Czy CFA jest warte wysiłku?
Osiemset godzin studiów podyplomowych, pomyślne ukończenie trzech rygorystycznych egzaminów, cztery lata odpowiedniego doświadczenia zawodowego, przestrzeganie dobrze wypracowanego kodeksu etycznego i standardów etyki zawodowej. Respondent, zaznajomiony z tymi wymogami i spełniający wszystkie z nich, jest posiadaczem certyfikatu CFA, który poświęcił, a nawet poświęcił lata swojego życia na dążenie do doskonałości w inwestowaniu zawodowym. W przybliżeniu co piąty uczestnik programu kończy go. Ale czy na zatłoczonym rynku pracy, w zawodzie cieszącym się ostatnio raczej niskim szacunkiem opinii publicznej, cały wysiłek poświęcony na zdobycie CFA jest tego wart?
Co oznacza CFA
Pracodawcy świadczący usługi finansowe uznają wartość, jaką posiadacz czarteru wnosi do miejsca pracy, czego dowodem jest wiele ogłoszeń o pracę w finansach, które wymagają lub wymagają, aby kandydat był posiadaczem karty CFA lub kandydatem.
W przeciwieństwie do Masters in Business Administration, które mogą się znacznie różnić pod względem treści, rygoru i reputacji, CFA jest profesjonalnym certyfikatem przyznawanym tylko przez jedną organizację – CFA Institute, który jest stowarzyszeniem non-profit, które reprezentuje część zarządzania aktywami i badań pole. Instytut CFA tworzy, zarządza i testuje program nauczania, który dąży do trwałego znaczenia w oszałamiająco złożonym świecie. Ważniejsza jest jednak międzynarodowa kompetencja Instytutu i jego egzamin.
Językiem finansów może być angielski, ale praktyka finansowa jest zdecydowanie globalna i konkurencyjna.
Co robi CFA
Co robi typowy posiadacz czarteru? Istnieje wiele zawodów dostępnych dla CFA i nowe zastosowania narzędzi opracowanych w ramach rygorystycznych egzaminów, które są stale aktualizowane przez ekspertów i lekarzy ogólnych, aby odzwierciedlić bieżące środowisko finansowe. Długi okres rozwoju chroni przed degradacją jakości. Zasoby wiedzy kandydata wywodzą się z globalnego zbioru wiedzy o inwestycjach i są oparte na stale zmieniającej się praktyce zawodowej. Przykłady kariery posiadacza karty obejmują: menedżera portfela, analityka inwestycyjnego, analityka ryzyka, dyrektora inwestycyjnego, analityka pomiaru wyników, menedżera ryzyka i doradcy ds. Majątku prywatnego.
Kandydaci uczą się w sposób ciągły, począwszy od wiedzy i zrozumienia kluczowych obszarów i pojęć, takich jak klasy aktywów, ekonomia i rachunkowość finansowa (poziom I i II), po zastosowanie i analizę tego, czego się nauczyli (poziom I do III), kończąc na synteza i ocena kluczowych obszarów praktyki (poziom II i III), takich jak planowanie majątku i zarządzanie portfelem na poziomie instytucjonalnym i indywidualnym. Nauka odbywa się nie tyle sekwencyjnie, ile ewoluuje, zakładając większą głębię w miarę postępów egzaminów.
Zobacz też: Jak trudne są egzaminy CFA?