IEP (funt irlandzki)
Jaki był IEP (funt irlandzki)?
IEP (funt irlandzki) był symbolem waluty obcej (FX) dla funta irlandzkiego, narodowej waluty Irlandii do 2002 roku. Funt irlandzki składał się ze 100 groszy, zwany po irlandzku pinginem i często pojawiał się z symbolem £ lub IR £, aby odróżnić go od innych walut, takich jak funt brytyjski. Irlandzkie określenie funta irlandzkiego to punt Éireannach.
Kluczowe wnioski
- Funt irlandzki (IEP) był krajową walutą Irlandii, która została zastąpiona przez euro w 2002 r. W ramach wspólnej unii walutowej UE, ustalając wartość 1 euro po kursie 0,787564 funta irlandzkiego.
- Sam funt irlandzki sięga pierwszego tysiąclecia n.e., kiedy Irlandia zjednoczyła się z Anglią.
- Od 1922 do 1979 roku Irlandia utrzymywała ścisły kurs między 1 IEP a 1 GBP, w którym to momencie stała się walutą swobodnie płynącą do czasu przejścia na euro.
Zrozumieć funta irlandzkiego
Irlandzka waluta sięga pierwszego tysiąclecia naszej ery, po czym nastąpił Akt Unii w 1800 roku, który połączył Irlandię i Wielką Brytanię w jedno królestwo. Ten pierwszy funt irlandzki został w ten sposób zasymilowany do funta brytyjskiego.
Po utworzeniu Wolnego Państwa Irlandzkiego w 1922 r. W irlandzkiej gospodarce nadal dominował handel z Wielką Brytanią. W związku z tym rząd nie widział potrzeby nadawania priorytetu tworzeniu nowej waluty. Dopiero w 1927 r. Rząd irlandzki zaczął emitować własny funt irlandzki, wiążąc go z brytyjskim funtem na zasadzie parytetu. Rząd obiecał też pełną wymienialność do Wielkiej Funt brytyjski (GBP) szterlingów.
Przez dziesięciolecia irlandzki rząd zarządzał swoją walutą za pośrednictwem tablicy walutowej. W 1942 r. Ustawodawca uchwalił ustawę ustanawiającą Bank Centralny Irlandii, ale po utworzeniu tego nowego organu monetarnego Irlandia zachowała swój IEP 1: 1 w stosunku do funta szterlinga. Praktyka ta utrzymywała się nawet po wyjściu Irlandii ze Wspólnoty Narodów i ogłoszeniu się niepodległą Republiką w 1948 r. Kiedy funt szterling został zdewaluowany w wyniku systemu Bretton Woods w 1949 r. I ponownie w 1967 r., Irlandia nadal nie zmieniła ustalania kursu waluty.
Lata siedemdziesiąte XX wieku to w Irlandii dekada reformy monetarnej. Najpierw nastąpiła krajowa decymalizacja funta irlandzkiego, a następnie ustawa o banku centralnym z 1971 r. Ustawa ta przekazała nowe uprawnienia władzom monetarnym i ostatecznie doprowadziła do uczestnictwa Irlandii w Europejskim Mechanizmie Kursowym (ERM) w 1978 r. W 1979 r. formalne powiązanie z funtem brytyjskim zostało w końcu zerwane i waluta została wprowadzona na wolny rynek.
Euro zastępuje funta irlandzkiego
Pomysł stworzenia jednej, paneuropejskiej waluty zaczął zyskiwać poparcie w 1986 r., Wraz z podpisaniem Jednolitego Aktu Europejskiego. To przygotowało grunt pod wolny rynek gospodarczy bez barier handlowych w Europie. Logicznym uzupełnieniem tego pozbawionego granic rynku byłaby jedna, ujednolicająca waluta.
Irlandia była jednym z pierwszych krajów, które przyjęły euro pierwszego stycznia 1999 r., Ustalając wartość funta irlandzkiego względem euro po kursie 0,787564 funta irlandzkiego. Przez trzy lata euro istniało jedynie jako wirtualna waluta księgowa, zwana numeraire. Dopiero w styczniu 2002 r. Obieg banknotów i monet euro w Irlandii rozpoczął się wraz z pozostałymi wówczas krajami UE.
W pierwszych latach po wejściu do strefy euro obawiano się o lokalną inflację. Istnieją historie właścicieli firm pokazujących dwie równoległe ceny (tj. Zarówno w IEP, jak i EUR) na ich towary na sprzedaż. Była to próba sprawdzenia, czy ceny w nowej walucie wzrosły wraz z inflacją.
Według danych Banku Światowego Irlandia odnotowała roczną stopę inflacji na poziomie 0,94% i wzrost produktu krajowego brutto (PKB) o 5,5% od 2019 r., Który jest najbardziej aktualnym rokiem, dla którego dostępne są dane.