Wyzwalacz ekspozycji
Co to jest wyzwalacz ekspozycji
Wyzwalacz narażenia to zdarzenie, które powoduje uruchomienie ochrony ubezpieczeniowej posiadacza polisy. Jest to jeden z czterech czynników uruchamiających ochronę, które określają, kiedy doszło do urazu lub szkody objętej polisą ubezpieczeniową oraz czy polisa zapłaci za powiązane roszczenie. Wyzwalacz narażenia powszechnie stosuje się w procesach sądowych o uszkodzenie ciała z powodu narażenia powoda na niebezpieczną substancję.
Zrozumienie wyzwalacza ekspozycji
Często trudno jest określić konkretny okres, w którym komuś zaszkodziła substancja i kto powinien zostać pociągnięty do odpowiedzialności. W tym miejscu pojawia się wyzwalacz narażenia. Według Międzynarodowego Instytutu Zarządzania Ryzykiem, najczęstszym zastosowaniem wyzwalacza narażenia są procesy sądowe dotyczące azbestu. W takich przypadkach narażenie definiuje się jako pierwszy kontakt powoda z włóknami azbestu i ich wdychanie.
Kluczowe wnioski
- Wyzwalacze narażenia to czynniki uruchamiające pokrycie dla pozwów sądowych, w których dochodzi się do obrażeń ciała w wyniku narażenia powoda na działanie substancji niebezpiecznych.
- Wyzwalacze narażenia są zwykle używane w procesach sądowych dotyczących azbestu.
- Mogą być również wykorzystywane w sprawach o odpowiedzialność właścicieli domów przeciwko budowniczym domów i wykonawcom, którzy używają wadliwych lub szkodliwych materiałów.
Przypadki azbestu
Wdychanie włókien azbestu może przebiegać bezobjawowo przez lata, a później powodować choroby płuc oraz długą, powolną, bolesną i przedwczesną śmierć. Ponieważ objawy narażenia na działanie azbestu mogą nie pojawiać się przez dziesięciolecia, ustalenie osoby odpowiedzialnej za narażenie pacjenta może być trudne.
Często dana osoba pracowała przy pracy, która narażała ją na kontakt z azbestem, a pracodawca lub firma ubezpieczeniowa pracodawcy może zostać pociągnięta do odpowiedzialności. Pod wyzwalaczem narażenia odpowiedzialność powstaje w dniu narażenia, a nie w dniu, w którym poszkodowany pracownik po raz pierwszy doświadcza objawów. Wyzwalacz jest ważny w takich przypadkach, ponieważ określa, że ubezpieczyciel, z którego pracodawca korzystał w momencie narażenia, jest odpowiedzialny. Lub, jeśli w momencie narażenia nie było ubezpieczenia, pracodawca będzie musiał wypłacić ofierze wynagrodzenie.
Klasyfikacja roszczeń związanych z narażeniem na działanie azbestu ma wpływ na ostateczny wynik spraw wywołujących narażenie. Na przykład sprawy, w których roszczenia z tytułu ekspozycji dotyczą produktów dystrybuowanych lub wytwarzanych przez pozwanego, mogą podlegać zagregowanym imitacjom polisy. Jednak sprawy dotyczące roszczeń związanych z działalnością lub placówką ubezpieczającego nie podlegają łącznym limitom polisy, co oznacza, że nie ma ograniczeń co do kwoty odszkodowania, o które można się domagać.
Czynniki wyzwalające narażenie pojawiają się również w sprawach dotyczących odpowiedzialności za budynki i właścicieli domów. Jeśli, na przykład, zainstalowany jest wadliwy materiał budowlany, ale uszkodzenie nie jest widoczne dopiero po latach, odpowiedzialność może zostać obciążona rejestracją ubezpieczyciela od daty instalacji lub od pierwszego wystąpienia szkody lub z chwilą zgłoszenia roszczenia.
Inne wyzwalacze pokrycia
Pozostałe trzy typy wyzwalaczy pokrycia to wyzwalacze manifestacji, uraz. Wyzwalacz manifestacji ma zastosowanie, gdy ubezpieczony zauważy szkodę; ciągłe wyzwalanie ma zastosowanie, gdy szkoda lub uraz może mieć więcej niż jeden wyzwalacz, który pojawia się w wielu punktach w czasie; a w rzeczywistości wyzwalacz urazu ma zastosowanie, gdy uraz lub szkoda ma miejsce. Rodzaj wyzwalacza jest ważny, ponieważ wpływa na to, kiedy zaczyna się odpowiedzialność i na ile szkód może zostać pociągnięty do odpowiedzialności pracodawca, firma ubezpieczeniowa lub inny podmiot.
Przykład wyzwalacza ekspozycji
Przykład wyzwalacza narażenia wystąpił w przypadku Forty-Eight Insulations Inc., producenta wysokiej jakości izolacji z Illinois. W latach 1923-1970 firma produkowała izolacje z azbestu. Pracownicy ich roślin wdychali ten minerał, co może powodować wiele różnych powikłań płucnych. Podczas gdy firma zaprzestała stosowania azbestu w swoich produktach w 1970 r., Pracownicy, którzy wdychali związek w godzinach pracy, zaczęli chorować lub umierali. Ostatecznie seria spraw została wniesiona przeciwko Czterdziestu Osiemu. W sprawach twierdzono, że firma wiedziała o szkodliwych właściwościach azbestu, ale nie poinformowała konsumentów i pracowników. Sądy użyły wyzwalacza ekspozycji do określenia kwot wypłat. Ostatecznie Forty-Eight ogłosił upadłość w 1985 roku.