Otwórz oczy na fundusze zamknięte

Inwestorów o stałym dochodzie często przyciągają fundusze zamknięte, ponieważ wiele z nich zapewnia stały strumień dochodu, zwykle miesięczny lub kwartalny, w przeciwieństwie do płatności półrocznych zapewnianych przez pojedyncze obligacje.

Być może najłatwiejszym sposobem zrozumienia zamkniętych funduszy inwestycyjnych jest porównanie z otwartymi funduszami wzajemnymi i funduszami typu ETF. Wszystkie te trzy typy funduszy łączą inwestycje wielu inwestorów w jeden koszyk papierów wartościowych lub portfel. Na pierwszy rzut oka mogą wydawać się do siebie podobni, ponieważ mają podobne nazwy i cechy. Ale z operacyjnego punktu widzenia są one zupełnie inne. Tutaj przyjrzymy się, jak działają fundusze zamknięte i czy mogą pracować dla Ciebie.

Fundusze otwarte a fundusze zamknięte

Udziały w funduszach otwartych są kupowane i sprzedawane bezpośrednio od towarzystwa funduszy inwestycyjnych. Nie ma ograniczeń co do liczby dostępnych udziałów, ponieważ towarzystwo funduszu może w razie potrzeby nadal tworzyć nowe udziały, aby zaspokoić zapotrzebowanie inwestorów. Z drugiej strony, na portfel może mieć wpływ, jeśli znaczna liczba akcji zostanie szybko umorzona, a zarządzający musi dokonać transakcji (sprzedać), aby zaspokoić zapotrzebowanie na środki pieniężne powstałe w wyniku wykupów. Wszyscy inwestorzy ponoszą koszty udziałów w funduszu związane z tą działalnością handlową, tak więc inwestorzy pozostający w funduszu dzielą się obciążeniem finansowym wynikającym z działalności handlowej inwestorów, którzy umarzają swoje akcje.

Z drugiej strony fundusze zamknięte działają bardziej jak fundusze giełdowe. Są uruchamiane w drodze pierwszej oferty publicznej (IPO), w ramach której uzyskuje się stałą kwotę pieniędzy poprzez emisję określonej liczby akcji. Zarządzający funduszem przejmuje wpływy z IPO i inwestuje udziały zgodnie z mandatem funduszu. Fundusz zamknięty jest następnie konfigurowany w akcje, które są notowane na giełdzie i sprzedawane na rynku wtórnym.

Podobnie jak wszystkie akcje, fundusze zamknięte są kupowane i sprzedawane na otwartym rynku, więc działalność inwestorów nie ma wpływu na aktywa bazowe w portfelu funduszu. To rozróżnienie handlowe może być zaletą dla zarządzających pieniędzmi specjalizujących się w akcjach o małej kapitalizacji, rynkach wschodzących, obligacjach o wysokim dochodzie i innych mniej płynnych papierach wartościowych. Po stronie kosztów w równaniu każdy inwestor płaci prowizję, aby pokryć koszt własnej działalności handlowej – to znaczy kupna i sprzedaży akcji funduszu zamkniętego na otwartym rynku.

Podobnie jak fundusze otwarte i fundusze giełdowe, fundusze zamknięte są dostępne w szerokiej gamie ofert. Fundusze akcyjne, fundusze obligacji i fundusze zrównoważone zapewniają pełen zakres opcji alokacji aktywów, a reprezentowane są zarówno rynki zagraniczne, jak i krajowe. Niezależnie od wybranego funduszu, wszystkie fundusze zamknięte (w przeciwieństwie do niektórych odpowiedników typu otwartego i ETF) są aktywnie zarządzane. Inwestorzy decydują się na lokowanie swoich aktywów w funduszach zamkniętych w nadziei, że zarządzający funduszami wykorzystają swoje umiejętności zarządcze do dodania współczynnika alfa i zapewnienia zwrotów przekraczających te, które byłyby dostępne poprzez inwestowanie w produkt indeksowy, który śledziłby indeks porównawczy portfela.

Ceny i handel: zwróć uwagę na NAV

Ceny są jednym z najbardziej znaczących różnic między funduszami otwartymi i zamkniętymi. Fundusze otwarte są wyceniane raz dziennie na koniec dnia. Każdy inwestor dokonujący transakcji w funduszu otwartym w danym dniu płaci tę samą cenę, zwaną wartością aktywów netto (NAV). Fundusze zamknięte, takie jak ETF, również mają wartość WAN, ale cena transakcyjna, która jest notowana przez cały dzień na giełdzie, może być wyższa lub niższa od tej wartości. Rzeczywista cena transakcyjna zależy od podaży i popytu na rynku. Fundusze ETF zazwyczaj handlują na poziomie lub blisko swoich NAV.

Jeśli cena transakcyjna jest wyższa niż NAV, mówi się, że fundusze zamknięte i fundusze ETF są sprzedawane z premią. W takim przypadku inwestorzy znajdują się w dość niepewnej sytuacji, gdy płacą za zakup inwestycji, która jest warta mniej niż cena, jaką trzeba zapłacić, aby ją nabyć.

Jeśli cena transakcyjna jest niższa niż NAV, mówi się, że fundusz obraca się z dyskontem. Daje to inwestorom możliwość zakupu funduszu zamkniętego lub ETF po cenie niższej niż wartość aktywów bazowych. Gdy fundusze zamknięte są przedmiotem obrotu ze znacznym dyskontem, zarządzający funduszem może podjąć próbę zlikwidowania luki między wartością aktywów netto a ceną transakcyjną, oferując odkup akcji lub podejmując inne działania, takie jak publikowanie raportów na temat strategii funduszu w zakresie wzmocnienia zaufanie inwestorów i generowanie zainteresowania funduszem.

Wykorzystanie dźwigni finansowej przez fundusze zamknięte

Cechą wyróżniającą funduszy zamkniętych jest ich zdolność do wykorzystywania pożyczek jako metody  lewarowania  swoich aktywów, co, dodając element ryzyka w porównaniu z funduszami otwartymi i ETF, może potencjalnie prowadzić do większych zysków. Istnieje idealna okazja dla zamkniętych funduszy kapitałowych i obligacji, aby zwiększyć oczekiwane zyski poprzez lewarowanie swoich aktywów poprzez zaciąganie pożyczek w warunkach niskich stóp procentowych i ponowne inwestowanie w długoterminowe papiery wartościowe o wyższych stopach procentowych.

W środowiskach o niskich stopach procentowych fundusze zamknięte zazwyczaj w większym stopniu wykorzystują dźwignię finansową. Dźwignia ta może być wykorzystana w formie akcji  uprzywilejowanych, umów odwrotnego zakupu, rolek dolara, papierów komercyjnych, pożyczek bankowych i  banknotów, by wymienić tylko kilka. Dźwignia finansowa występuje częściej w funduszach inwestujących w dłużne papiery wartościowe, chociaż kilka funduszy inwestujących w udziałowe papiery wartościowe również korzysta z dźwigni finansowej.

Ryzyko minusem  korzystania z dźwigni finansowej jest to, że gdy giełdowy lub obligacji rynki przejść downswingiem rynkową, wymagane opłaty związane z obsługą długu spowoduje powrót do akcjonariuszy być niższe niż te fundusze nie wykorzystania dźwigni. Z kolei ceny akcji będą bardziej zmienne w przypadku finansowania dłużnego lub dźwigni finansowej. Ponadto wraz ze wzrostem stóp procentowych długoterminowe papiery wartościowe stracą na wartości, a zastosowana dźwignia finansowa potęguje spadek, powodując większe straty dla inwestorów.

Dlaczego fundusze zamknięte nie są bardziej popularne

Według Closed-End Fund Association, fundusze zamknięte były dostępne od 1893 roku, ponad 30 lat przed utworzeniem pierwszego otwartego funduszu w Stanach Zjednoczonych. Pomimo długiej historii, jednak fundusze zamknięte są znacznie przewyższyła otwartych funduszy na rynku.

Względny brak popularności funduszy zamkniętych można wytłumaczyć faktem, że są one nieco złożonym narzędziem inwestycyjnym, które są mniej płynne i bardziej zmienne niż fundusze otwarte. Ponadto niewiele funduszy zamkniętych jest śledzonych przez firmy z Wall Street lub będące własnością instytucji. Po ożywieniu działalności w zakresie bankowości inwestycyjnej związanej z pierwszą ofertą publiczną funduszu zamkniętego, zakres badań zwykle zanika, a akcje słabną.

Z tych powodów fundusze zamknięte historycznie były i prawdopodobnie pozostaną narzędziem używanym głównie przez stosunkowo wyrafinowanych inwestorów.

Podsumowanie

Inwestorzy lokują swoje pieniądze w funduszach zamkniętych z wielu tych samych powodów, z których lokują swoje pieniądze w funduszach otwartych. Większość z nich poszukuje solidnych zwrotów ze swoich inwestycji poprzez tradycyjne sposoby uzyskiwania zysków kapitałowych, wzrostu cen i potencjału dochodowego. Szeroka gama dostępnych funduszy zamkniętych oraz fakt, że wszystkie są aktywnie zarządzane (w przeciwieństwie do funduszy otwartych) sprawiają, że fundusze zamknięte są inwestycją wartą rozważenia. Z punktu widzenia kosztów, wskaźnik kosztowy dla funduszy zamkniętych może być niższy niż wskaźnik kosztowy dla porównywalnych funduszy otwartych.