Dziedziczony IRA i objaśnienie reguł 401 (k)

Odziedziczone indywidualne konta emerytalne (IRA) od dawna są metodą umożliwiającą beneficjentom niebędącym małżonkami dziedziczenie konta IRA i pozwalającą, aby konto nadal rosło na podstawie odroczenia podatku w czasie.

W 2007 r. Zasady zostały zmienione, aby umożliwić osobom pobierającym świadczenia emerytalne 401 (k) niebędące małżonkami i innym programom emerytalnym o zdefiniowanej składce traktowanie tych kont w podobny sposób. A 20 grudnia 2019 roku rozciągniętą strategię IRA dotyczącą ukrywania wypłat z kont IRA dla każdego, kto nie jest współmałżonkiem, który dziedziczy konto emerytalne po osobie zmarłej po 31 grudnia 2019 roku. Jakie są zatem zasady?

Dziedziczone podstawy IRA

Współmałżonkowie będący beneficjentami IRA mają możliwość uwzględnienia rachunku i zarządzania nim tak, jakby był jego własnym, w tym obliczenia wymaganych minimalnych wypłat (RMD). W przypadku beneficjentów niebędących małżonkami odziedziczone konto IRA zapewniało im kilka opcji, w tym możliwość wydłużania IRA w czasie, pozwalając na dalsze zwiększanie odroczonego podatku.

Teraz beneficjenci niebędący małżonkami muszą pobierać wypłaty z całego konta w ciągu 10 lat od śmierci pierwotnego posiadacza konta. Jeśli to konto jest tradycyjnym IRA, są winni podatki od każdej dystrybucji według ich aktualnej stawki podatku dochodowego. (Otrzymanie pieniędzy Roth IRA nie wiąże się z naliczeniem podatku, ale usuwa te fundusze z dalszego chronionego podatkiem wzrostu na koncie Roth.)

Ważne jest, aby posiadacze kont IRA, którzy chcą zostawić swoje rachunki beneficjentom niebędącym małżonkami, współpracowali z depozytariuszem, który rozumie złożone zasady dotyczące tych rachunków. W przypadku większości głównych opiekunów nie powinno to stanowić problemu. Ważne jest również, aby beneficjenci kont byli świadomi swoich zmienionych opcji, aby mieć pewność, że maksymalnie zminimalizują wpływ podatkowy. W takich sytuacjach dobrym pomysłem jest współpraca z kompetentnym doradcą finansowym.

Beneficjenci odziedziczonej IRA mają możliwość otwarcia odziedziczonego konta IRA, dokonania wypłaty (która będzie podlegać opodatkowaniu) lub zrzeczenia się całości lub części spadku, co spowoduje przekazanie tych środków innym uprawnionym beneficjentom. Tradycyjne IRA, Roth IRA i SEP IRA można pozostawić beneficjentom niebędącym małżonkami w ten sposób.

Zmiana zasad z 2015 r. Mówi, że ochrona wierzycieli, którą poprzednio przyznano odziedziczonej IRA, została unieważniona przez Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych. Odziedziczonych kont IRA nie można łączyć z innymi kontami IRA, chociaż odbiorca może nazwać swoich własnych beneficjentów.

Dziedziczone reguły 401 (k)

Przed wyżej wymienionymi zmianami zasad w 2007 r. Dla beneficjentów niebędących małżonkami nie istniała możliwość przeniesienia odziedziczonych sald z planu 401 (k) lub podobnych, takich jak 403 (b) i innych, do odziedziczonej IRA. Zasady zostały zmienione, aby umożliwić tym beneficjentom przenoszenie ich odziedziczonych sald 401 (k) bezpośrednio na odziedziczone konto IRA.

Niektóre plany umożliwią beneficjentom niebędącym małżonkami pozostawienie salda w planie i przejęcie RMD przez cały okres życia beneficjenta (prawdopodobnie ulegnie to zmianie ze względu na ograniczenia czasowe IRA określone w ustawie SECURE). Mogą też zezwolić beneficjentowi na pozostawienie pieniędzy w planie na okres do pięciu lat, po którym to czasie muszą albo dokonać wypłaty, albo przenieść środki na odziedziczone konto IRA.

Należy zauważyć, że zasada ta nie czyni takiej możliwości opcją obowiązkową dla planów emerytalnych. Sponsor planu musi zmienić dokument dotyczący planu, aby umożliwić takie podziały. Jeśli zastanawiasz się nad tym dla swoich spadkobierców, mądrze byłoby skonsultować się z działem świadczeń Twojej firmy, aby potwierdzić, że jest to opcja i jak wypełnić formularz wyznaczenia beneficjenta. Jeśli nie jest to oferowane, należy poprosić firmę o odpowiednią zmianę planu, co nie jest ani kosztowne, ani trudne.

Wymagane minimalne wypłaty

Zasady regulujące RMD dla odziedziczonych IRA lub odziedziczonych 401 (k) sąuzależnione od wieku pierwotnego posiadacza rachunku w chwili śmierci. Jeśli posiadacz rachunku nie osiągnął wieku, w którym musiał zacząć pobierać RMD, wówczas beneficjent niebędący małżonkiem miał dwie możliwości (oprócz oczywiście natychmiastowej wypłaty z rachunku). Wypłać całą kwotę do końca piątego roku następującego po roku śmierci właściciela konta lub przedłuż konto na podstawie ich wieku na koniec roku następującego po roku śmierci właściciela. Wymagane wartości procentowe zostały oparte na tabeli Internal Revenue Service obowiązującej dla ich wieku w tamtym czasie.

Jeżeli pierwotny posiadacz rachunku osiągnął wiek 70 lat i pobierał RMD, wówczas beneficjent niebędący małżonkiem musiał kontynuować wypłatę każdego roku. Wcześniej istniała opcja tworzenia elastycznej IRA, w której RMD były oparte na wieku beneficjenta niebędącego małżonkiem w porównaniu z wiekiem pierwotnego posiadacza rachunku. Oznacza to, że kwoty wypłaty mogą być niższe niż kwoty pierwotnego posiadacza rachunku (zakładając, że beneficjent był młodszy). Pozwoliło to beneficjentowi „rozciągnąć” rachunek poprzez wzrost odroczonego podatku dochodowego w czasie, minimalizując podatkowy wpływ wypłat.

Czasami korzyści te mogą rozciągać się na kilka pokoleń, gdzie beneficjenci pierwszego pokolenia pozostawiają odziedziczone rachunki beneficjentom drugiego pokolenia. Gdyby beneficjent pierwszego pokolenia był bardzo młody – wnukiem lub prawnukiem – wpływ mógłby rozłożyć się na dziesięciolecia.

Teraz, zgodnie z ustawą SECURE, te wypłaty muszą opróżnić całe konto w ciągu 10 lat od śmierci pierwotnego posiadacza konta. Ustawa nie rozróżnia wyraźnie między IRA, których posiadacze rachunków już brali RMD, a tymi, którzy tego nie robili, więc wydaje się prawdopodobne, że nowa zasada 10 lat dotyczy obu; Jednak beneficjenci zdecydowanie powinni skonsultować się z doradcą podatkowym. Istnieją również wyjątki od tej reguły.

W przeciwieństwie do tradycyjnego konta IRA, depozytariusze mogą, ale nie muszą, powiadamiać o kwocie wymaganej dystrybucji. To obowiązkiem beneficjentów, aby pozostać na szczycie tego, jak kary związane z nie biorąc dystrybucji są sztywne.