Konta emerytalne za granicą

Jeśli w pewnym momencie pracowałeś za granicą, możesz się zastanawiać, czy dochody z zagranicznych emerytur podlegają opodatkowaniu w USA. Możesz potencjalnie spotkać się z uderzeniem podatkowym zarówno ze Stanów Zjednoczonych, jak i innego hrabstwa (lub krajów), więc ważne jest, aby zrozumieć, w jaki sposób podatki pracuje, zanim zaczniesz pobierać emeryturę. Oto, co musisz wiedzieć o podatku od zagranicznych emerytur.

Możesz pomyśleć, że zasady emerytalne w amerykańskim systemie podatkowym są skomplikowane. Dla osób, które pracowały za granicą, konsekwencje podatkowe dla dochodów emerytalnych mogą być jeszcze bardziej frustrującym labiryntem przepisów i umów traktatowych. Każdy, kto otrzymuje zagraniczną emeryturę lub rentę, musi zostać specjalistą nie tylko w zakresie amerykańskiego prawa podatkowego, ale także międzynarodowych umów podatkowych, a także przepisów podatkowych w kraju, z którego pochodzi emerytura lub renta.

Jeśli to Twój pierwszy rok rozliczania zobowiązań podatkowych po pracy za granicą, zastanów się nad poproszeniem o pomoc. Specjaliści w zakresie międzynarodowego prawa podatkowego i funduszy emerytalnych mogą skierować Cię na właściwą drogę. Pomoże Ci to zminimalizować wpływ podatku i zmaksymalizować kwotę, jaką otrzymasz z oszczędności emerytalnych.

Zagraniczne emerytury lub renty

Dochody emerytalne ze źródeł zagranicznych mogą pochodzić z różnych rodzajów kont:

• Plan emerytalny lub renta bezpośrednio od pracodawcy zagranicznego
• Trust założony dla Ciebie przez zagranicznego pracodawcę
• Wypłata od zagranicznego rządu lub jednej z jego agencji (może to obejmować zagraniczną emeryturę z zabezpieczenia społecznego)
• Wypłaty od zagranicznego towarzystwa ubezpieczeniowego
• Zagraniczny trust lub inny podmiot wyznaczony do wypłaty renty

Nawet jeśli pracowałeś dla amerykańskiej firmy za granicą, możesz otrzymywać wypłatę renty z zagranicznego funduszu powierniczego z powodu komplikacji związanych z finansowaniem emerytury z zagranicznych dochodów. Finansowanie indywidualnego konta emerytalnego (IRA) może czasami być niemożliwe, ponieważ większość Twojego dochodu może zostać wyłączona z podatków w USA poprzez wykluczenie dochodów z pracy zarobkowej z zagranicy i wykluczenie z zagranicznych mieszkań.2

Zagraniczne wykluczenia mieszkaniowe i dochody zagraniczne pozwalają Amerykanom pracującym za granicą zmniejszyć swój dochód, aby uniknąć opodatkowania przez Stany Zjednoczone. Jednak te wyłączenia często utrudniają inwestowanie za pomocą IRA.2 Aby kwalifikować się do wpłacania składek na IRA, musisz mieć dochód uzyskany w USA lub dochód, od którego płacone są amerykańskie podatki.  W zamian niektóre firmy amerykańskie utworzyły zagraniczne fundusze powiernicze dla swoich pracowników pracujących za granicą, aby umożliwić im oszczędzanie na emeryturę.

Traktat Pułapka

Kiedy przychodzi czas na pobieranie zagranicznych emerytur lub rent, sposób ich opodatkowania zależy od tego, które kraje posiadają fundusze emerytalne i jaki rodzaj umowy podatkowej obowiązuje między USA a innymi zaangażowanymi krajami.

Każdy kraj wynegocjował inny traktat ze Stanami Zjednoczonymi. Bardzo sensowna może być współpraca z doradcą podatkowym, który jest zaznajomiony z prawem podatkowym Stanów Zjednoczonych oraz odpowiednimi umowami międzynarodowymi i przepisami podatkowymi. Umowy te często zawierają ulgi podatkowe i inne narzędzia, które pozwalają zminimalizować wysokość należnych podatków. Oczywiście potrzeba trochę badań, aby upewnić się, że poprawnie wypełniasz formularze podatkowe zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i we wszystkich innych krajach, aby zminimalizować wpływ podatkowy.

Podatek od zagranicznych emerytur

W wielu krajach zagraniczna emerytura podlega korzystnemu opodatkowaniu w kraju, ale generalnie nie kwalifikuje się jako kwalifikowany program emerytalny zgodnie z kodeksem podatkowym IRS. Oznacza to, że w przypadku korporacji i ich pracowników składki nie podlegają odliczeniu od podatku. Ponieważ jest to regułą, płatności, które otrzymujesz z zagranicznego planu emerytalnego, nie są traktowane tak samo, jak emerytura w USA.

W rzeczywistości nawet składki na niekwalifikowane programy emerytalne są w pełni opodatkowane jako część dochodu brutto. Oznacza to, że Twoja zagraniczna emerytura mogłaby być faktycznie opodatkowana dwukrotnie – raz, kiedy wpłacałeś pieniądze i ponownie, kiedy pobierasz je na emeryturze.

Umowy podatkowe z wieloma krajami rozwiązują ten problem, dzięki czemu można zrekompensować federalne zobowiązania podatkowe w USA. Jednak Ty i Twój doradca musicie być świadomi traktatów i sposobów wypełniania formularzy zarówno dla Stanów Zjednoczonych, jak i dla danego obcego kraju.

Jeśli masz emerytury z innych krajów, w których pracowałeś, możesz zacząć przeglądać umowy podatkowe między USA a tymi krajami na stronie internetowej US Internal Revenue Service (IRS). W przypadku niektórych głównych krajów istnieją indywidualne publikacje IRS, takie jak  Publikacja 597 – Informacje na temat umowy o podatku dochodowym między Stanami Zjednoczonymi a Kanadą.

Wymogi dotyczące raportowania inwestycji w USA

Oprócz przestrzegania przepisów podatkowych przy otrzymywaniu zagranicznych emerytur lub rent, ważne jest również, aby odpowiednio zgłaszać wszelkie udziały w zagranicznych bankach lub firmach inwestycyjnych. Amerykańskaustawa o przestrzeganiu przepisów podatkowych dotyczących rachunków zagranicznych (FATCA) wymaga, aby każda instytucja posiadająca więcej niż 10 000 USD na obywatela USA zgłaszała informacje o koncie do Departamentu Skarbu USA.

Zgodnie z tą ustawą obywatele USA mieszkający w USA muszą uwzględnić w zeznaniach podatkowych w USA wszelkie aktywa finansowe, które przekraczają 50 000 USD przechowywane w instytucjach finansowych spoza USA. W przypadku osób mieszkających poza Stanami Zjednoczonymi zgłoszenie staje się obowiązkowe w wysokości 300 000 USD.

Może to stworzyć inny rodzaj problemu podatkowego dla obywateli USA pracujących za granicą, ponieważ nawet wypełnienie formularza zgłaszania aktywów w instytucjach finansowych spoza USA może zwiększyć prawdopodobieństwo audytu IRS.

Jeśli Twoje aktywa emerytalne znajdują się w funduszu, który IRS klasyfikuje jako pasywną inwestycję zagraniczną (PFIC), kary mogą być szczególnie surowe dla tych, którzy nie składają wniosku. Zyski kapitałowe z rachunków PFIC są opodatkowane według najwyższej stawki zysków kapitałowych wynoszącej 37%. W przypadku tych zagranicznych udziałów nie ma stopy długoterminowych zysków kapitałowych w wysokości 15%.

Inwestowanie za granicą może również wymagać uiszczenia znacznie wyższych opłat za inwestycje niż pobierane przez instytucje amerykańskie. Szósta edycja Global Investor Experience Study Morningstar zwróciła uwagę na globalną tendencję do niższych opłat za fundusze; jednak niektóre rynki przyjmują najlepsze praktyki, podczas gdy inne wymagają poprawy. Oto, jak kraje układają się pod względem opłat i wydatków:

Konta emerytalne w USA a zagraniczne

Czy więc lepiej jest trzymać swoje inwestycje emerytalne w Stanach Zjednoczonych czy na rachunkach zagranicznych? Również na to pytanie nie jest łatwo odpowiedzieć, ponieważ zależy to od tego, gdzie spodziewasz się być na emeryturze.

Jeśli planujesz mieszkać poza Stanami Zjednoczonymi w kraju ze stabilną walutą, generalnie lepiej będzie trzymać większość swoich pieniędzy w tym kraju, aby uniknąć kolejnego poważnego ryzyka związanego z inwestycjami międzynarodowymi – problemów związanych z wartością waluty, której używasz na co dzień. wydatki na życie. Najlepszym sposobem uniknięcia problemu z wymianą walut jest trzymanie inwestycji w walucie, której będziesz najczęściej używać na emeryturze.

Zrzeczenie się obywatelstwa USA

Niektórzy obywatele USA, cudzoziemcem niebędącym rezydentem (NRA).

To, czy możesz pobierać składki na ubezpieczenie społeczne, będzie zależeć od umów dwustronnych między Stanami Zjednoczonymi a krajem, w którym mieszkasz. W wielu krajach płatności mogą być kontynuowane, ale w niektórych krajach świadczenia z Ubezpieczeń Społecznych przestają obowiązywać. Zmiana statusu na „NRA” może również wpłynąć na świadczenia dla osób pozostających na utrzymaniu i osób pozostałych przy życiu.