Mikrofinansowanie

Kluczowe wnioski

• Mikrofinansowanie to usługa bankowa świadczona bezrobotnym lub osobom o niskich dochodach lub grupom, które w innym przypadku nie miałyby innego dostępu do usług finansowych.
• Mikrofinansowanie pozwala ludziom zaciągać rozsądne pożyczki dla małych firm w sposób bezpieczny i zgodny z etycznymi praktykami pożyczkowymi.
•  Większość operacji mikrofinansowania ma miejsce w krajach rozwijających się, takich jak Uganda, Indonezja, Serbia i Honduras.
• Podobnie jak tradycyjni pożyczkodawcy, mikrofinansowanie pobierają odsetki od pożyczek i ustanawiają specjalne plany spłaty.
• Bank Światowy szacuje, że ponad 500 milionów ludzi skorzystało z operacji związanych z mikrofinansami.

---

W szczególności wzmocnienie pozycji kobiet, jak robi to wiele organizacji zajmujących się mikrofinansowaniem, może prowadzić do większej stabilności i dobrobytu rodzin.

Ponieważ wielu wnioskodawców nie może zaoferować zabezpieczenia, mikropożyczki często łączą pożyczkobiorców jako bufor. Po otrzymaniu pożyczki odbiorcy wspólnie spłacają swoje zadłużenie. Ponieważ sukces programu zależy od wkładu wszystkich, tworzy to formę wzajemnej presji, która może pomóc w zapewnieniu spłaty.

Na przykład, jeśli dana osoba ma problemy z wykorzystaniem swoich pieniędzy na rozpoczęcie działalności gospodarczej, może zwrócić się o pomoc do innych członków grupy lub urzędnika ds. Pożyczek. Kredytobiorcy poprzez spłatę zaczynają budować dobrą historię kredytową, która pozwala im w przyszłości uzyskać większe pożyczki.

Co ciekawe, chociaż pożyczkobiorcy ci często kwalifikują się jako bardzo słabi, kwoty spłaty mikropożyczek są często w rzeczywistości wyższe niż średnia stopa spłaty w przypadku bardziej konwencjonalnych form finansowania. Na przykład instytucja mikrofinansująca Opportunity International zgłosiła stopy spłaty w przybliżeniu 99 procent w 2019 roku.

Historia mikrofinansowania

Mikrofinansowanie nie jest nową koncepcją. Małe zakłady istnieją od XVIII wieku. Pierwszy przypadek mikropożyczek przypisuje się systemowi irlandzkiego funduszu pożyczkowego, wprowadzonemu przez Jonathana Swifta, który miał na celu poprawę warunków dla zubożałych obywateli Irlandii. W swojej nowoczesnej formie mikrofinansowanie stało się popularne na dużą skalę w latach siedemdziesiątych XX wieku.

Pierwszą organizacją, na którą zwrócono uwagę, był Grameen Bank, założony w 1976 roku przez Muhammada Yunusa w Bangladeszu. Oprócz udzielania pożyczek swoim klientom Grameen Bank sugeruje również, aby jego klienci zapisali się do „16 decyzji”, czyli podstawowej listy sposobów, w jakie ubodzy mogą poprawić swoje życie.

„16 decyzji” porusza szeroki wachlarz tematów, od prośby o zaprzestanie wydawania posagów na małżeństwo pary, po utrzymanie czystości wody pitnej. W 2006 roku Pokojowa Nagroda Nobla została przyznana zarówno Yunusowi, jak i Grameen Bank za ich wysiłki na rzecz rozwoju systemu mikrofinansowania.

Indyjskie mikrofinansowanie SKS obsługuje również dużą liczbę ubogich klientów. Założona w 1998 roku, stała się jedną z największych operacji mikrofinansowych na świecie. SKS działa w podobny sposób jak Grameen Bank, łącząc wszystkich pożyczkobiorców w grupy po pięciu członków, którzy współpracują w celu zapewnienia spłaty ich pożyczek.

Na całym świecie istnieją inne operacje mikrofinansowe. Niektóre większe organizacje ściśle współpracują z Bankiem Światowym, podczas gdy inne mniejsze grupy działają w różnych krajach. Niektóre organizacje umożliwiają pożyczkodawcom wybór dokładnie tego, kogo chcą wspierać, kategoryzując pożyczkobiorców na podstawie takich kryteriów, jak poziom ubóstwa, region geograficzny i rodzaj małej firmy.

Inni są bardzo konkretnie ukierunkowani. Na przykład w Ugandzie istnieją organizacje, które koncentrują się na zapewnieniu kobietom kapitału na realizację projektów, takich jak uprawa bakłażanów i otwieranie małych kawiarni.

Niektóre grupy koncentrują swoje wysiłki wyłącznie na firmach, których celem jest poprawa ogólnej społeczności poprzez takie inicjatywy, jak oferowanie edukacji, szkolenia zawodowe i praca na rzecz lepszego środowiska.

Korzyści z mikrofinansowania

Bank Światowy szacuje, że ponad 500 milionów ludzi bezpośrednio lub pośrednio skorzystało z operacji związanych z mikrofinansami. International Finance Corporation (IFC), część większej grupy Banku Światowego, szacuje, że od 2014 roku, ponad 130 milionów ludzi bezpośrednio skorzystał z działalności mikrofinansowania związane. Jednak te operacje są dostępne tylko dla około 20% z trzech miliardów ludzi, którzy zaliczają się do biednych na świecie.

Oprócz oferowania opcji mikrofinansowania, IFC pomogła ustanowić lub ulepszyć biura informacji kredytowej w 30 krajach rozwijających się. Opowiedział się również za dodaniem odpowiednich przepisów w 33 krajach, które regulują działalność finansową.

Korzyści z mikrofinansowania wykraczają poza bezpośrednie skutki zapewnienia ludziom źródła kapitału. Przedsiębiorcy, którzy tworzą odnoszące sukcesy firmy, z kolei tworzą miejsca pracy, handel i ogólną poprawę ekonomiczną w społeczności.

Kontrowersje nastawione na zysk

Chociaż istnieją niezliczone historie sukcesu, od mikroprzedsiębiorców rozpoczynających własną działalność w zakresie zaopatrzenia w wodę w Tanzanii, po pożyczkę w wysokości 1500 USD, która pozwoliła rodzinie otworzyć restaurację z grillem w Chinach, po imigrantów w USA, którzy mogli budować własne firmy, mikrofinansowanie było czasami przedmiotem krytyki.

Chociaż stopy procentowe dla mikrofinansowania są generalnie niższe niż w konwencjonalnych bankach, krytycy zarzucają, że te operacje przynoszą dochód biednym. Zwłaszcza, że ​​trend w instytucjach mikrofinansowych nastawionych na zysk, takich jak BancoSol w Boliwii i wyżej wymieniony SKS (który faktycznie rozpoczął działalność jako organizacja non-profit (NPO), ale stał się nastawiony na zysk w 2003 r.)

Jednym z największych i najbardziej kontrowersyjnych jest meksykański Compartamos Banco. Bank powstał w 1990 roku jako organizacja non-profit. Jednak 10 lat później zarząd zdecydował o przekształceniu przedsiębiorstwa w tradycyjną firmę nastawioną na zysk. W 2007 roku weszła na meksykańską giełdę, a jej pierwsza oferta publiczna (IPO) przyniosła ponad 400 milionów dolarów.

Podobnie jak większość innych firm zajmujących się mikrofinansami, Compartamos Banco udziela stosunkowo niewielkich pożyczek, obsługuje głównie kobiety i łączy pożyczkobiorców w grupy. Główna różnica polega na tym, jak wykorzystuje fundusze, które zarabia na odsetki i spłaty. Jak każda spółka publiczna, przekazuje je akcjonariuszom. W przeciwieństwie do tego instytucje non-profit przyjmują bardziej filantropijną postawę w odniesieniu do zysków, wykorzystując je do zwiększania liczby osób, którym pomagają, lub do tworzenia większej liczby programów.

Obawy dotyczące mikrofinansowania nastawionego na zysk

Oprócz Compartamos Banco wiele dużych instytucji finansowych i innych dużych korporacji uruchomiło działy mikrofinansów nastawionych na zysk, w tym na przykład CitiGroup, Barclays i General Electric. Inne firmy utworzyły fundusze inwestycyjne, które inwestują głównie w firmy mikrofinansowe.

Compartamos Banco i jego współpracownicy nastawieni na zysk byli krytykowani przez wielu, w tym samego dziadka współczesnych mikrofinansów, Muhammada Yunusa. Natychmiastowa, pragmatyczna obawa polega na tym, że z chęci zarobienia pieniędzy duże banki zajmujące się mikrofinansowaniem będą naliczać wyższe stopy procentowe, co może stworzyć pułapkę zadłużenia dla pożyczkobiorców o niskich dochodach.

Ale Yunus i inni mają również bardziej fundamentalną troskę: zachęta do mikrokredytów powinna polegać na łagodzeniu ubóstwa, a nie na zysku. Ze swej natury – i zobowiązań wobec akcjonariuszy – te notowane na giełdzie firmy działają wbrew pierwotnej misji mikrofinansowania, pomagając przede wszystkim biednym.

W odpowiedzi Compartamos i inni mikrofinanse nastawieni na zysk odpowiadają, że komercjalizacja pozwala im działać wydajniej i przyciągać więcej kapitału poprzez przyciąganie inwestorów poszukujących zysku. Stając się dochodowym biznesem, głoszą ich argumenty, bank mikrofinansowy jest w stanie rozszerzyć swój zasięg, zapewniając więcej pieniędzy i więcej pożyczek wnioskodawcom o niskich dochodach. Na razie jednak charytatywne i skomercjalizowane mikrofinanse współistnieją.

Nonprofit vs. Mikrofinansowanie nastawione na zysk

Oprócz podziału na przedsiębiorstwa non-profit i mikrofinansowe nastawione na zysk istnieje inna krytyka. Niektórzy twierdzą, że indywidualne mikropożyczki w wysokości 100 dolarów nie wystarczają na zapewnienie niezależności – raczej utrzymują odbiorców w pracy w branżach umożliwiających utrzymanie lub po prostu pokrywają podstawowe potrzeby, takie jak żywność i schronienie.

Zdaniem tych krytyków lepszym podejściem jest tworzenie miejsc pracy poprzez budowę nowych fabryk i produkcję nowych dóbr. Przytaczają przykłady Chin i Indii, gdzie rozwój dużych gałęzi przemysłu doprowadził do stabilnego zatrudnienia i wyższych płac, co z kolei pomogło milionom wyjść z najniższego poziomu ubóstwa.

Inni krytycy stwierdzili, że obecność odsetek, jakkolwiek niskie, nadal stanowi obciążenie. Pomimo zdrowych stóp spłaty nadal istnieją pożyczkobiorcy, którzy nie mogą lub nie mogą spłacić pożyczki z powodu niepowodzenia ich przedsięwzięć, katastrofy osobistej lub innych przyczyn. Tak więc ten dodatkowy dług może sprawić, że odbiorcy mikrokredytów staną się jeszcze biedniejsi niż na początku.

Często Zadawane Pytania