Transakcja odwrotna

Co to jest transakcja odwrotna?

Na rynkach finansowych termin „transakcja odwrotna” odnosi się do zamknięcia otwartego kontraktu terminowego z tą samą datą waluty, co pozwala inwestorowi oszacować zysk lub stratę z całej transakcji.

Zrozumienie transakcji odwrotnych

Zasadniczo, odwrotna transakcja „cofa” lub kompensuje poprzednią transakcję dokonaną przez inwestora tymi samymi szczegółami transakcji. Transakcje odwrotne są używane z opcjami i kontraktami forward, pozostawiając inwestorowi stały zysk lub stratę w momencie zamknięcia transakcji. Odwrotną transakcję można przeprowadzić za pośrednictwem izby rozliczeniowej, która dopasowuje szczegóły transakcji od inwestora do szczegółów transakcji zewnętrznego kupującego lub sprzedającego.

Inwestorzy, którzy kupują kontrakty terminowe typu forward, mogą zdecydować się na przejęcie aktywów bazowych, takich jak waluta, w momencie wygaśnięcia lub mogą zamknąć kontrakt przed datą wygaśnięcia. Aby zamknąć pozycję, inwestor musi kupić lub sprzedać transakcję kompensującą.

Jeżeli transakcja odwrotna zostanie sfinalizowana ze stroną inną niż strona, za pośrednictwem której inwestor nabył pierwotny kontrakt terminowy, spowoduje to oddzielną transakcję, która w pełni pokryje lub zablokuje zysk lub stratę z pierwszej transakcji. Pierwsza transakcja nie zostanie zamknięta, mimo że wynik netto tych dwóch transakcji jest równoważny, ponieważ zostały one dokonane za pośrednictwem dwóch różnych stron.

Odwrotna transakcja może przynieść inwestorowi zysk lub stratę. Jeśli transakcje były dokonywane z wykorzystaniem dźwigni finansowej, w której inwestor pożycza środki w celu zainicjowania transakcji, straty mogą spowodować wezwanie do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego.

Przykład transakcji odwrotnej

Załóżmy, że w kwietniu amerykańska firma kupi kontrakt forward na 150 000 euro po określonej cenie 1,20 dolara za 1 euro, który ma być zawarty w czerwcu. Następnie może dokonać odwrotnej transakcji, sprzedając 150 000 euro z tą samą datą wygaśnięcia, co termin kupiony w kwietniu. W ten sposób firma zablokowała zysk lub stratę, która będzie równa kwocie pieniędzy otrzymanej za sprzedaż euro pomniejszonej o kwotę zapłaconą za zakup euro kontraktem terminowym.

Jeśli wartość euro wzrosła od czasu zakupu, kupujący wychodzi na prowadzenie. Na przykład zgodzili się na kurs wymiany 1,20 USD / USD, więc jeśli cena wzrośnie do 1,25 USD, lepiej będzie im kupić 1,20 USD. Z drugiej strony, jeśli euro spadnie do 1,15 dolara, to ich sytuacja jest gorsza, ponieważ są oni zobowiązani umową do zawarcia transakcji po 1,20 dolara, podczas gdy obecnie mogliby kupić te euro za 1,15 dolara. Firmy wykorzystują kontrakty terminowe typu forward, aby zablokować oprocentowanie funduszy, których będą potrzebować w przyszłości, i są bardziej zaniepokojone wiedzą, jakie będą ich przyszłe wpływy i odpływy pieniężne, niż potencjalną zmienność cen.