Wprowadzenie do papieru komercyjnego

Świat papierów wartościowych o stałym dochodzie można podzielić na dwie główne kategorie. Rynki kapitałowe obejmują papiery wartościowe o terminie zapadalności powyżej 270 dni, podczas gdy rynek pieniężny obejmuje wszystkie instrumenty o stałym dochodzie, których termin zapadalności nie przekracza 270 dni. Papiery komercyjne należą do tej drugiej kategorii i są powszechne w wielu funduszach inwestycyjnych rynku pieniężnego. Ten krótkoterminowy instrument może być realną alternatywą dla inwestorów detalicznych o stałym dochodzie, którzy szukają lepszej stopy zwrotu ze swoich pieniędzy.

Charakterystyka papieru komercyjnego

Weksel komercyjny to niezabezpieczona forma weksla oprocentowanego według stałej stopy procentowej. Zwykle jest emitowany przez duże banki lub korporacje w celu pokrycia krótkoterminowych należności i spełnienia krótkoterminowych zobowiązań finansowych, takich jak finansowanie nowego projektu. Podobnie jak w przypadku każdego innego rodzaju obligacji lub instrumentu dłużnego, podmiot emitujący oferuje papier, zakładając, że będzie w stanie spłacić zarówno odsetki, jak i kapitał do terminu zapadalności. Rzadko jest wykorzystywany jako narzędzie finansowania zobowiązań długoterminowych, ponieważ inne alternatywy są lepiej dostosowane do tego celu.

Papier komercyjny zapewnia wygodną metodę finansowania, ponieważ pozwala emitentom uniknąć przeszkód i kosztów związanych z ubieganiem się o ciągłe pożyczki biznesowe i ich zabezpieczaniem, a Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) nie wymaga rejestracji papierów wartościowych będących przedmiotem obrotu na rynku pieniężnym. Zwykle jest oferowany ze zniżką z terminem zapadalności wynoszącym od jednego do 270 dni, chociaż większość emisji ma termin zapadalności od jednego do sześciu miesięcy.

Historia papieru komercyjnego

Papier komercyjny został po raz pierwszy wprowadzony ponad 100 lat temu, kiedy kupcy z Nowego Jorku zaczęli sprzedawać swoje krótkoterminowe zobowiązania dealerom, którzy działali jako pośrednicy. Dealerzy ci kupowaliby banknoty z dyskontem w stosunku do ich wartości nominalnej, a następnie przekazaliby je bankom lub innym inwestorom. Pożyczkobiorca spłaciłby wówczas inwestorowi kwotę równą wartości nominalnej banknotu.

Marcus Goldman z Goldman Sachs był pierwszym sprzedawcą na rynku pieniężnym, który kupił papiery komercyjne, a jego firma stała się jednym z największych dealerów papieru komercyjnego w Ameryce po wojnie secesyjnej. Rezerwa Federalna zaczęła również handlować papierami komercyjnymi wraz z bonami skarbowymi od tego czasu do II wojny światowej, aby podnieść lub obniżyć poziom rezerw walutowych krążących między bankami.

Po wojnie coraz więcej firm zaczęło emitować papiery komercyjne, które w końcu stały się głównym instrumentem dłużnym na rynku pieniężnym. Znaczną część tego wzrostu sprzyjał rozwój branży kredytów konsumenckich, ponieważ wielu wydawców kart kredytowych zapewniłoby posiadaczom kart udogodnienia i usługi dla akceptantów wykorzystujących pieniądze wygenerowane z papierów komercyjnych. Wydawcy kart kupowaliby wówczas wierzytelności umieszczone na kartach przez klientów od tych sprzedawców (i osiągaliby znaczny zysk na spreadzie).

W latach 80. toczyła się debata na temat tego, czy banki naruszały ustawę Banking Act z 1933 r., Udzielając gwarancji na papiery komercyjne, ponieważ nie są one klasyfikowane przez SEC jako obligacje. Obecnie papiery komercyjne stanowią główne źródło krótkoterminowego finansowania dla emitentów o ratingu inwestycyjnym, obok kredytów komercyjnych i nadal są szeroko stosowane w branży kart kredytowych.

Handlowe rynki papieru

Papiery komercyjne były tradycyjnie emitowane i sprzedawane między instytucjami w nominałach 100 000 USD, przy czym banknoty przekraczające tę kwotę są dostępne w przyrostach po 1000 USD. Konglomeraty finansowe , takie jak firmy inwestycyjne, banki i fundusze wspólnego inwestowania, były w przeszłości głównymi nabywcami tego rynku, a w sektorze bankowym istnieje ograniczony rynek wtórny tego dokumentu.

W przeszłości zamożni inwestorzy indywidualni mieli również dostęp do ofert papierów komercyjnych w drodze oferty prywatnej. Rynek poważnie ucierpiał, gdy Lehman Brothers ogłosił upadłość w 2008 r., W wyniku czego wprowadzono nowe zasady i ograniczenia dotyczące rodzaju i ilości papierów komercyjnych, które można przechowywać w funduszach inwestycyjnych rynku pieniężnego. Niemniej jednak instrumenty te stają się coraz bardziej dostępne dla inwestorów detalicznych za pośrednictwem sklepów internetowych sponsorowanych przez finansowe spółki zależne.

Papiery komercyjne zwykle oprocentowane są wyższą stopą procentową niż instrumenty gwarantowane, a stopy te zwykle rosną wraz ze wzrostem gospodarczym kraju. Niektóre instytucje finansowe zezwalają nawet swoim klientom na wypisywanie czeków i dokonywanie przelewów online za pomocą rachunków w formie papierów komercyjnych w taki sam sposób, jak rachunki gotówkowe lub na rynku pieniężnym.

Jednak inwestorzy muszą mieć świadomość, że te banknoty nie są ubezpieczone przez FDIC. Oparte są one wyłącznie na sile finansowej emitenta w taki sam sposób, jak w przypadku każdego innego rodzaju obligacji korporacyjnych lub papierów dłużnych. Standard & Poor’s i Moody’s regularnie oceniają papiery komercyjne przy użyciu tego samego systemu ratingowego, co w przypadku obligacji korporacyjnych, przy czym ich najwyższe oceny to AAA i Aaa. Podobnie jak w przypadku każdego innego rodzaju inwestycji dłużnych, papiery komercyjne o niższych ratingach są objęte odpowiednio wyższymi stopami procentowymi. Nie ma jednak rynku śmieciowego, ponieważ papiery komercyjne mogą być oferowane tylko przez przedsiębiorstwa o ratingu inwestycyjnym.

Wartości domyślne papieru komercyjnego

Z praktycznego punktu widzenia Agent ds. Emisji i Płatności, czyli IPA, jest odpowiedzialny za zgłaszanie inwestorom niewypłacalności emitenta papierów komercyjnych i wszelkich związanych z tym prowizji giełdowych. Ponieważ papiery komercyjne są niezabezpieczone, inwestorzy, którzy posiadają papiery, których dotyczy niewykonanie zobowiązania, mają bardzo niewielką możliwość regresu, z wyjątkiem wezwania do wniesienia jakichkolwiek innych zobowiązań lub sprzedaży posiadanych akcji spółki. W rzeczywistości duża niewypłacalność może w rzeczywistości odstraszyć cały rynek papierów komercyjnych. Wielu emitentów papierów komercyjnych kupuje ubezpieczenie jako formę zabezpieczenia.

Niewypłacalność jest częstsza niż w poprzednich latach. Przed kryzysem finansowym w latach 2007–2008 emitenci papierów komercyjnych w USA nie wywiązali się z około 3% swoich emisji. Liczba ta gwałtownie wzrosła w latach 2007-08. W rzeczywistości pozostająca do spłaty ilość papierów komercyjnych spadła o około 29% do września 2008 r. Z obawy przed dalszą niewypłacalnością.

Jeden ze słynnych przypadków niewypłacalności na papierze komercyjnym miał miejsce w 1970 r., Kiedy to gigant transportowy Penn Central ogłosił upadłość. Firma nie wywiązała się ze wszystkich zobowiązań związanych z papierami komercyjnymi. Bezpośrednią konsekwencją było to, że wierzyciele stracili pieniądze. Wokół kręciło się tak dużo papierów komercyjnych Penn Central, że cały rynek papierów komercyjnych ucierpiał. Emitenci, którzy nie mieli powiązań z Penn Central, zauważyli, że inwestorzy całkowicie stracili zaufanie do tego instrumentu. Rynek papierów komercyjnych spadł o prawie 10% w ciągu miesiąca. Po tym fiasku praktyka kupowania rezerwowych zobowiązań kredytowych jako formy ubezpieczenia papierów komercyjnych stała się powszechna na rynku.

Handel papierami komercyjnymi

Mali inwestorzy indywidualni mogą kupować papiery komercyjne, chociaż istnieje kilka ograniczeń, które to utrudniają. Większość papierów komercyjnych jest sprzedawana i odsprzedawana inwestorom instytucjonalnym, takim jak duże instytucje finansowe, fundusze hedgingowe i międzynarodowe korporacje. Inwestor indywidualny potrzebowałby dostępu do bardzo dużych kwot kapitału, aby kupić i posiadać własne papiery komercyjne; w przeciwnym razie możliwa jest inwestycja pośrednia za pośrednictwem funduszy inwestycyjnych, funduszy typu ETF lub rachunku rynku pieniężnego zarządzanego i utrzymywanego w instytucji depozytowej.

Czynniki takie jak koszty regulacyjne, skala kapitału możliwego do zainwestowania i fizyczny dostęp do rynków kapitałowych mogą bardzo utrudniać inwestorom indywidualnym lub detalicznym zakup i posiadanie papierów komercyjnych.

Na przykład papier komercyjny jest zwykle sprzedawany w okrągłych partiach o łącznej wartości 100 000 USD. Ten próg sam w sobie sprawia, że ​​kupowanie papierów komercyjnych jest na ogół wyłączne dla inwestorów instytucjonalnych i zamożnych osób. Ponadto pośrednicy-dealerzy emitujący papiery komercyjne w imieniu klienta mają wcześniej istniejące relacje z nabywcami instytucjonalnymi, które sprawiają, że rynek jest efektywny poprzez duże zakupy ofert pierwotnych. Prawdopodobnie nie będą patrzeć na inwestorów indywidualnych jako źródło kapitału do sfinansowania transakcji.

Ceny i ceny papieru komercyjnego

Federal Reserve Board posty obecne stawki płacone przez papiery komercyjne na swojej stronie internetowej. FRB publikuje również stawki finansowych i niefinansowych papierów komercyjnych z ratingiem AA w dzienniku H.15 Statistics Release codziennie od poniedziałku do piątku o godzinie 16:15. Corporation (DTCC), a stawki są obliczane na podstawie szacunkowej relacji między oprocentowaniem kuponów nowych emisji a ich terminami zapadalności. Dodatkowe informacje na temat kursów i wolumenów obrotu są dostępne każdego dnia dla działalności z poprzedniego dnia. Dane liczbowe dotyczące każdej nierozliczonej emisji papierów komercyjnych są również dostępne na koniec dnia roboczego w każdą środę oraz w ostatni dzień roboczy każdego miesiąca.

Podsumowanie

Papiery komercyjne stają się coraz bardziej dostępne dla inwestorów detalicznych z wielu punktów sprzedaży. Ci, którzy szukają wyższych zysków, prawdopodobnie uznają te instrumenty za atrakcyjne ze względu na ich wyższe zwroty przy niewielkim ryzyku. Aby uzyskać więcej informacji na temat papierów komercyjnych, skontaktuj się ze swoim doradcą finansowym lub odwiedź witrynę internetową Zarządu Rezerwy Federalnej.