Joint Tenants in Common (JTIC)
Co łączy wspólnych najemców (JTIC)?
Termin wspólni dzierżawcy (JTIC) odnosi się do stosunku prawnego, w którym co najmniej dwie osoby są właścicielami części majątku lub innego składnika majątku, w przypadku którego żadne prawa do przeżycia nie są przyznane żadnemu z posiadaczy konta. Jeśli jeden właściciel umiera, pozostały przy życiu właściciel niekoniecznie nabywa prawa zmarłego właściciela. JTIC daje osobom fizycznym możliwość posiadania nieruchomości i dzielenia się kosztami z tym związanymi.
Zrozumieć wspólnych najemców we wspólnych (JTIC)
Dwie lub więcej osób, które są współwłaścicielami majątku, można określić mianem wspólnych najemców. Aktywa mogą obejmować nieruchomości, rachunki bankowe, rachunki maklerskie, portfele inwestycyjne lub inne rodzaje nieruchomości. Współdzierżawców w ramach wspólnego porozumienia można by ustanowić na podstawie testamentu pozostawionego przez poprzedniego właściciela nieruchomości ich spadkobiercom, takim jak rodzic, który pozostawia swój majątek czwórce swoich dzieci. Rodzic może przyznać każdemu spadkobiercy określony procent lub równą własność.
Własność członka na koncie jest zasadniczo określana proporcjonalnie. Oznacza to, że każda osoba w związku jest właścicielem części aktywów równej jej wkładowi – ktoś, kto wnosi 60%, jest właścicielem 60% aktywów. W innych przypadkach osoby mogą wejść w związek, który daje im równy udział w majątku. Wspólni najemcy mają prawo do wspólnego udziału w nieruchomości i nie mają prawa odmawiać sobie do niej dostępu. Na przykład właściciel nie może powstrzymać innego wspólnego najemcy przed dokonaniem wypłaty lub sprzedażą swojego udziału w nieruchomości.
W przeciwieństwie do innych powszechnych stosunków prawnych, kiedy jeden właściciel umiera, pozostały przy życiu właściciel (y) nie dziedziczy automatycznie swojej części majątku. Każdy najemca na koncie może w pisemnym testamencie określić sposób podziału majątku po jego śmierci. Część majątku zmarłego właściciela może zostać przekazana pozostałym najemcom tylko wtedy, gdy jest to odnotowane w testamencie.
Ten rodzaj relacji może wydawać się niezwykły, ale często występuje, gdy dwie lub więcej osób chce posiadać nieruchomość bez konieczności samodzielnego ponoszenia obciążeń finansowych. Posiadanie domu lub rachunku maklerskiego może być bardziej przystępne dla dwóch osób, jeśli zostaną wspólnymi najemcami i podzielą koszty – cenę zakupu, podatki od nieruchomości, utrzymanie, opłaty maklerskie i inne wydatki związane z aktywami.
Kluczowe wnioski
- Termin „wspólny najemca” odnosi się do relacji między dwiema lub więcej osobami, które są właścicielami majątku, ale nie mają prawa do przeżycia.
- Najemcy mogą określić w testamencie sposób podziału majątku po ich śmierci.
- Konta JTIC mogą mieć nierówny udział w nieruchomościach, ale nadal mają równy dostęp i prawa do nieruchomości.
Uwagi specjalne
Umowa o wspólnym najemcy może zostać zawarta, gdy więcej niż jedna strona zainwestuje środki w nabycie nieruchomości. Procent aktywów zaangażowanych przez każdą ze stron byłby zazwyczaj podstawą ich własności i udziału. Na przykład, jeśli jedna ze stron przeznaczyłaby 85% środków potrzebnych do nabycia nieruchomości, posiadałaby 85% roszczenia do niej.
Możesz sprzedać swój indywidualny udział, nawet jeśli nieruchomość jest traktowana jako całość.
Nieruchomość, o której mowa, jest zwykle traktowana jako całość, a nie dzielona między współ najemców. Innymi słowy, każdy najemca ma prawo do korzystania z całej nieruchomości, a nie tylko z jej części zależnej od wielkości roszczenia.
W zależności od lokalnych przepisów i rodzaju konta, każdy najemca może mieć prawo według własnego uznania do korzystania z zasobów związanych ze wspólną własnością lub kontem. Może to obejmować wypłaty, a nawet sprzedaż udziałów w nieruchomości.
Niektóre stany wymagają podpisów od wszystkich stron, które mogą żądać części własności, aby transakcje były przeprowadzane z udziałem współ najemców na wspólnych kontach lub nieruchomościach. To zmusiłoby wszystkie strony do wyrażenia zgody w celu sfinalizowania sprzedaży całej nieruchomości. Każdy najemca mógł zdecydować się na sprzedaż swojego indywidualnego udziału. Nawet jeśli najemca sprzedałby swoją część udziału w nieruchomości, nadal byłaby ona traktowana jako całość i nie została podzielona.