Długoterminowe zarządzanie kapitałem (LTCM)
Czym było długoterminowe zarządzanie kapitałem (LTCM)?
Long-Term Capital Management (LTCM) był dużym funduszem hedgingowym, na czele którego stali laureaci Nagrody Nobla ekonomiści i renomowani handlowcy z Wall Street, który eksplodował w 1998 r., Zmuszając rząd USA do interwencji w celu zapobieżenia załamaniu rynków finansowych.
Kluczowe wnioski
- Long-Term Capital Management (LTCM) był dużym funduszem hedgingowym, kierowanym przez ekonomistów laureatów Nagrody Nobla i renomowanych handlowców z Wall Street.
- LTCM przynosił zyski w okresie swojej świetności w latach 90., przyciągając ponad 1 miliard dolarów kapitału inwestorskiego, obiecując, że jego strategia arbitrażowa przyniesie inwestorom ogromne zyski.
- Wysoce lewarowane strategie handlowe LTCM nie powiodły się, a wraz ze wzrostem strat spowodowanych niewywiązaniem się przez Rosję z zadłużenia rząd Stanów Zjednoczonych musiał wkroczyć i zorganizować ratunek, aby powstrzymać globalny kryzys finansowy.
- Ostatecznie utworzono fundusz pożyczkowy, składający się z konsorcjum banków z Wall Street, aby ratować LTCM we wrześniu 1998 r., Umożliwiając mu uporządkowaną likwidację.
Zrozumienie długoterminowego zarządzania kapitałem (LTCM)
LTCM odniósł ogromny sukces w latach 1994-1998, przyciągając ponad 1 miliard dolarów kapitału inwestorskiego, obiecując strategię arbitrażu, która mogłaby wykorzystać tymczasowe zmiany zachowań rynkowych i teoretycznie obniżyć poziom ryzyka do zera.
Jednak wysoce lewarowane strategie handlowe LTCM nie sprawdziły się i poniosły ogromne straty. Pogłosy były odczuwalne w całym krajobrazie finansowym i prawie doprowadziły do upadku światowego systemu finansowego w 1998 roku. Ostatecznie rząd Stanów Zjednoczonych musiał wkroczyć i zorganizować ratowanie LTCM przez konsorcjum banków z Wall Street, aby zapobiec systemowemu zarażeniu.
Model biznesowy LTCM
LTCM rozpoczął z początkowymi aktywami nieco ponad 1 miliardem dolarów i skupił się na handlu obligacjami. Strategia handlowa funduszu polegała na dokonywaniu transakcji konwergencji, które polegają na wykorzystaniu możliwości arbitrażu między papierami wartościowymi. Aby odnieść sukces, te papiery wartościowe muszą być nieprawidłowo wycenione względem siebie w momencie transakcji.
Przykładem transakcji arbitrażowej byłaby zmiana stóp procentowych, która nie została jeszcze odpowiednio odzwierciedlona w cenach papierów wartościowych. Może to otworzyć możliwości handlu takimi papierami wartościowymi po cenach innych niż te, którymi wkrótce się staną – po ustaleniu nowych kursów.
Firma LTCM powstała w 1993 roku i została założona przez renomowanego handlowca obligacjami Salomon Brothers, Johna Meriwethera, wraz z laureatem Nagrody Nobla Myronem Scholesem z modelu Blacka-Scholesa.
LTCM zajmował się również swapami procentowymi, polegającymi na wymianie jednej serii przyszłych płatności odsetkowych na inną, opartą na określonym kapitale, pomiędzy dwoma kontrahentami. Często swapy stóp procentowych polegają na zmianie stałej stopy na zmienną lub odwrotnie, w celu zminimalizowania ekspozycji na ogólne wahania stóp procentowych.
Ze względu na niewielkie różnice w możliwościach arbitrażu, LTCM musiał bardzo mocno wykorzystać swoje możliwości, aby zarabiać pieniądze. U szczytu funduszu w 1998 roku LTCM miał aktywa o wartości około 5 miliardów dolarów, kontrolował ponad 100 miliardów dolarów i zajmował pozycje o łącznej wartości ponad 1 biliona dolarów. W tym czasie LTCM pożyczył również aktywa o wartości ponad 120 miliardów dolarów.
Zanik długoterminowego zarządzania kapitałem (LTCM)
Kiedy Rosja nie spłacała długu w sierpniu 1998 r., LTCM zajmował znaczącą pozycję w rosyjskich obligacjach rządowych, znaną pod akronimem GKO. Pomimo utraty setek milionów dolarów dziennie, modele komputerowe LTCM zalecały utrzymanie swoich pozycji.
Wysoce lewarowany charakter LTCM w połączeniu z kryzysem finansowym w Rosji sprawił, że fundusz hedgingowy poniósł ogromne straty i grozi mu niespłacanie własnych pożyczek. Utrudniło to LTCM zmniejszenie strat na swoich pozycjach. LTCM posiadał ogromne pozycje, stanowiące około 5% całkowitego globalnego rynku instrumentów o stałym dochodzie i pożyczył ogromne ilości pieniędzy, aby sfinansować te lewarowane transakcje.
Gdyby LTCM zbankrutował, wywołałby światowy kryzys finansowy z powodu masowych odpisów, których musieliby dokonać jego wierzyciele.
Kiedy straty zbliżyły się do 4 miliardów dolarów, rząd federalny Stanów Zjednoczonych obawiał się, że zbliżające się załamanie LTCM przyspieszy większy kryzys finansowy i zaaranżował ratunek w celu uspokojenia rynków. Utworzono fundusz pożyczkowy o wartości 3,65 miliarda dolarów, który umożliwił LTCM przetrwanie zmienności rynkowej i uporządkowaną likwidację na początku 2000 roku.