Koszt straty
Co to jest koszt straty?
Koszt straty, zwany również czystą składką lub czystym kosztem, to kwota, jaką ubezpieczyciel musi zapłacić, aby pokryć roszczenia, w tym koszty administrowania i badania takich roszczeń. Koszt straty, wraz z innymi pozycjami, jest uwzględniany przy obliczaniu składek.
Kluczowe wnioski
- Koszt straty to całkowita kwota pieniędzy, jaką ubezpieczyciel musi zapłacić w celu pokrycia roszczeń, w tym koszty administrowania i badania takich roszczeń.
- Określając, jaką składkę ubezpieczeniową obciążyć ubezpieczającego, firmy ubezpieczeniowe uwzględniają koszt szkody.
- Firmy ubezpieczeniowe osiągają zysk, gdy zebrane składki są większe niż koszty strat.
- Obliczając koszty strat, ubezpieczyciele korzystają z modeli statystycznych i danych historycznych dotyczących ich działalności i całej branży.
- Mnożnik kosztu straty to korekta kosztu straty uwzględniająca koszty prowadzenia działalności i zysk.
- Koszt straty pomnożony przez mnożnik kosztu straty równa się pożądanej premii za pokrycie.
Zrozumienie kosztów strat
Ustalanie stawek, czyli ustalanie wysokości należnej składki, jest jednym z najważniejszych zadań, przed którymi stoi ubezpieczyciel. Wymaga od ubezpieczycieli zbadania historycznych kosztów rozliczenia, zwanych kosztami strat ubezpieczyciela.
Koszt straty obejmuje płatności na pokrycie roszczeń z tytułu polis ubezpieczeniowych zakładów ubezpieczeń. Koszt straty obejmuje również koszty administracyjne związane z badaniem i likwidacją roszczeń składanych przez ubezpieczających. Jest to zatem rzeczywisty całkowity koszt wymagany do pokrycia roszczenia.
Ubezpieczając nową polisę ubezpieczyciel zobowiązuje się do zabezpieczenia ubezpieczającego od strat wynikających z określonego ryzyka. W zamian za ubezpieczenie ubezpieczyciel otrzymuje od ubezpieczającego wypłatę składki. Ubezpieczyciel osiąga zysk, gdy koszty związane z wypłatą i obsługą szkody, czyli kosztem szkody, są mniejsze niż łączna kwota zebranych składek.
Określenie kosztu straty
Chociaż ubezpieczyciel mógłby ustalić składkę nie mniejszą niż maksymalna kwota, za którą mógłby być odpowiedzialny, plus koszty administracyjne, taka strategia skutkowałaby bardzo wysokimi składkami nieatrakcyjnymi dla potencjalnych klientów. Regulatorzy ograniczają również stawki, które może pobierać ubezpieczyciel.
Subemitenta ubezpieczenia wykorzystuje modele statystyczne w celu oszacowania liczby strat spodziewa się ponieść z roszczeniami przeciwko jego polityce. Modele te uwzględniają częstotliwość i wagę roszczeń rozstrzygniętych w przeszłości. Modele obejmują również częstotliwość i dotkliwość doświadczaną przez inne towarzystwa ubezpieczeniowe pokrywające te same rodzaje ryzyka. Na potrzeby gwarantowania emisji National Council on Compensation Insurance (NCCI) i inne organizacje ratingowe opracowują i publikują informacje o roszczeniach.
Pomimo złożoności tych modeli, wyniki są jedynie szacunkami. Rzeczywistą stratę związaną z polisą można poznać z całkowitą pewnością dopiero po wygaśnięciu okresu obowiązywania polisy.
Ponadto, ponieważ koszt strat obejmuje tylko roszczenia i koszty administracyjne związane z badaniem i likwidacją szkód, należy go zmodyfikować, aby uwzględnić zysk i inne wydatki biznesowe, takie jak wynagrodzenia i koszty ogólne. Te specyficzne dla firmy dostosowania nazywane są mnożnikiem kosztów strat (LCM). Koszt straty pomnożony przez mnożnik kosztu straty równa się pożądanej premii za pokrycie.