Międzynarodowy rynek pieniężny
Międzynarodowa Giełda Walutowa (IMM) został wprowadzony w grudniu 1971 roku, a formalnie wprowadzone w maju 1972 roku, choć jego korzenie sięgają do końca Bretton Woods przez 1971 Umowa Smithsonian i Nixona zawieszenie wymienialności dolara amerykańskiego do złota.
IMM Exchange powstała jako oddzielny oddział Chicago Mercantile Exchange i od 2009 roku była drugą co do wielkości giełdą kontraktów terminowych na świecie. Głównym celem IMM jest handel kontraktami futures na waluty, stosunkowo nowym produktem, który był wcześniej badany przez naukowców jako sposób na otwarcie wolnego rynku giełdowego w celu ułatwienia handlu między narodami.
Pierwsze eksperymentalne kontrakty terminowe obejmowały transakcje w stosunku do dolara amerykańskiego, takie jak funt brytyjski, frank szwajcarski, niemiecka marka niemiecka, dolar kanadyjski, jen japoński, a we wrześniu 1974 r. Frank francuski. Lista ta została później rozszerzona o dolara australijskiego, euro, waluty cross-rate w kontraktach terminowych futures została wprowadzona para niemiecka marka / jen japoński. Ale te wczesne sukcesy miały swoją cenę.
Wady kontraktów terminowych na waluty
Wyzwaniem było powiązanie wartości kontraktów walutowych IMM z rynkiem międzybankowym – dominującym sposobem handlu walutami w latach 70. XX wieku – oraz jak umożliwić IMM swobodną wymianę walut, o której myśleli naukowcy. Firmy członkowskie zajmujące się rozliczeniami zostały zarejestrowane, aby działać jako arbitrzy między bankami a IMM w celu ułatwienia uporządkowania rynków między spreadami kupna i sprzedaży. Continental Bank of Chicago został później zatrudniony jako agent dostawczy dla kontraktów. Te sukcesy zaowocowały nieprzewidzianym poziomem konkurencji o nowe produkty futures.
Chicago Board Options Exchange (CBOE) konkurowały i otrzymał prawo do amerykańskich 30-letnich handlu futures obligacji natomiast IMM zabezpieczone prawo do handlu eurodolara umów, 90-dniowego oprocentowanie umowa rozliczane w gotówce, a nie fizycznej dostawy. Eurodolary zaczęto nazywać „rynkiem eurowalut”, z którego korzysta głównie Organizacja Krajów Eksportujących Ropę Naftową (OPEC), która zawsze wymagała płatności za ropę w dolarach amerykańskich. Ten aspekt rozliczenia gotówkowego utorowałby później drogę dla kontraktów terminowych na indeksy, takich jak indeksy światowych giełd i indeks IMM. Rozrachunek gotówkowy pozwoliłby również IMM stać się później „rynkiem kasowym” ze względu na handel krótkoterminowymi instrumentami wrażliwymi na stopy procentowe.
System transakcji
Wraz z nową konkurencją system transakcyjny był rozpaczliwie potrzebny. CME i Reuters Holdings utworzyły Post Market Trade (PMT), aby umożliwić globalnemu zautomatyzowanemu elektronicznemu systemowi transakcyjnemu działanie jako pojedynczy podmiot rozliczeniowy i połączenie światowych centrów finansowych, takich jak Tokio i Londyn. Dziś PMT jest znane jako Globex, co ułatwia nie tylko rozliczenia, ale także traderów na całym świecie. W 1975 r. Narodziły się amerykańskie bony skarbowe, które w styczniu 1976 r. Zaczęły być przedmiotem obrotu na IMM. Obrót kontraktami terminowymi na bony skarbowe rozpoczął się w kwietniu 1986 r. Za zgodą Komisji ds. Handlu Terminami Towarowymi (CFTC).
Wzrost rynku Forex
Prawdziwy sukces miał nastąpić w połowie lat osiemdziesiątych, kiedy to zaczęto handlować opcjami na kontrakty terminowe na waluty. Do 2003 r. Obrót walutami osiągnął wartość nominalną 347,5 miliarda dolarów.
Lata 90. były okresem gwałtownego rozwoju IMM z powodu trzech wydarzeń na świecie:
- Bazylea I w lipcu 1988 r. Prezesi 12 państw Europejskiego Banku Centralnego zgodzili się na ujednolicenie wytycznych dla banków. Kapitał banku musiał być równy 4% aktywów.
- Jednolity akt europejski z 1992 r. Pozwolił on nie tylko na swobodny przepływ kapitału przez granice państw, ale także pozwolił wszystkim bankom na włączenie się do dowolnego kraju UE.
- Bazylea II Ma to na celu kontrolę ryzyka poprzez zapobieganie stratom, których realizacja jest nadal w toku.
Rolą banku jest przekazywanie środków od deponentów do pożyczkobiorców. W przypadku tych wiadomości deponentami mogą być rządy, agencje rządowe i międzynarodowe korporacje. Rola banków na tej nowej arenie międzynarodowej eksplodowała, aby sprostać wymaganiom dotyczącym finansowania wymogów kapitałowych, nowych struktur kredytowych i nowych struktur stóp procentowych, takich jak stopy pożyczek jednodniowych; coraz częściej IMM był używany do wszystkich potrzeb finansowych.
Ponadto wprowadzono cały szereg nowych instrumentów handlowych, takich jak swapy na rynku pieniężnym w celu zablokowania lub obniżenia kosztów pożyczki oraz swapy na arbitraż na kontrakty terminowe lub ryzyko zabezpieczające. Swapy walutowe zostałyby wprowadzone dopiero w pierwszej dekadzie XXI wieku.
Kryzysy finansowe i płynność
W sytuacjach kryzysu finansowego banki centralne muszą zapewnić płynność, aby ustabilizować rynki, ponieważ ryzyko może być sprzedawane po premii do docelowych stóp banku, zwanych stopami pieniężnymi, których bankierzy centralni nie mogą kontrolować. Bankierzy centralni zapewniają następnie płynność bankom handlującym i kontrolującym stopy procentowe. Są to tak zwane stopy repo i są przedmiotem obrotu za pośrednictwem IMM. Rynki repo pozwalają uczestnikom na szybkie refinansowanie na rynku międzybankowym niezależnie od limitów kredytowych w celu ustabilizowania systemu. Pożyczkobiorca zastawia sekurytyzowane aktywa, takie jak akcje, w zamian za gotówkę, aby umożliwić kontynuowanie swojej działalności.
Azjatyckie rynki pieniężne i IMM
Azjatyckie rynki pieniężne połączyły się z IMM, ponieważ azjatyckie rządy, banki i przedsiębiorstwa musiały ułatwić prowadzenie działalności i handel w szybszy sposób, zamiast pożyczać depozyty w dolarach amerykańskich od banków europejskich. Banki azjatyckie, podobnie jak banki europejskie, były obarczone depozytami denominowanymi w dolarach, ponieważ wszystkie transakcje były denominowane w dolarach w wyniku dominacji dolara amerykańskiego. Potrzebne były więc dodatkowe transakcje, aby ułatwić handel innymi walutami, zwłaszcza euro. Azja i UE podzieliłyby się nie tylko eksplozją handlu, ale także dwiema walutami o największym obrocie na świecie na IMM. Z tego powodu jen japoński jest kwotowany w dolarach amerykańskich, a kontrakty terminowe na eurodolar są kwotowane w oparciu o indeks IMM, będący funkcją trzymiesięcznego LIBOR.
Bazę indeksu IMM wynoszącą 100 odejmuje się od trzymiesięcznego LIBOR, aby zapewnić, że ceny ofertowe są poniżej ceny sprzedaży. Są to normalne procedury stosowane w innych instrumentach będących przedmiotem powszechnego obrotu na IMM w celu zapewnienia stabilizacji rynku.
Podsumowanie
Od czerwca 2000 r. IMM przeszedł z organizacji non-profit na podmiot przynoszący zyski, członkostwo i udziałowca. Otwiera się do handlu o 8:20 czasu wschodniego, aby odzwierciedlić główne publikacje gospodarcze w USA opublikowane o 8:30. Banki, banki centralne, międzynarodowe korporacje, handlowcy, spekulanci i inne instytucje – wszyscy używają jej różnych produktów do pożyczania, pożyczania, handlu, zysku, finansowania, spekulacji i zabezpieczania ryzyka.