Wykup instytucjonalny (IBO)
Co to jest wykup instytucjonalny (IBO)?
Wykup instytucjonalny (IBO) odnosi się do nabycia pakietu kontrolnego w firmie przez inwestora instytucjonalnego, takiego jak firmy private equity lub venture capital, lub instytucje finansowe, takie jak banki komercyjne. Wykupy mogą być dokonywane przez spółki publiczne, jak w przypadku transakcji „przechodzenia na prywatność”, lub prywatne wykupy w drodze sprzedaży bezpośredniej. Wykupy instytucjonalne są przeciwieństwem wykupów menedżerskich (MBO), w których obecne kierownictwo firmy przejmuje całość lub część firmy.
Kluczowe wnioski
- Wykup instytucjonalny (IBO) ma miejsce, gdy inwestor instytucjonalny, taki jak spółka private equity, przejmuje pakiet kontrolny w firmie.
- NP mogą być przyjaźni – przy wsparciu obecnych właścicieli – lub wrogo nastawieni, gdy obecne zarządzanie obiektami.
- NP, który wykorzystuje wysoki stopień dźwigni finansowej, jest określany jako wykup lewarowany (LBO).
- Nabywcy instytucjonalni zazwyczaj specjalizują się w określonych branżach, a także koncentrują się na preferowanej wielkości transakcji.
- Nabywcy ci również kierują się ustalonymi ramami czasowymi, często od pięciu do siedmiu lat, oraz planowaną przeszkodą w zwrocie z inwestycji w transakcji.
Jak działa wykup instytucjonalny (IBO)
Wykupy instytucjonalne (NP) mogą mieć miejsce we współpracy z obecnymi właścicielami firm, ale mogą być wrogie, gdy są rozpoczynane i kończone z powodu zastrzeżeń istniejącego zarządu. Nabywca instytucjonalny może zdecydować o utrzymaniu obecnego zarządzania firmą po przejęciu. Jednak często kupujący woli zatrudniać nowych menedżerów, czasami dając im udziały w biznesie. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli spółka private equity bierze udział w wykupie, zajmie się strukturą i wyjściem z transakcji, a także zatrudni menedżerów.
Nabywcy instytucjonalni zazwyczaj specjalizują się w określonych branżach, a także koncentrują się na preferowanej wielkości transakcji. Firmy, które mają niewykorzystaną zdolność do zadłużenia, osiągają gorsze wyniki w swoich branżach, ale nadal generują duże ilości gotówki, przy stabilnych przepływach pieniężnych i niskich wymaganiach dotyczących nakładów kapitałowych, stanowią atrakcyjne cele wykupu.
Zazwyczaj inwestor przejmujący w ramach wykupu będzie starał się zbyć swoje udziały w spółce poprzez sprzedaż strategicznemu nabywcy (na przykład konkurentowi z branży) lub w drodze pierwszej oferty publicznej (IPO). Nabywcy instytucjonalni kierują się określonymi ramami czasowymi, często od pięciu do siedmiu lat, oraz planowaną przeszkodą w zwrocie z inwestycji w transakcji.
IBO a wykupy lewarowane (LBO)
Wykupy instytucjonalne są określane jako wykupy lewarowane (LBO), gdy wiążą się z wysokim stopniem dźwigni finansowej, co oznacza, że są dokonywane przy użyciu głównie pożyczonych środków.
Dźwignia finansowa, mierzona wskaźnikiem zadłużenia do EBITDA dla wykupów, może wynosić od czterech do siedmiu razy. Wysoka dźwignia finansowa związana z LBO zwiększa ryzyko niepowodzenia transakcji, a nawet bankructwa, jeśli nowi właściciele nie są zdyscyplinowani w zapłaconej cenie lub nie są w stanie wygenerować planowanych ulepszeń w biznesie poprzez zwiększenie wydajności operacyjnej i zmniejszenie kosztów wystarczających do obsługi zadłużenia podjęła się sfinansowania transakcji.
Rynek LBO osiągnął swój szczyt w późnych latach 80-tych, kiedy zakończono setki transakcji. Słynne przejęcie RJR Nabisco przez KKR w 1988 roku kosztowało 25 miliardów dolarów i polegało na pożyczonych pieniądzach, aby sfinansować blisko 90% kosztów transakcji. To był największy LBO swoich czasów.