Dochód krańcowy i krańcowy koszt produkcji

Marginalny koszt produkcji i marginalnej przychodów są środki ekonomiczne stosowane do określenia ilości produkcji i cenę za jednostkę produktu, który będzie maksymalizacji zysków.

Racjonalna firma zawsze stara się wycisnąć jak najwięcej zysków, a związek między krańcowymi przychodami a krańcowymi kosztami produkcji pomaga im określić moment, w którym to się dzieje. W tym przypadku celem jest uzyskanie dochodu krańcowego równego kosztowi krańcowemu.

Obliczanie krańcowego kosztu produkcji

Koszty produkcji obejmują wszystkie wydatki związane z wytworzeniem towaru lub usługi. Dzielą się na dwa segmenty: koszty stałe i koszty zmienne.

Koszty stałe to stosunkowo stabilne, bieżące koszty prowadzenia działalności, które nie są zależne od poziomu produkcji. Obejmują one ogólne koszty ogólne, takie jak pensje i płace, opłaty za wynajem budynku lub koszty mediów. Tymczasem koszty zmienne to koszty bezpośrednio związane z poziomami produkcji i zmieniające się w zależności od poziomów produkcji, takie jak koszt materiałów użytych do produkcji lub koszt obsługi maszyn w procesie produkcji.

Całkowite koszty produkcji obejmują wszystkie wydatki związane z wytworzeniem produktów na obecnym poziomie. Na przykład firma, która produkuje 150 widżetów, ma koszty produkcji dla wszystkich 150 wyprodukowanych jednostek. Koszt krańcowy produkcji to koszt wyprodukowania jednej dodatkowej jednostki.

Na przykład, powiedzmy, że całkowity koszt wyprodukowania 100 sztuk towaru wynosi 200 USD. Całkowity koszt wyprodukowania 101 sztuk to 204 USD. Średni koszt wyprodukowania 100 jednostek to 2 dolary, czyli 200 ÷ 100 dolarów. Jednak koszt krańcowy wyprodukowania jednostki 101 to 4 dolary, czyli (204 – 200 dolarów) ÷ (101-100).

Osiągnięcie optymalnej produkcji

W pewnym momencie firma osiąga optymalny poziom produkcji, w którym produkcja większej liczby jednostek zwiększyłaby jednostkowy koszt produkcji. Innymi słowy, dodatkowa produkcja powoduje wzrost kosztów stałych i zmiennych. Na przykład zwiększona produkcja powyżej pewnego poziomu może wiązać się z płaceniem pracownikom zaporowo wysokich kwot wynagrodzenia za nadgodziny. Alternatywnie, koszty konserwacji maszyn mogą znacznie wzrosnąć.

Koszt krańcowy produkcji mierzy zmianę całkowitego kosztu dobra, który wynika z wyprodukowania jednej dodatkowej jednostki tego towaru. Koszt krańcowy (MC) oblicza się, dzieląc zmianę (Δ) w koszcie całkowitym (C) przez zmianę ilości (Q). Za pomocą rachunku różniczkowego koszt krańcowy oblicza się, biorąc pierwszą pochodną funkcji kosztu całkowitego w odniesieniu do ilości:

Krańcowe koszty produkcji mogą się zmieniać wraz ze zmianami zdolności produkcyjnych. Jeśli na przykład zwiększenie produkcji z 200 do 201 sztuk dziennie wymaga od małej firmy zakupu dodatkowego sprzętu, to koszt krańcowy produkcji może być bardzo wysoki. Z drugiej strony, koszt ten może być znacznie niższy, jeśli firma rozważa zwiększenie ze 150 do 151 jednostek przy użyciu istniejącego sprzętu.

Niższy koszt krańcowy produkcji oznacza, że ​​firma działa przy niższych kosztach stałych przy określonej wielkości produkcji. Jeśli krańcowy koszt produkcji jest wysoki, to koszt zwiększania wielkości produkcji jest również wysoki, a zwiększanie produkcji może nie leżeć w najlepszym interesie firmy.

Obliczanie dochodu krańcowego

Przychód krańcowy mierzy zmianę przychodów w przypadku sprzedaży jednej dodatkowej jednostki produktu. Załóżmy, że firma sprzedaje widżety za sprzedaż jednostkową wynoszącą 10 USD, sprzedaje średnio 10 widżetów miesięcznie i zarabia 100 USD w tym okresie. Widżety stały się bardzo popularne, a ta sama firma może teraz sprzedawać 11 widżetów po 10 USD każdy przy przychodach w wysokości 110 USD miesięcznie. Dlatego krańcowy przychód z 11 th widget wynosi 10 $.

Przychód krańcowy oblicza się, dzieląc zmianę całkowitego dochodu przez zmianę ilości. W terminologii rachunku, krańcowy dochód (MR) jest pierwszą pochodną funkcji całkowitego dochodu (TR) w odniesieniu do ilości:

MR=ΔTRΔQWhere:MR=Marginal revenueΔ=Dividing the changeTR=Total revenueQ=Change in quantity\ begin {aligned} & MR = \ frac {\ Delta TR} {\ Delta Q} \\ & \ textbf {gdzie:} \\ & MR = \ text {Przychody krańcowe} \\ & \ Delta = \ text {Dzielenie zmiany } \\ & TR = \ text {Całkowite przychody} \\ & Q = \ text {Zmiana ilości} \ end {aligned}WcześniejszeMR=ΔQ

Załóżmy na przykład, że cena produktu wynosi 10 USD, a firma produkuje 20 sztuk dziennie. Całkowity przychód oblicza się, mnożąc cenę przez wyprodukowaną ilość. W tym przypadku całkowity przychód wynosi 200 USD, czyli 10 USD x 20. Całkowity przychód z produkcji 21 jednostek wynosi 205 USD. Przychód krańcowy jest obliczany jako 5 USD lub (205 USD – 200 USD) ÷ (21–20).

Jak mogą wzrosnąć krańcowe dochody?

Dochód krańcowy rośnie, ilekroć przychód uzyskany z wyprodukowania jednej dodatkowej jednostki towaru rośnie szybciej – lub zmniejsza się wolniej – niż jego krańcowy koszt produkcji. Rosnące krańcowe dochody są oznaką, że firma produkuje zbyt mało w stosunku do popytu konsumpcyjnego i że istnieją możliwości zysku, jeśli produkcja wzrośnie.

Powiedzmy, że firma produkuje żołnierzyki. Po pewnym produkcji, to koszty Spółki $ 5 w materiałów i robocizny stworzyć jego 100 th zabawka żołnierza. Ten setny żołnierz sprzedaje za 15 dolarów, co oznacza, że ​​zysk z tej zabawki wynosi 10 dolarów. Teraz załóżmy, że 101 st zabawka żołnierz też kosztuje 5 $, ale tym razem można sprzedać za $. 17 Zysk na 101 st Toy Soldier, $ 12 jest większy od zysku za 100 th Toy Soldier. To jest przykład rosnących przychodów krańcowych.

Równoważenie skali dochodu krańcowego

Przy dowolnej wielkości popytu konsumpcyjnego dochód krańcowy ma tendencję do zmniejszania się wraz ze wzrostem produkcji. W stanie równowagi dochód krańcowy równa się kosztom krańcowym; w równowadze nie ma zysku ekonomicznego. Rynki nigdy nie osiągają równowagi w prawdziwym świecie; dążą tylko do dynamicznie zmieniającej się równowagi. Jak w powyższym przykładzie, krańcowe dochody mogą wzrosnąć, ponieważ popyt konsumentów zmienił się i podniósł cenę towaru lub usługi.

Może się również zdarzyć, że koszty krańcowe są niższe niż wcześniej. Koszty krańcowe zmniejszają się, gdy wzrasta krańcowy produkt dochodu pracy – pracownicy stają się bardziej wykwalifikowani, przyjmowane są nowe techniki produkcji lub zmiany w technologii i dóbr kapitałowych zwiększają produkcję.

Gdy krańcowy przychód i krańcowy koszt produkcji są równe, maksymalny jest zysk na tym poziomie produkcji i ceny:

Przykład

Na przykład firma zabawkarska może sprzedać 15 zabawek po 10 USD za sztukę. Jeśli jednak firma sprzedaje 16 jednostek, cena sprzedaży spada do 9,50 USD za sztukę. Przychód krańcowy wynosi 2 USD lub ((16 x 9,50) – (15 x10)) ÷ (16-15). Załóżmy, że koszt krańcowy to 2,00 USD; firma maksymalizuje swój zysk w tym momencie, ponieważ krańcowy przychód jest równy kosztowi krańcowemu.

Kiedy krańcowy przychód jest mniejszy od krańcowego kosztu produkcji, firma produkuje za dużo i powinna zmniejszać ilość podaży, aż krańcowy przychód zrówna się z krańcowym kosztem produkcji. Z drugiej strony, gdy przychód krańcowy jest większy niż koszt krańcowy, firma nie produkuje wystarczającej ilości dóbr i powinna zwiększać produkcję do momentu maksymalizacji zysku.

Kiedy krańcowe dochody zaczną spadać

Kiedy spodziewane marginalne przychody zaczną spadać, firma powinna przyjrzeć się bliżej przyczynie. Katalizatorem może być nasycenie rynku lub  wojna cenowa z konkurentami.

W takim przypadku firma powinna to zaplanować, przeznaczając pieniądze na  badania i rozwój (B + R), aby zachować świeżość swojej linii produktów. Jeśli firma uważa, że ​​nie będzie w stanie zwiększyć swoich krańcowych przychodów, gdy spodziewany jest spadek, kierownictwo będzie musiało przyjrzeć się zarówno jej krańcowym przychodom, jak i krańcowym kosztom produkcji dodatkowej jednostki towaru lub usługi, a także zaplanować utrzymanie wielkości sprzedaży. w miejscu, w którym się przecinają.

Jeśli firma planuje zwiększyć wolumen poza ten punkt, każda dodatkowa jednostka jej towaru lub usługi przyniesie stratę i nie powinna być produkowana.

Dochód krańcowy a korzyść krańcowa

Chociaż brzmią podobnie, krańcowy dochód nie jest tym samym, co krańcowa korzyść. W rzeczywistości jest to druga strona. Podczas gdy krańcowy przychód mierzy dodatkowy przychód, jaki firma osiąga, sprzedając jedną dodatkową jednostkę swojego dobra lub usługi, krańcowa korzyść mierzy korzyść konsumenta ze spożycia dodatkowej jednostki towaru lub usługi.

Korzyść krańcowa oznacza stopniowy wzrost korzyści dla konsumenta spowodowany skonsumowaniem jednej dodatkowej jednostki towaru lub usługi. Zwykle spada, gdy konsumuje się więcej towaru lub usługi.

Na przykład weźmy pod uwagę konsumenta, który chce kupić nowy stół do jadalni. Idą do lokalnego sklepu meblowego i kupują stół za 100 dolarów. Ponieważ mają tylko jedną jadalnię, nie musieliby ani nie chcieli kupować drugiego stołu za 100 USD. Mogą jednak zostać skuszeni do zakupu drugiego stołu za 50 USD, ponieważ w tej cenie jest niesamowita wartość. Dlatego marginalna korzyść dla konsumenta spada ze 100 do 50 dolarów wraz z dodatkową jednostką stołu w jadalni.

Łącząc oba razem, wróćmy do naszego przykładu tworzenia widgetów. Powiedzmy, że klient rozważa zakup 10 widżetów. Jeżeli krańcowa korzyść z zakupu 11 th  Widget to $ 3, a firma widget jest gotów sprzedać 11 th  widżet do maksymalizacji korzyści dla konsumentów, marginalny przychód do firmy byłby $ 3, a krańcowa korzyść dla konsumenta byłoby $ 3.

Analiza marginalna

Wszystkie te obliczenia są częścią techniki zwanej analizą marginalną, która rozbija dane wejściowe na jednostki mierzalne. Po raz pierwszy opracowany przez ekonomistów w latach siedemdziesiątych XIX wieku, stopniowo stał się częścią zarządzania biznesem, szczególnie w zastosowaniu metody kosztów i korzyści – identyfikacji, kiedy dochód krańcowy jest większy niż koszt krańcowy, jak wyjaśniliśmy powyżej.

Zgodnie z analizą kosztów i korzyści, firma powinna kontynuować zwiększanie produkcji, aż krańcowy przychód zrówna się z krańcowym kosztem. Jeśli optymalna produkcja to taka, w której korzyść krańcowa jest równa kosztowi krańcowemu, wszelkie inne koszty nie mają znaczenia. Tak więc analiza marginalna mówi również menedżerom, czego nie brać pod uwagę przy podejmowaniu decyzji dotyczących przyszłej alokacji zasobów: powinni ignorować koszty średnie, koszty stałe i koszty utopione.

Na przykład producent zabawek mógłby spróbować zmierzyć i porównać koszty wyprodukowania jednej dodatkowej zabawki z przewidywanymi przychodami z jej sprzedaży. Załóżmy, że wyprodukowanie zabawki kosztuje firmę średnio 10 dolarów. Średnia cena sprzedaży w tym samym okresie wynosi 15 USD.

Nie musi to jednak oznaczać, że należy produkować więcej zabawek. Jeśli 1,000 zabawki były wcześniej produkowane, a następnie firma tylko powinien rozważyć koszty i korzyści z 1001 st zabawki. Jeśli to będzie kosztować $ w wysokości 12,50 dokonać 1,001 st zabawkę, ale będzie sprzedawać tylko za $ 12.49, spółka powinna wstrzymywać produkcję w 1000.

Podsumowanie

Firmy produkcyjne monitorują krańcowe koszty produkcji i krańcowe przychody, aby określić idealne poziomy produkcji. Koszt krańcowy produkcji jest obliczany za każdym razem, gdy zmienia się poziom wydajności. Pozwala to firmom określić marżę zysku i planować zwiększenie konkurencyjności w celu poprawy rentowności.

Najlepsi przedsiębiorcy i liderzy biznesu rozumieją, przewidują i szybko reagują na zmiany krańcowych przychodów i kosztów. Jest to ważny element ładu korporacyjnego i zarządzania cyklem przychodów.