Kryzys finansowy
Co to jest kryzys finansowy?
W czasie kryzysu finansowego ceny aktywów gwałtownie spadają, przedsiębiorstwa i konsumenci nie są w stanie spłacać swoich długów, a instytucje finansowe doświadczają niedoborów płynności. Kryzys finansowy często wiąże się z paniką lub runą na banki, podczas których inwestorzy sprzedają aktywa lub wypłacają pieniądze z kont oszczędnościowych, ponieważ obawiają się, że wartość tych aktywów spadnie, jeśli pozostaną w instytucji finansowej.
Inne sytuacje, które można nazwać kryzysem finansowym, obejmują pęknięcie spekulacyjnej bańki finansowej, krach na giełdzie, niewypłacalność państwa lub kryzys walutowy. Kryzys finansowy może ograniczać się do banków lub rozprzestrzeniać się na całą gospodarkę, gospodarkę regionu lub gospodarki na całym świecie.
Kluczowe wnioski
- Paniki bankowe były źródłem kilku kryzysów finansowych XIX, XX i XXI wieku, z których wiele doprowadziło do recesji lub depresji.
- Krach na giełdzie, zapaści kredytowe, pękanie baniek finansowych, niewypłacalność państw i kryzysy walutowe to przykłady kryzysów finansowych.
- Kryzys finansowy może ograniczać się do jednego kraju lub jednego segmentu usług finansowych, ale z większym prawdopodobieństwem rozprzestrzeni się na poziomie regionalnym lub globalnym.
Co powoduje kryzys finansowy?
Kryzys finansowy może mieć wiele przyczyn. Ogólnie rzecz biorąc, kryzys może wystąpić, jeśli instytucje lub aktywa są przewartościowane i mogą zostać zaostrzone przez irracjonalne lub stadne zachowanie inwestorów. Na przykład szybki ciąg wyprzedaży może skutkować niższymi cenami aktywów, skłaniając osoby fizyczne do porzucania aktywów lub dokonywania ogromnych wypłat oszczędności, gdy krąży pogłoska o upadku banku.
Czynniki przyczyniające się do kryzysu finansowego obejmują awarie systemowe, nieoczekiwane lub niekontrolowane zachowania ludzkie, zachęty do podejmowania zbyt dużego ryzyka, brak lub niepowodzenia regulacyjne lub zarażenia, które są równoznaczne z wirusowym rozprzestrzenianiem się problemów z jednej instytucji lub kraju do drugiej. Pozostawiony bez kontroli kryzys może doprowadzić gospodarkę do recesji lub depresji. Nawet jeśli podejmuje się środki w celu uniknięcia kryzysu finansowego, nadal mogą się one wydarzyć, przyspieszyć lub pogłębić.
Przykłady kryzysu finansowego
Kryzysy finansowe nie są rzadkością; zdarzały się tak długo, jak długo świat miał walutę. Niektóre dobrze znane kryzysy finansowe obejmują:
- Tulip Mania (1637). Chociaż niektórzy historycy twierdzą, że ta mania nie miała tak dużego wpływu na holenderską gospodarkę i dlatego nie należy jej uważać za kryzys finansowy, zbiegła się ona z wybuchem dżumy dymieniczej, która miała znaczący wpływ na kraj. Mając to na uwadze, trudno powiedzieć, czy kryzys wywołała nadmierna spekulacja, czy pandemia.
- Kryzys kredytowy z 1772 r. Po okresie szybko rozwijającego się kredytu, kryzys ten rozpoczął się na przełomie marca i kwietnia w Londynie. Alexander Fordyce, partner w dużym banku, stracił ogromną sumę, tracąc udziały w Kompanii Wschodnioindyjskiej i uciekł do Francji, aby uniknąć spłaty. Panika doprowadziła do ataku na angielskie banki, w wyniku którego ponad 20 dużych domów bankowych zbankrutowało lub wstrzymało płatności dla deponentów i wierzycieli. Kryzys szybko rozprzestrzenił się na większą część Europy. Historycy wyciągają linię od tego kryzysu do przyczyny Boston Tea Party – niepopularnego ustawodawstwa podatkowego w 13 koloniach – i wynikających z tego niepokojów, które dały początek rewolucji amerykańskiej.
- Wypadek giełdowy 1929 roku. Ten krach, który rozpoczął się 24 października 1929 r., Przyniósł spadek cen akcji po okresie dzikich spekulacji i pożyczek na zakup akcji. Doprowadziło to do Wielkiego Kryzysu, który był odczuwalny na całym świecie od kilkunastu lat. Jego wpływ społeczny trwał znacznie dłużej. Jedną z przyczyn krachu była drastyczna nadpodaż upraw, która doprowadziła do gwałtownego spadku cen. W wyniku krachu wprowadzono szereg regulacji i narzędzi do zarządzania rynkiem.
- 1973 Kryzys naftowy OPEC. Członkowie OPEC w październiku 1973 r. Rozpoczęli embargo na ropę, wymierzone w kraje, które poparły Izrael w wojnie Jom Kippur. Pod koniec obowiązywania embarga cena baryłki ropy wynosiła 12 dolarów, w porównaniu z 3 dolarami. Biorąc pod uwagę zależność nowoczesnych gospodarek od ropy naftowej, wyższe ceny i niepewność doprowadziły do krachu na giełdzie w latach 1973–74, kiedy to bessa utrzymywała się od stycznia 1973 r. Do grudnia 1974 r., A indeks Dow Jones Industrial Average stracił 45% swojej wartości.
- Kryzys azjatycki 1997–1998. Kryzys rozpoczął się w lipcu 1997 r. Wraz z upadkiem bahta tajskiego. Z braku obcej waluty rząd Tajlandii był zmuszony porzucić kurs dolara amerykańskiego i pozwolić bahtowi unosić się na wodzie. Rezultatem była ogromna dewaluacja, która rozprzestrzeniła się na większość Azji Wschodniej, uderzając również w Japonię, a także ogromny wzrost wskaźnika zadłużenia do PKB. W konsekwencji kryzys doprowadził do lepszych regulacji i nadzoru finansowego.
- Światowy kryzys finansowy 2007-2008. Ten kryzys finansowy był najgorszą katastrofą gospodarczą od czasu krachu na giełdzie w 1929 r. Zaczął się od kryzysu związanego z kredytami hipotecznymi subprime w 2007 r. I rozszerzył się w światowy kryzys bankowy wraz z upadkiem banku inwestycyjnego Lehman Brothers we wrześniu 2008 r. Ogromne pakiety ratunkowe i inne środki mające na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się szkód nie powiodły się, a gospodarka światowa pogrążyła się w recesji.
Globalny kryzys finansowy
Globalny kryzys finansowy, jako najnowsze i najbardziej szkodliwe wydarzenie związane z kryzysem finansowym, zasługuje na szczególną uwagę, ponieważ jego przyczyny, skutki, reakcje i wnioski mają największe zastosowanie do obecnego systemu finansowego.
Poluzowane standardy kredytowe
Kryzys był wynikiem szeregu wydarzeń, z których każde miało swój własny wyzwalacz, a których kulminacją było bliskie załamaniu się systemu bankowego. Argumentowano, że ziarno kryzysu zostało zasiane już w latach siedemdziesiątych XX wieku dzięki ustawie o rozwoju społeczności, która nakładała na banki obowiązek poluzowania wymogów kredytowych dla konsumentów o niższych dochodach, tworząc rynek kredytów hipotecznych typu subprime.
Kryzys finansowy może przybierać różne formy, w tym panikę bankową / kredytową lub krach na giełdzie, ale różni się od recesji, która często jest wynikiem takiego kryzysu.
Kwota długu hipotecznego subprime, który był gwarantowany przez Freddie Mac i Fannie Mae, nadal rosła na początku XXI wieku, kiedy Zarząd Rezerwy Federalnej zaczął drastycznie obniżać stopy procentowe, aby uniknąć recesji. Połączenie luźnych wymagań kredytowych i taniego pieniądza wywołało boom mieszkaniowy, który napędzał spekulacje, podnosząc ceny mieszkań i tworząc bańkę na rynku nieruchomości.
Złożone instrumenty finansowe
W międzyczasie banki inwestycyjne, szukając łatwych zysków w obliczu załamania dot-comów i recesji w 2001 r., Utworzyły zabezpieczone zobowiązania dłużne (CDO) z kredytów hipotecznych zakupionych na rynku wtórnym. Ponieważ kredyty hipoteczne typu subprime były powiązane z kredytami hipotecznymi typu prime, inwestorzy nie mieli możliwości zrozumienia ryzyka związanego z produktem. Kiedy rynek CDO zaczął się rozgrzewać, budująca się od kilku lat bańka na rynku nieruchomości w końcu pękła. Wraz ze spadkiem cen mieszkań kredytobiorcy subprime zaczęli nie spłacać kredytów, które były warte więcej niż ich domy, co przyspieszyło spadek cen.
Rozpoczynają się niepowodzenia, rozprzestrzenia się zarażenie
Kiedy inwestorzy zdali sobie sprawę, że instrumenty CDO były bezwartościowe z powodu toksycznego długu, który reprezentowały, podjęli próbę spłaty zobowiązań. Nie było jednak rynku dla instrumentów CDO. Kolejna kaskada niepowodzeń pożyczkodawców subprime spowodowała zarażenie płynnością, które dotarło do wyższych szczebli systemu bankowego. Dwa główne banki inwestycyjne, Lehman Brothers i Bear Stearns, upadły pod ciężarem ich ekspozycji na dług subprime, a ponad 450 banków upadło w ciągu następnych pięciu lat. Kilka głównych banków było na skraju bankructwa i zostało uratowanych dzięki pomocy finansowanej przez podatników.
Odpowiedź
Rząd Stanów Zjednoczonych zareagował na kryzys finansowy obniżeniem stóp procentowych do prawie zera, wykupem kredytów hipotecznych i długu rządowego oraz ratowaniem niektórych borykających się z trudnościami instytucji finansowych. Przy tak niskich stopach rentowności obligacji stały się znacznie mniej atrakcyjne dla inwestorów w porównaniu z akcjami. Reakcja rządu rozbudziła rynek akcji, który przez 10 lat przeżywał hossę, a indeks S&P 500 w tym czasie zwrócił 250%. Amerykański rynek nieruchomości w większości dużych miast ożywił się, a stopa bezrobocia spadła, gdy firmy zaczęły zatrudniać i dokonywać większych inwestycji.
Nowe przepisy
Jednym z wielkich skutków kryzysu było przyjęcie ustawy Dodda-Franka Wall Street Reform and Consumer Protection Act, obszernej ustawy o reformie finansowej przyjętej przez administrację Obamy w 2010 roku. Dodd-Frank wprowadził hurtowe zmiany w każdym aspekcie finansów USA. otoczenie regulacyjne, które dotyczyło każdego organu regulacyjnego i każdej branży usług finansowych. Warto zauważyć, że Dodd-Frank miał następujące skutki:
- Bardziej kompleksowa regulacja rynków finansowych, w tym większy nadzór nad instrumentami pochodnymi, które zostały wprowadzone na giełdy.
- Agencje regulacyjne, które były liczne i czasami zbędne, zostały skonsolidowane.
- Do monitorowania ryzyka systemowego powołano nowy organ, Radę Nadzoru nad Stabilnością Finansową.
- Wprowadzono większą ochronę inwestorów, w tym nową agencję ochrony konsumentów ( Biuro Ochrony Konsumentów ) oraz standardy dla produktów „plain-vanilla”.
- Wprowadzenie procesów i narzędzi (takich jak zastrzyki gotówki) ma pomóc w likwidacji upadłych instytucji finansowych.
- Środki mające na celu poprawę standardów, rachunkowości i przepisów dotyczących agencji ratingowych.
Często zadawane pytania dotyczące kryzysu finansowego
Co to jest kryzys finansowy?
Kryzys finansowy występuje wtedy, gdy instrumenty i aktywa finansowe znacznie tracą na wartości. W rezultacie przedsiębiorstwa mają problemy z wywiązywaniem się ze swoich zobowiązań finansowych, a instytucjom finansowym brakuje wystarczającej ilości gotówki lub aktywów zamiennych, aby sfinansować projekty i zaspokoić doraźne potrzeby. Inwestorzy tracą zaufanie do wartości swoich aktywów, a dochody i aktywa konsumentów są zagrożone, co utrudnia im spłatę długów.
Co powoduje kryzys finansowy?
Kryzys finansowy może być spowodowany wieloma czynnikami, być może zbyt wieloma, by wymienić. Jednak często przyczyną kryzysu finansowego są zawyżone aktywa, awarie systemowe i regulacyjne oraz wynikająca z tego panika konsumencka, np. Duża liczba klientów wycofujących środki z banku po otrzymaniu informacji o kłopotach finansowych instytucji.
Jakie są etapy kryzysu finansowego?
Kryzys finansowy można podzielić na trzy etapy, zaczynając od początku kryzysu. Awarie systemów finansowych, generalnie spowodowane błędami systemu i regulacjami, niewłaściwym zarządzaniem finansami instytucjonalnymi i nie tylko. Kolejny etap to załamanie systemu finansowego, w wyniku którego instytucje finansowe, przedsiębiorstwa i konsumenci nie są w stanie wywiązać się ze zobowiązań. Wreszcie aktywa tracą na wartości, a ogólny poziom zadłużenia rośnie.
Jaka była przyczyna kryzysu finansowego w 2008 roku?
Chociaż kryzys przypisywano wielu załamaniom, był on w dużej mierze spowodowany hojną emisją kredytów hipotecznych typu sub-prime, które były często sprzedawane inwestorom na rynku wtórnym. Złe zadłużenie wzrosło, ponieważ kredytodawcy hipoteczni o podwyższonym ryzyku nie spłacali swoich pożyczek, co sprawiło, że inwestorzy z rynku wtórnego zaczęli się męczyć. Firmy inwestycyjne, towarzystwa ubezpieczeniowe i instytucje finansowe zmasakrowane przez swoje zaangażowanie w te kredyty hipoteczne wymagały pomocy rządowej, gdy zbliżały się do niewypłacalności. Dotacje miały negatywny wpływ na rynek, powodując gwałtowny spadek cen akcji. Inne rynki zareagowały, tworząc globalną panikę i niestabilny rynek.
Jaki był najgorszy kryzys finansowy w historii?
Prawdopodobnie najgorszym kryzysem finansowym ostatnich 90 lat był światowy kryzys finansowy 2008 r., Który doprowadził do załamania rynków akcji, ruiny instytucji finansowych i zamieszania wśród konsumentów.