że są zadowoleni z wspólnej pracy nad swoimi problemami w sposób zbiorowy, co konsekwentnie powoduje umieszczenie ich na szczycie światowych badań najszczęśliwszych ludzi na świecie.