Ograniczenia w branży

Jakie są ograniczenia w branży?

Ograniczenia branżowe to federalne przepisy dotyczące podatku dochodowego stosowane do świadczeń pozapłacowych, które pracodawcy zapewniają swoim pracownikom. Stanowi, że jeśli firma prowadzi działalność w wielu branżach, a pracownik otrzymuje świadczenie dodatkowe z linii działalności przedsiębiorstwa, w której nie pracuje, musi zapłacić podatki od tego świadczenia.

Zrozumienie ograniczeń w branży

Przykładem ograniczeń w branży jest to, że jeśli osoba pracuje dla kina, a jej firma jest również właścicielem parku rozrywki, jeśli otrzymałaby bezpłatny lub ulgowy wstęp do parku rozrywki, byłaby zobowiązana do zapłacenia podatku od wartości darmowy bilet lub zniżka, ponieważ Urząd Skarbowy (IRS) uznałby tę korzyść za dochód. Gdyby jednak zobaczyła film za darmo w kinie, w którym pracowała, na ogół nie musiałaby płacić podatku od kwoty bezpłatnego biletu do kina, ponieważ nie podlegałby on ograniczeniom w branży.

Produkty lub usługi sprzedawane głównie pracownikom, a nie ogółowi społeczeństwa, nie są uznawane za rabaty pracownicze, a zatem nie podlegają przepisom dotyczącym ograniczeń dotyczących linii biznesowej.

Branżapracodawcy jest zdefiniowana w podręczniku Enterprise Standard Industrial Classification (ESIC), opublikowanym przez Biuro Zarządzania i Budżetu Stanów Zjednoczonych. Uznaje się, że pracodawca prowadzi więcej niż jedną linię biznesową, jeśli oferuje produkty lub usługi do sprzedaży klientom w więcej niż jednej dwucyfrowej klasyfikacji ESIC.

Zwolnienia z ograniczeń w branży

W pewnych okolicznościach linie biznesowe mogą zostać połączone w jedną przy określaniu kwalifikowalności świadczeń w ramach ograniczeń linii biznesowej. Agregacja jest wymagana, gdy w branży pracodawcy rzadko zdarza się, że jedna branża jest prowadzona oddzielnie od innych. Jest to również wymagane, gdy znaczna liczba pracowników wykonuje istotne usługi dla więcej niż jednej linii biznesowej firmy, co utrudnia przypisanie pracowników do określonych branż. W takich przypadkach pracownik nie będzie płacił podatków od świadczeń pracowniczych zapewnianych przez pracodawcę.

Wzajemne porozumienia między dwoma pracodawcami, którzy prowadzą działalność w tej samej branży, zwalniają również pracowników, którzy otrzymują zwolnione z podatku świadczenia od drugiego pracodawcy, z ograniczeń dotyczących tej samej branży. Aby się zakwalifikować, muszą to być pisemne umowy wzajemne i nie mogą powodować, że żaden pracodawca nie będzie ponosił znacznych dodatkowych kosztów. Zasada wzajemności dotyczy wyłącznie świadczeń udzielanych bez dodatkowych kosztów, ale nie obejmuje zniżek wykwalifikowanych pracowników.