Krótki przewodnik po stopie dyskontowej skorygowanej o ryzyko

Analizując inwestycje lub projekty pod kątem rentowności, przepływy pieniężne dyskontuje się do wartości bieżącej, aby zapewnić uchwycenie prawdziwej wartości przedsiębiorstwa. Zwykle stopą dyskontową używaną w tych aplikacjach jest stopa rynkowa.

Jednak ze względu na okoliczności związane z projektem lub inwestycją konieczne może być zastosowanie stopy dyskontowej skorygowanej o ryzyko.

Teoria ryzyka i zwrotu

Koncepcja stopy dyskontowej skorygowanej o ryzyko odzwierciedla związek między ryzykiem a zwrotem. W teorii inwestor, który zechce być narażony na większe ryzyko, zostanie nagrodzony potencjalnie wyższymi zwrotami, ponieważ możliwe są również większe straty. Jest to pokazane w stopie dyskontowej skorygowanej o ryzyko, ponieważ korekta zmienia stopę dyskontową w oparciu o ryzyko. Oczekiwany zwrot z inwestycji jest zwiększona, ponieważ istnieje zwiększone ryzyko w projekcie.

Dyskontowanie polega na rozpoznaniu  wartości  pieniądza w czasie (TVM) lub koncepcji, że pieniądze, które masz teraz, są warte więcej niż ta sama suma w przyszłości ze względu na ich potencjalną  zdolność do zarabiania. Zgodnie z tymi podstawowymi zasadami finansowania, pod warunkiem, że pieniądze mogą przynosić odsetki, każda kwota jest warta więcej, im szybciej ją otrzyma.

Powody, dla których warto stosować stopę dyskontową skorygowaną o ryzyko

Najpowszechniejsza korekta dotyczy niepewności co do terminu, kwoty w dolarach lub czasu trwania przepływów pieniężnych. W przypadku projektów długoterminowych występuje również niepewność co do przyszłych warunków rynkowych, rentowności inwestycji i poziomu inflacji. Stopa dyskontowa jest korygowana o ryzyko w oparciu o prognozowaną płynność spółki, a także ryzyko niewykonania zobowiązania przez inne podmioty.

W przypadku projektów za granicą należy wziąć pod uwagę ryzyko walutowe i ryzyko geograficzne. Firma może dostosować stopę dyskontową, aby odzwierciedlić inwestycje, które mogą zaszkodzić reputacji firmy, doprowadzić do pozwu lub spowodować problemy regulacyjne. Wreszcie stopa dyskontowa skorygowana o ryzyko jest zmieniana w zależności od przewidywanej konkurencji i trudności w utrzymaniu przewagi konkurencyjnej.

Przykład dyskontowania ze skorygowaną stawką

Projekt wymagający odpływu kapitału w wysokości 80 000 USD zwróci dopływ gotówki w wysokości 100 000 USD w ciągu trzech lat. Firma może zdecydować się na sfinansowanie innego projektu, który będzie zarabiał 5%, więc ta stopa jest używana jako stopa dyskontowa. Bieżący współczynnik wartości w tej sytuacji wynosi ((1 + 5%) ³), czyli 1,1577. Dlatego obecna wartość przyszłych przepływów pieniężnych wynosi (100 000 USD / 1,1577), czyli 86 383,76 USD.

Ponieważ obecna wartość przyszłych środków pieniężnych jest większa niż bieżący wypływ gotówki, projekt przyniesie wpływy pieniężne netto i projekt powinien zostać zaakceptowany.

Jednak wynik może ulec zmianie w wyniku dostosowania stopy dyskontowej w celu odzwierciedlenia ryzyka. Załóżmy, że ten projekt jest realizowany w obcym kraju, w którym wartość waluty jest niestabilna i istnieje większe ryzyko wywłaszczenia. Z tego powodu stopa dyskontowa jest dostosowywana do 8%, co oznacza, że ​​firma uważa, że ​​projekt o podobnym profilu ryzyka przyniesie zwrot w wysokości 8%. Występuje czynnik procentowa wartość jest ((1 + 8%) ł) lub 1,2597. Dlatego nowa wartość bieżąca wpływów pieniężnych wynosi (100 000 USD / 1,2597), czyli 79 383,22 USD.

Kiedy stopa dyskontowa została skorygowana, aby odzwierciedlić dodatkowe ryzyko projektu, okazało się, że projektu nie należy podejmować, ponieważ wartość wpływów pieniężnych nie przekracza wypływu środków pieniężnych.

Związek między stopą dyskonta a wartością bieżącą

Kiedy stopa dyskontowa jest korygowana w celu odzwierciedlenia ryzyka, stopa wzrasta. Wyższe stopy dyskontowe skutkują niższymi wartościami bieżącymi. Dzieje się tak, ponieważ wyższa stopa dyskontowa wskazuje, że pieniądze będą rosły szybciej w czasie ze względu na najwyższą stopę zarobków. Załóżmy, że dwa różne projekty spowodują napływ gotówki w wysokości 10 000 USD w ciągu jednego roku, ale jeden projekt jest bardziej ryzykowny niż drugi.

Bardziej ryzykowny projekt ma wyższą stopę dyskontową, która zwiększa mianownik w obliczeniach wartości bieżącej, co skutkuje niższym obliczeniem wartości bieżącej, ponieważ bardziej ryzykowny projekt powinien skutkować wyższą marżą zysku. Niższa wartość bieżąca dla bardziej ryzykownego projektu oznacza, że ​​z góry potrzeba mniej pieniędzy, aby wykonać tę samą kwotę, co mniej ryzykowne przedsięwzięcie.

Korzystanie z modelu wyceny aktywów kapitałowych

Powszechnym narzędziem używanym do obliczania stopy dyskontowej skorygowanej o ryzyko jest model wyceny aktywów kapitałowych (CAPM). W tym modelu wolna od ryzyka stopa procentowa jest korygowana o premię za ryzyko w oparciu o beta projektu. Premię za ryzyko oblicza się jako różnicę między rynkową stopą zwrotu a stopą zwrotu wolną od ryzyka, pomnożoną przez współczynnik beta.

Na przykład projekt z wartością beta wynoszącą 1,5 jest planowany w okresie, gdy stopa wolna od ryzyka wynosi 3%, a rynkowa stopa zwrotu 7%. Chociaż rynkowa stopa zwrotu wynosi 7%, projekt jest bardziej ryzykowny niż rynek, ponieważ jego współczynnik beta jest większy niż jeden. W tej sytuacji premia za ryzyko wynosi ((7% – 3%) x1,5), czyli 6%.

Korzystanie z wersji beta

Aby skorzystać z modelu wyceny aktywów kapitałowych, należy obliczyć beta projektu lub inwestycji. Współczynnik beta oblicza się, dzieląc kowariancję między zwrotem z aktywów i zwrotem z rynku przez wariancję zwrotów na rynku. Ta formuła oblicza związek między zwrotami z inwestycji a zwrotami z rynku. Inwestycje o podobnej relacji z rynkiem będą zgłaszać współczynnik beta równy jeden, podczas gdy inwestycje bardziej ryzykowne niż rynek przyniosą wartość większą niż jeden.