Wpływ kursów wymiany boliwara w Wenezueli

Na początku 2018 roku bank centralny Wenezueli ogłosił, że dewaluuje swój oficjalny kurs walutowy o ponad 99% i uruchamia nową platformę walutową o nazwie DICOM. Według banku centralnego pierwsza aukcja jego nowego systemu DICOM przyniosła 30 987,5 boliwarów za euro, co odpowiada około 25 000 za dolara. Reuters poinformował, że posunięcie to oznaczało dewaluację o 86,6% w stosunku do poprzedniej stawki DICOM i 99,6% z subsydiowanej stawki 10 boliwarów za dolara, która została już wyeliminowana.

Wenezuela przechodzi poważny kryzys, o czym świadczy czterocyfrowa inflacja oraz niedobory żywności i leków. Wielu ekonomistów obwinia 15-letni system kontroli waluty za dysfunkcjonalny handel i przemysł.

W przeszłości rząd wielokrotnie tworzył mechanizmy walutowe podobne do DICOM, ale nie zapewniały one stałej podaży twardej waluty. Aby przezwyciężyć niedobór twardej waluty, wzrósł czarny rynek dolarów, ponieważ Wenezuelczycy kupowali dolary tanio i sprzedawali je z zyskiem. Większość rządowych platform walutowych nie była w stanie utrzymać się obok kursu czarnorynkowego.

System kursów wymiany

Wenezuelczyk Bolivar (VEF), oficjalną walutą Wenezueli, został pod układzie kontrolowanego przez ponad 15 lat. Chociaż podlegał okresowej dewaluacji, nadal jest przewartościowany według „oficjalnego” kursu walutowego. Wenezuela miała złożony, wielowarstwowy system kursów wymiany, który oferował różne kursy wymiany. Pierwszym oferowanym kursem walutowym był oficjalny kurs wymiany przeznaczony na import żywności i leków. Drugi kurs walutowy dla sektorów priorytetowych miał przypuszczalnie opierać się na aukcji i nosił nazwę Pomocniczy system zarządzania walutami I lub SICAD I. Kolejny kurs, SICAD II, został wprowadzony w marcu 2014 r.

Ostatnim kursem walutowym przed wprowadzeniem DICOM był SIMADI. Kurs był zarezerwowany dla kupna i sprzedaży walut obcych osobom fizycznym i firmom. Rząd kontroluje wszystkie stawki. Jednak poza otoczeniem rządowym jest gorzka rzeczywistość – czarny rynek. W 2016 r. Kurs czarnorynkowy wynosił około  900 boliwarów za dolara amerykańskiego.

Dollar Crunch

Chociaż Wenezuela jest głównym   eksporterem ropy naftowej, prawie wszystko inne jest uzależnione od importu. Tak więc dolary zarobione na eksporcie ropy   są cenne, ponieważ są wykorzystywane do opłacenia rachunku importowego. Rząd emituje  petrodolary  po sztucznie utrzymywanych dotowanych stawkach, a ta „dotacja” do dolarów spowodowała problemy gospodarcze i społeczne, ponieważ zwykły człowiek nie odczuwa korzyści.

Wenezuelski system kursów walutowych oferuje różne kursy dla różnych osób w zależności od celu. Chociaż podanie preferowanej stawki dla importu podstawowego może być zadowalające, problemy pojawiają się, gdy stawki preferowane są dostępne tylko dla wpływowych. To, wraz z systemem, który obsługuje arbitraż waluty ze względu na różne stawki za dolary w kraju, niszczy równowagę. Na przykład, jeśli wpływowy właściciel firmy zwróci się do rządu o 100 000 USD za import sprayu przeciwbólowego. Osoba fizyczna musi zapłacić 100 000 X 64 = 6 400 000 VEF, aby otrzymać te dolary. Osoba fizyczna może wykorzystać te dolary na swoją korzyść, importując spraye ulgowe o wartości zaledwie 10 000 dolarów i sprzedając resztę dolarów na kwitnącym czarnym rynku, aby otrzymać 90 000 X 900 (zakładane) = 81 000 000 VEF. Tak więc właściciel firmy zarobił znacznie więcej, niż początkowo zainwestował, ale w trakcie tego procesu osoba ta stworzyła „niedobór” sprayów przeciwbólowych, które będą teraz sprzedawane po cenach nawet wyższych niż kosztowały, napędzając inflację.

Przeszacowanie waluty krajowej jest szkodliwe. W sytuacjach, gdy oficjalny kurs wymiany jest stały, a dewaluacja nie jest rzadkością, ludzie mają tendencję do trzymania dolarów zamiast własnej waluty i sprzedają te dolary, gdy waluta ulega dewaluacji (lub sprzedają dolary na rynku równoległym, aby uzyskać więcej krajowej waluty ). W miarę jak coraz więcej ludzi zaczyna zarabiać łatwe pieniądze, pojawia się zapotrzebowanie na dolary, a tam, gdzie jest ich niewiele, cena czarnorynkowa rośnie. To jeszcze bardziej podnosi inflację, a wyższa inflacja ponownie wpływa na cenę dolara. W ten sposób, w pewnym sensie, inflacja i kurs dolara wzajemnie się uzupełniają. (Aby dowiedzieć się więcej, przeczytaj: Znaczenie inflacji i PKB )

Podsumowanie

Rząd Wenezueli od dawna był krytykowany za zarządzanie swoją twardą walutą. W ciągu ostatnich czterech lat rządząca Partia Socjalistyczna nadal tworzyła systemy aukcyjne, z których wszystkie zawiodły, ponieważ ustalały sztucznie niskie kursy wymiany. Kupujący szukali więcej dolarów niż bank centralny mógł sprzedać. Mechanizmy kursowe obejmowały SITME, SIMADI, SICAD, SICAD II, DIPRO, DICOM. Luka między „sztucznością a rzeczywistością” musi być stopniowo wypełniana, aby zapewnić długoterminową kondycję gospodarczą kraju, ponieważ ograniczy to arbitraż walutowy i czarny rynek walut i towarów.