W jaki sposób firmy wykorzystują dyskryminację cenową?

Dyskryminacja cenowa to strategia stosowana przez firmy do pobierania różnych cen za te same towary lub usługi od różnych klientów. Dyskryminacja cenowa jest najbardziej wartościowa, gdy oddzielenie rynków klientów jest bardziej opłacalne niż utrzymanie ich połączenia.

Trzy główne rodzaje dyskryminacji cenowej to pierwszy, drugi i trzeci stopień. Firmy stosują tego rodzaju dyskryminację cenową do określania cen, którymi mają być obciążani różni konsumenci.

Dyskryminacja cenowa pierwszego stopnia

Firmy stosują dyskryminację cenową pierwszego stopnia, aby sprzedać produkt za maksymalną cenę, jaką zapłaci konsument. Aby firmy mogły skorzystać z tej strategii, muszą wiedzieć, ile ich konsumenci są skłonni zapłacić za dobro.

Na przykład dealerzy samochodowi mogą stosować dyskryminację cenową pierwszego stopnia, przyglądając się, jak ubrany jest potencjalny nabywca samochodu. Konsument, który ma najnowszą wersję telefonu komórkowego i nosi drogie ubrania, jest bardziej skłonny zapłacić wyższą cenę za nowy samochód.

Dyskryminacja cenowa drugiego stopnia

Firmy stosują dyskryminację cenową drugiego stopnia, ustalając różne ceny w zależności od popytu. Firmy zazwyczaj oferują specjalne ceny konsumentom kupującym hurtowo.

Na przykład firmy komunikacyjne mogą oferować specjalne rabaty hurtowe przy zakupie różnych produktów. Wiele firm telekomunikacyjnych oferuje pakiet usług internetowych, telefonicznych i telewizyjnych ze zniżką w stosunku do ceny, jaką konsumenci zapłaciliby za wszystkie trzy usługi oddzielnie.

Dyskryminacja cenowa trzeciego stopnia

Firmy mogą również angażować się w dyskryminację cenową trzeciego stopnia, oferując różne ceny dla różnych grup. Niektóre firmy mogą wykorzystywać wiek do dyskryminacji konsumentów i ustalać różne ceny dla różnych grup wiekowych.

Na przykład studenci i seniorzy mogą otrzymać zniżki, ponieważ wykazują dużą wrażliwość cenową. (Powiązane informacje można znaleźć w artykule „ Trzy stopnie dyskryminacji cenowej ”)