Ustawa o ochronie inwestorów

Co to jest ustawa o ochronie inwestorów?

Ustawa o ochronie inwestorów jest elementem szerszej ustawy Dodda-Franka o reformie Wall Street i ochronie konsumentów z 2009 r., Mającej na celu rozszerzenie uprawnień Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC). Ustawa ustanowiła nagrodę dla sygnalistów za zgłaszanie oszustw finansowych, zwiększoną odpowiedzialność za pomocnictwo i podwojenie finansowania SEC w ciągu pięciu lat.

Znana również jako ustawa o ochronie inwestorów z 2009 roku, została wprowadzona w ramach próby zapobieżenia w przyszłości niektórym problemom, które spowodowały powtórzenie się kryzysu finansowego.

Zrozumienie ustawy o ochronie inwestorów

Ustawa o ochronie inwestorów powołała Komitet Doradczy Inwestorów do konsultacji z SEC. Komitet spotyka się w regularnych odstępach czasu każdego roku i doradza w takich kwestiach, jak priorytety regulacyjne i kwestie dotyczące nowych produktów finansowych, struktury opłat i strategie handlowe. Prowadzi również konsultacje w sprawie inicjatyw mających na celu ochronę interesów inwestorów i promowanie zaufania do integralności rynku poprzez wymóg ujawniania konfliktów interesów i ryzyka związanego z produktami inwestycyjnymi.

Ustawa zwiększyła również zabezpieczenia i prawa dla sygnalistów, którzy mogą dochodzić roszczeń przeciwko pracodawcom w okresie od 90 do 180 dni po wykryciu naruszenia. Obejmowało to przyznanie SEC upoważnienia do rekomendowania informatorom nagród pieniężnych w wysokości do 30% sankcji przekraczających 1 milion USD. Ponadto ustawa powołała Fundusz Ochrony Inwestorów SEC, który przyznaje wypłaty sygnalistom i wspiera inicjatywy edukacyjne inwestorów.

Dalsze środki ochrony sygnalistów oferowane na mocy ustawy obejmują zakazy dla pracodawców degradowania, zawieszania, zwalniania, grożenia lub w inny sposób dyskryminowania pracowników lub agentów, którzy przekazują informacje SEC lub pomagają w dochodzeniach. Sygnalista jest upoważniony do podjęcia działań prawnych, jeżeli zaistnieje taka sytuacja.

Innym kluczowym elementem oferty działać z regulacją ratingowych agencji powodu krytycznej roli, jaką odgrywają w rynku. Pojawienie się konfliktów interesów i innych problemów, które pojawiły się podczas kryzysu hipotecznego ze strony tych agencji, doprowadziły wiele banków do niewłaściwego zarządzania ryzykiem, stanowiąc zagrożenie dla inwestorów. Przepisy wymagają teraz, aby agencje ratingowe były bardziej odpowiedzialne i przejrzyste w zakresie swoich praktyk.

Uwagi specjalne

Ustawa Dodda-Franka o reformie Wall Street i ochronie konsumentów z 2009 r. Została stworzona przez administrację Obamy w celu poprawy odpowiedzialności i przejrzystości w systemie finansowym. Posunięcie to było odpowiedzią na krach kredytów hipotecznych subprime, który doprowadził do kryzysu finansowego w 2008 roku.

Firma Dodd-Frank została stworzona, aby zapobiegać drapieżnym pożyczkom i pomagać konsumentom w zrozumieniu warunków ich zadłużenia. Ustawa obejmowała Urząd Ochrony Finansów Konsumentów, który regulowałby kredyty hipoteczne, kredyty samochodowe i karty kredytowe. SEC również otrzymała uprawnienia, które obejmowały upoważnienie do gromadzenia informacji, komunikowania się z inwestorami i społeczeństwem oraz uruchamiania programów ochrony inwestorów.

Zmieniono również wcześniejsze przepisy, w tym ustawę o ochronie inwestorów w papierach wartościowych z 1970 r. (SIPA) i ustawę Sarbanes-Oxley z 2002 r. Zmiany w SIPA obejmują podwyższenie minimalnej stawki płaconej przez członków Securities Investor Protection Corporation (SIPC) z płaskich 150 USD rocznie do 0,02% przychodów brutto członka z działalności w zakresie papierów wartościowych. Limit pożyczek na pożyczki Departamentu Skarbu USA również został zwiększony z 1 miliarda USD do 2,5 miliarda USD. Zmiany w ustawie Sarbanes-Oxley dodały brokerów i dealerów do sfery nadzoru Rady Nadzoru nad Rachunkowością Spółek Publicznych.