Pranie pieniędzy
Co to jest pranie pieniędzy?
Pranie pieniędzy to nielegalny proces zarabiania dużych kwot pieniędzy pochodzących z działalności przestępczej, takiej jak handel narkotykami lub finansowanie terroryzmu, które wydają się pochodzić z legalnego źródła. Pieniądze pochodzące z działalności przestępczej są uważane za brudne, a proces „pierze” je, aby wyglądały na czyste.
Pranie pieniędzy to poważne przestępstwo finansowe, które jest wykorzystywane zarówno przez białych kołnierzyków, jak i zwykłych przestępców. Większość firm finansowych stosuje politykę przeciwdziałania praniu pieniędzy (AML) w celu wykrywania i zapobiegania takiej działalności.
Kluczowe wnioski
- Pranie brudnych pieniędzy to nielegalny proces sprawiania, że „brudne” pieniądze wydają się legalne, a nie źle zdobyte.
- Przestępcy wykorzystują różnorodne techniki prania pieniędzy, aby nielegalnie pozyskane fundusze wyglądały na czyste.
- Bankowość internetowa i kryptowaluty ułatwiły przestępcom przesyłanie i wypłacanie pieniędzy bez wykrycia.
- Zapobieganie praniu pieniędzy stało się wysiłkiem międzynarodowym i obecnie obejmuje finansowanie terrorystów wśród swoich celów.
Jak działa pranie pieniędzy
Pranie pieniędzy jest niezbędne dla organizacji przestępczych, które chcą skutecznie wykorzystać nielegalnie zdobyte pieniądze. Obrót dużymi ilościami nielegalnej gotówki jest nieefektywny i niebezpieczny. Przestępcy potrzebują sposobu na zdeponowanie pieniędzy w legalnych instytucjach finansowych, ale mogą to zrobić tylko wtedy, gdy wydaje się, że pochodzą one z legalnych źródeł.
Banki są zobowiązane do zgłaszania dużych transakcji gotówkowych i innych podejrzanych działań, które mogą świadczyć o praniu pieniędzy.
Proces prania pieniędzy zazwyczaj obejmuje trzy etapy: umieszczanie, nakładanie warstw i integrację.
- Umiejscowienie umieszcza „brudne pieniądze” w legalnym systemie finansowym.
- Warstwowanie ukrywa źródło pieniędzy poprzez serię transakcji i sztuczek księgowych.
- Ostatnim krokiem jest integracja, teraz wyprane pieniądze są pobierane z legalnego konta w celu wykorzystania ich do dowolnych celów, które mają na myśli przestępcy.
Istnieje wiele sposobów prania pieniędzy, od prostych po bardzo złożone. Jedną z najpowszechniejszych technik jest wykorzystanie legalnego biznesu opartego na gotówce, będącego własnością organizacji przestępczej. Na przykład, jeśli organizacja jest właścicielem restauracji, może zawyżać dzienne wpływy gotówkowe, aby przelać nielegalną gotówkę przez restaurację na konto bankowe restauracji. Następnie środki można wypłacić w razie potrzeby. Tego typu biznesy są często nazywane „frontami”.
Warianty prania pieniędzy
W jednej powszechnej formie prania pieniędzy, zwanej smurfingiem (znanej również jako „strukturyzacja”), przestępca rozbija duże porcje gotówki na wiele małych depozytów, często rozprowadzając je na wielu różnych kontach, aby uniknąć wykrycia. Pranie pieniędzy można również przeprowadzić za pomocą kantorów wymiany walut, przelewów bankowych i „mułów” – przemytników gotówki, którzy przemycają duże ilości gotówki za granicę i deponują ją na zagranicznych kontach, gdzie egzekwowanie prawa do prania pieniędzy jest mniej rygorystyczne.
Inne metody prania pieniędzy obejmują inwestowanie w towary, takie jak klejnoty i złoto, które można łatwo przenieść do innych jurysdykcji, dyskretne inwestowanie i sprzedaż cennych aktywów, takich jak nieruchomości, hazard, fałszerstwa; oraz z wykorzystaniem firm fikcyjnych (nieaktywnych firm lub korporacji, które zasadniczo istnieją tylko na papierze).
Elektroniczne pranie pieniędzy
Internet zmienił oblicze starej przestępczości. Rozwój instytucji bankowych online, anonimowych usług płatniczych online i przelewów peer-to-peer (P2P) za pomocą telefonów komórkowych sprawił, że wykrywanie nielegalnego transferu pieniędzy stało się jeszcze trudniejsze. Co więcej, korzystanie z serwerów proxy i oprogramowania anonimizującego sprawia, że trzeci składnik prania pieniędzy, integracji, jest prawie niemożliwy do wykrycia – pieniądze mogą być przesyłane lub pobierane, pozostawiając niewielki lub żaden ślad po adresie IP.
Pieniądze można również prać za pośrednictwem aukcji i sprzedaży online, witryn hazardowych i wirtualnych witryn z grami, w których nieuczciwie zarobione pieniądze są zamieniane na walutę gry, a następnie z powrotem w prawdziwe, nadające się do użytku i niemożliwe do wykrycia „czyste” pieniądze.
Najnowsza granica prania pieniędzy obejmuje kryptowaluty, takie jak Bitcoin. Chociaż nie są całkowicie anonimowe, są coraz częściej wykorzystywane w szantażu, handlu narkotykami i innych działaniach przestępczych ze względu na ich względną anonimowość w porównaniu z bardziej konwencjonalnymi formami waluty.
Przepisy przeciwdziałające praniu pieniędzy (AML) powoli nadążały za tego typu cyberprzestępczością, ponieważ większość przepisów nadal opiera się na wykrywaniu brudnych pieniędzy, które przechodzą przez tradycyjne instytucje bankowe.
Zapobieganie praniu pieniędzy
Rządy na całym świecie zintensyfikowały swoje wysiłki w walce z praniem pieniędzy w ostatnich dziesięcioleciach, wprowadzając przepisy, które wymagają od instytucji finansowych wprowadzenia systemów wykrywania i zgłaszania podejrzanych działań. Kwota zaangażowanych pieniędzy jest znaczna. Według Biura Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości, globalne transakcje prania pieniędzy stanowią około 800 miliardów dolarów do 2 bilionów dolarów rocznie, czyli około 2% do 5% światowego PKB.
W 1989 roku Grupa Siedmiu (G-7) utworzyła międzynarodowy komitet zwany Financial Action Task Force (FATF) w celu zwalczania prania pieniędzy na skalę międzynarodową. Na początku XXI wieku jego zakres został rozszerzony na zwalczanie finansowania terroryzmu.
Stany Zjednoczone uchwaliły ustawę o tajemnicy bankowej w 1970 r., Która nakłada na instytucje finansowe obowiązek zgłaszania do Departamentu Skarbu Państwa pewnych transakcji, takich jak transakcje gotówkowe powyżej 10 000 USD lub wszelkie inne, które uznają za podejrzane, na podstawie raportu o podejrzanej aktywności (SAR). Informacje, które banki przekazują Departamentowi Skarbu, są wykorzystywane przez Financial Crimes Enforcement Network (FinCEN), która może udostępniać je krajowym śledczym, organom międzynarodowym lub zagranicznym jednostkom wywiadu finansowego.
Chociaż przepisy te były pomocne w śledzeniu działalności przestępczej, samo pranie pieniędzy zostało uznane za nielegalne w Stanach Zjednoczonych aż do 1986 r., Kiedy to uchwalono ustawę o kontroli prania pieniędzy. Krótko po atakach terrorystycznych z 11 września, ustawa USA Patriot Act rozszerzyła pranie brudnych pieniędzy, zezwalając na wykorzystanie narzędzi śledczych zaprojektowanych do zapobiegania przestępczości zorganizowanej i handlowi narkotykami w dochodzeniach terrorystycznych.
Stowarzyszenie Certyfikowanych Specjalistów ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (ACAMS) oferuje profesjonalne oznaczenie znane jako Certified Anti-Money Laundering Specialist (CAMS). Osoby, które uzyskają certyfikat CAMS, mogą pracować jako menedżerowie ds. Zgodności z przepisami maklerskimi, urzędnicy ds. Ustawy o tajemnicy bankowej, kierownicy jednostek wywiadu finansowego, analitycy nadzoru i analitycy śledczy ds. Przestępstw finansowych.