Prawda w ustawie o pożyczkach (TILA)
Jaka jest prawda w ustawie o pożyczkach (TILA)?
Ustawa Truth in Lending Act (TILA) to ustawa federalna uchwalona w 1968 r. W celu ochrony konsumentów w ich kontaktach z pożyczkodawcami i wierzycielami. TILA została wdrożona przez Zarząd Rezerwy Federalnej poprzez szereg przepisów. Niektóre z najważniejszych aspektów ustawy dotyczą informacji, które muszą zostać ujawnione pożyczkobiorcy przed udzieleniem kredytu, takich jak roczna stopa oprocentowania (RRSO), okres spłaty kredytu oraz całkowite koszty dla kredytobiorcy. Informacje te muszą być widoczne na dokumentach przedstawionych pożyczkobiorcy przed podpisaniem, a w niektórych przypadkach na okresowych zestawieniach faktur pożyczkobiorcy.
Kluczowe wnioski
- Ustawa Truth in Lending Act (TILA) chroni konsumentów w kontaktach z pożyczkodawcami i wierzycielami.
- TILA ma zastosowanie do większości rodzajów kredytów konsumenckich, w tym zarówno kredytów zamkniętych, jak i odnawialnych.
- TILA reguluje, jakie informacje pożyczkodawcy muszą przekazywać konsumentom na temat swoich produktów i usług.
- Przepis Z zakazuje wierzycielom wypłacania pożyczkodawcom rekompensat za cokolwiek innego niż udzielony kredyt oraz kierowania klientów do niekorzystnych opcji w celu uzyskania wyższej rekompensaty.
- TILA pomaga konsumentom podejmować świadome decyzje i, w określonych granicach, rozwiązywać niekorzystne umowy.
Jak działa ustawa Truth in Lending Act (TILA)
Jak sama nazwa wskazuje, w TILA chodzi o prawdę w udzielaniu pożyczek. Został wdrożony przez rozporządzenie Z Zarządu Rezerwy Federalnej (12 CFR część 226) i był wielokrotnie zmieniany i rozszerzany w ciągu ostatnich dziesięcioleci. Przepisy ustawy dotyczą większości rodzajów kredytów konsumenckich, w tym kredytów zamkniętych, takich jak kredyty samochodowe kredytów odnawialnych, takich jak karta kredytowa czy linia kredytowa pod zastaw domu.
Przepisy mają na celu ułatwienie konsumentom porównywania cen, gdy chcą pożyczyć pieniądze lub wyjąć kartę kredytową, i chronić ich przed wprowadzającymi w błąd lub nieuczciwymi praktykami ze strony pożyczkodawców. Niektóre stany mają własne odmiany TILA, ale główną cechą pozostaje prawidłowe ujawnianie kluczowych informacji w celu ochrony konsumenta, a także pożyczkodawcy, w transakcjach kredytowych.
Ustawa Truth in Lending Act (TILA) daje pożyczkobiorcom prawo do wycofania się z pewnych rodzajów pożyczek w ciągu trzech dni.
Przykłady postanowień TILA
TILA określa rodzaj informacji, które pożyczkodawcy muszą ujawniać w związku ze swoimi pożyczkami lub innymi usługami. Na przykład, gdy potencjalni pożyczkobiorcy zażądają wniosku o kredyt hipoteczny o zmiennym oprocentowaniu (ARM), muszą otrzymać informacje o tym, jak ich spłaty pożyczki mogą wzrosnąć w przyszłości w różnych scenariuszach dotyczących stóp procentowych.
Ustawa zakazuje również wielu praktyk. Na przykład urzędnicy ds. Pożyczek i pośrednicy kredytowi nie mogą kierować konsumentów do pożyczki, która będzie oznaczać dla nich większą rekompensatę, chyba że pożyczka faktycznie leży w najlepszym interesie konsumenta. Wydawcy kart kredytowych nie mogą nakładać nieracjonalnych opłat karnych, gdy konsumenci spóźniają się z płatnościami.
Ponadto TILA zapewnia pożyczkobiorcom prawo do odstąpienia od określonych rodzajów pożyczek. To daje im trzydniowy okres na odstąpienie od umowy, podczas którego mogą ponownie rozważyć swoją decyzję i odwołać pożyczkę bez utraty pieniędzy. Prawo do odstąpienia od umowy chroni nie tylko pożyczkobiorców, którzy mogli po prostu zmienić zdanie, ale także tych, którzy zostali poddani taktyce sprzedaży przez pożyczkodawcę.
W przypadku cywilnych naruszeń TILA okres przedawnienia wynosi jeden rok, podczas gdy w przypadku naruszeń karnych – trzy lata.
W większości przypadków TILA nie reguluje stóp procentowych, które pożyczkodawca może pobierać, ani nie informuje pożyczkodawców, komu mogą lub nie mogą udzielić kredytu, o ile nie naruszają oni przepisów dotyczących dyskryminacji. Ustawa Dodda-Franka o reformie Wall Street i ustawie o ochronie konsumentów z 2010 r. Przeniosła od lipca 2011 r. Uprawnienia do podejmowania decyzji w ramach TILA z Zarządu Rezerwy Federalnej do nowo utworzonego Biura Ochrony Finansów Konsumentów (CFPB).
Przepis Z i hipoteki
W przypadku zamkniętych pożyczek konsumenckich, Przepis Z zabrania wierzycielom wydawania rekompensat pierwotnym pożyczkodawcom lub kredytodawcom hipotecznym, jeżeli taka rekompensata jest oparta na jakimkolwiek innym warunku niż kwota kredytu.2 W związku z tym wierzyciele nie mogą oprzeć rekompensaty na podstawie tego, czy warunek lub warunek istnieje, został zwiększony, zmniejszony lub wyeliminowany.
Przepis Z zabrania również pierwotnym pożyczkodawcom i kredytodawcom hipotecznym kierowania klienta do określonej pożyczki, gdy pożyczka ta oferuje większe odszkodowanie pierwotnemu lub hipotecznemu, ale nie zapewnia klientowi żadnych dodatkowych korzyści. Na przykład, jeśli pośrednik kredytów hipotecznych sugeruje klientowi wybranie gorszej pożyczki, ponieważ oferuje ona lepszą rekompensatę, jest to uważane za sterowanie i jest zabronione.
W przypadkach, gdy konsument płaci bezpośrednio pożyczkodawcy, żadna inna strona, która wie lub powinna wiedzieć o takiej rekompensacie, nie może zrekompensować pożyczkodawcy tej samej transakcji. Rozporządzenie nakłada również na wierzycieli wypłacających rekompensatę pożyczkodawcom obowiązek prowadzenia dokumentacji przez co najmniej dwa lata.
Przepis Z zapewnia bezpieczną przystań, gdy pierwotny pożyczkodawca, działając w dobrej wierze, zapewnia opcje pożyczki dla każdego rodzaju pożyczki, którym konsument jest zainteresowany. Opcje muszą jednak spełniać określone kryteria. Przedstawione opcje muszą obejmować pożyczkę o najniższym oprocentowaniu, pożyczkę z najniższymi opłatami za udzielenie pożyczki oraz pożyczkę o najniższym oprocentowaniu dla pożyczek z określonymi rezerwami, takich jak pożyczki bez ujemnej amortyzacji lub kar za wcześniejszą spłatę. Ponadto pierwotny pożyczkodawca musi pozyskiwać oferty od pożyczkodawców, z którymi regularnie współpracuje.
Benefits of the Truth in Lending Act (TILA)
Ustawa Truth in Lending Act (TILA) pomaga konsumentom kupować i podejmować świadome decyzje dotyczące kredytów, takich jak kredyty samochodowe, hipoteki i karty kredytowe. TILA wymaga, aby wystawcy kredytów przedstawiali koszty pożyczki w sposób jasny i oczywisty. Bez tego wymogu niektórzy pożyczkodawcy mogą ukrywać lub nie ujawniać warunków i stawek lub mogą przedstawiać je w sposób trudny do zrozumienia.
Przed TILA niektórzy pożyczkodawcy stosowali oszukańcze i drapieżne taktyki, aby zwabić klientów do jednostronnych umów. Po ustanowieniu ustawy „Truth in Lending Act” pożyczkodawcom zakazano dokonywania pewnych zmian w warunkach już zawartej umowy kredytowej i żerowania na słabszych populacjach.
TILA przyznaje również konsumentom prawo do odstąpienia od umowy zgodnie z zasadami TILA w ciągu trzech dni. Jeżeli warunki umowy nie są satysfakcjonujące lub leżą w interesie konsumenta, może on odstąpić od umowy i otrzymać pełny zwrot pieniędzy.
Prawda w ustawie o pożyczkach – często zadawane pytania
Co robi prawda w ustawie o pożyczkach?
Ustawa Truth in Lending Act (TILA) pomaga chronić konsumentów przed nieuczciwymi praktykami kredytowymi, wymagając od wierzycieli i pożyczkodawców wstępnego ujawnienia pożyczkobiorcom pewnych warunków, ograniczeń i postanowień – takich jak RRSO, czas trwania pożyczki i całkowite koszty – umowa kredytu lub pożyczka.
Kogo dotyczy prawda w ustawie o pożyczkach?
Ustawa Truth in Lending Act dotyczy większości rodzajów kredytów konsumenckich, takich jak kredyty samochodowe, kredyty hipoteczne i karty kredytowe. Nie dotyczy to jednak wszystkich transakcji kredytowych. Na przykład TILA nie ma zastosowania do kredytów udzielanych przedsiębiorstwom (w tym rolnym), podmiotom ani na określone programy pożyczek studenckich.
Jaki jest przykład prawdy w ustawie o pożyczkach z życia wzięty?
Prawdziwy przykład ustawy Truth in Lending Act obejmuje oferty kart kredytowych z banków, takich jak Chase. Chase oferuje pożyczkobiorcom możliwość ubiegania się o kartę kredytową United Gateway na swojej stronie internetowej. Przedstawiono ceny i warunki, RRSO (16,49% -23,49% na podstawie zdolności kredytowej) oraz roczną opłatę (0 USD +/-). Ujawnienie cen i warunków zawiera szczegółowe informacje na temat RRSO dla różnych typów transakcji, takich jak przelewy salda i zaliczki gotówkowe. Zawiera również listę opłat interesujących konsumentów i wymaganych przez TILA.
Jaka jest prawda w umowie pożyczki?
Umowa „Prawda w pożyczce” to pisemne oświadczenie lub zestaw informacji przekazanych pożyczkobiorcy przed udzieleniem kredytu lub pożyczki. Określa warunki kredytu, roczną stopę oprocentowania (RRSO) oraz szczegóły finansowania.
Co to jest naruszenie TILA?
Niektóre przykłady naruszeń TILA obejmują nieprecyzyjne ujawnienie przez wierzyciela RRSO i opłaty finansowej, niewłaściwe zastosowanie dziennego współczynnika procentowego oraz stosowanie opłat karnych przekraczających limity TILA. Wierzyciel narusza również, jeśli nie pozwoli pożyczkobiorcy na odstąpienie od umowy w wyznaczonym terminie.
Podsumowanie
Ustawa Truth in Lending Act (TILA) została podpisana w 1968 r. Jako środek ochrony konsumentów przed nieuczciwymi i agresywnymi praktykami pożyczkowymi. Wymaga od kredytodawców i wierzycieli dostarczania kredytobiorcom jasnych i widocznych kluczowych informacji na temat udzielonego kredytu. TILA zabrania wierzycielom i pierwotnym pożyczkodawcom podejmowania działań na własny rachunek, zwłaszcza na szkodę klienta. Aby chronić konsumentów przed nieuczciwymi praktykami kredytowymi, konsumenci mają możliwość odstąpienia od umowy w określonym czasie w przypadku niektórych transakcji kredytowych. Ustawa Truth in Lending Act służy nie tylko ochronie konsumentów, ale także pożyczkodawców i wierzycieli, którzy działają w dobrej wierze.