Jak firmy odnoszą korzyści z dyskryminacji cenowej?
Dyskryminacja cenowa to czynność polegająca na sprzedaży produktów po różnych cenach różnym klientom w celu maksymalizacji sprzedaży. Firmy czerpią korzyści z dyskryminacji cenowej, ponieważ może to zachęcić konsumentów do zakupu większych ilości ich produktów lub może zmotywować niezainteresowane w inny sposób grupy konsumentów do zakupu produktów lub usług. Chociaż dyskryminacja cenowa polega na pobieraniu różnych cen za ten sam towar, istnieją różne strategie dyskryminacji cenowej, które mogą przynieść korzyści firmie.
Rodzaje dyskryminacji cenowej
Pierwszy rodzaj dyskryminacji cenowej to dyskryminacja cenowa pierwszego stopnia, w której za każdy towar pobierana jest inna cena. Oznacza to, że firma może naliczyć maksymalną cenę za każdą jednostkę, co pozwala jej na wychwycenie dostępnej nadwyżki konsumenta. Ten rodzaj dyskryminacji jest najmniej powszechny.
Kluczowe wnioski
- Dyskryminacja cenowa ma miejsce, gdy sprzedawca nalicza różne ceny towarów różnym klientom w celu maksymalizacji zysków.
- Istnieją trzy rodzaje dyskryminacji cenowej.
- Znana również jako doskonała dyskryminacja cenowa, dyskryminacja pierwszego stopnia polega na naliczaniu różnych cen za każdy sprzedany produkt.
- Dyskryminacja drugiego stopnia to proces sprzedaży produktów na podstawie rabatów ilościowych.
- Oferowanie zniżek dla seniorów jest przykładem dyskryminacji trzeciego stopnia, ponieważ różne osoby są obciążane różnymi cenami za ten sam produkt.
Drugi rodzaj dyskryminacji cenowej to dyskryminacja cenowa drugiego stopnia, w której różne ceny są naliczane w zależności od ilości zakupionych towarów. W przypadku tego rodzaju dyskryminacji firmy mogą zachęcać konsumentów do kupowania dużych ilości, oferując rabaty ilościowe.
Wreszcie dyskryminacja cenowa trzeciego stopnia ma miejsce, gdy różne grupy konsumentów są obciążane różnymi cenami za ten sam towar. Ten rodzaj dyskryminacji pomaga firmom przechwytywać zakupy konsumenckie od grup konsumentów, które w innym przypadku nie byłyby zainteresowane ich towarami.
Niezbędne warunki dyskryminacji cenowej
Dyskryminacja cenowa jest rzadko możliwa, chyba że spełnione są określone warunki rynkowe:
- Muszą istnieć różne segmenty rynku, takie jak użytkownicy detaliczni i użytkownicy instytucjonalni.
- Segmenty rynku muszą być oddzielone takimi czynnikami, jak czas, odległość lub sposób korzystania z produktu.
- Różne segmenty muszą być motywowane różnymi cenami.
- Między dwoma rynkami nie może być „przesiąkania”, co oznacza, że kupujący nie może kupować na jednym rynku po jednej cenie, a sprzedawać na innym po wyższej cenie.
- Firma nie może podlegać konkurencji cenowej i mieć jakąś władzę monopolistyczną.
Przykłady dyskryminacji cenowej
Dyskryminacja pierwszego stopnia może wiązać się z negocjacjami lub „targowaniem się” o cenę. Przykładem jest sprzedaż samochodów w salonie. Klienci rzadko spodziewają się zapłacić cenę naklejki i wiele zmiennych, które ostatecznie określają ostateczną cenę zakupu. Sprzedawcy biletów na koncerty lub sprzedawcy produktów na rynku mogą również zastosować podejście dyskryminacji pierwszego stopnia, aby zmaksymalizować sprzedaż.
Costco jest dobrym przykładem dyskryminacji cenowej drugiego stopnia, ponieważ oferuje zniżki przy zakupach hurtowych. Strategie sprzedaży detalicznej typu „ kup jeden dostajesz” są również przykładem dyskryminacji cenowej drugiego stopnia, w której cena przeciętnego towaru jest obniżana, gdy kupuje się więcej towarów.
Oferowanie zniżek dla seniorów w restauracjach i kinach to typowe przykłady dyskryminacji cenowej trzeciego stopnia. Sprzedawane produkty są takie same, ale poszczególni konsumenci są obciążani różnymi cenami, a celem jest generowanie przychodów z grupy demograficznej, która w innym przypadku nie kupiłaby produktu.