Nadmierny spread

Co to jest nadwyżka spreadu?

Spread nadwyżkowy to różnica nadwyżki między odsetkami otrzymanymi przez emitenta papieru wartościowego opartego na aktywach a odsetkami zapłaconymi posiadaczowi. Odnosi się do pozostałych płatności odsetek i innych opłat, które są pobierane z tytułu papieru wartościowego zabezpieczonego aktywami po pokryciu wszystkich wydatków.

Zrozumienie nadmiernego spreadu

Kiedy pożyczki, kredyty hipoteczne lub inne aktywa są łączone i  sekurytyzowane, marża nadwyżkowa jest wbudowanym marginesem bezpieczeństwa zaprojektowanym w celu ochrony tej puli przed stratami. Emitent papieru wartościowego zabezpieczonego aktywami konstruuje pulę w taki sposób, aby dochód pochodzący z płatności do aktywów w puli przewyższał płatności na rzecz inwestorów, a także inne wydatki, takie jak składki ubezpieczeniowe, koszty obsługi itp. Kwota nadwyżki spreadu wbudowanego w ofertę zmienia się w zależności od ryzyka niewykonania zobowiązania i braku spłaty aktywów bazowych. Jeżeli nadwyżka spreadu nie zostanie wykorzystana do pokrycia strat, może zostać zwrócona inicjatorowi lub utrzymana na rachunku rezerwowym.

Nadwyżka spreadu to metoda wsparcia kredytu lub poprawy jakości kredytu. Na przykład, gdy struktura transakcji ma na celu sekurytyzację puli pożyczek, pożyczki te są oceniane, pakowane i sprzedawane z nadwyżką spreadu wystarczającą do pokrycia przewidywanej liczby przypadków niewykonania zobowiązań i niespłacenia. Ustalenie odpowiedniego poziomu nadwyżki spreadu jest trudne dla emitentów, ponieważ inwestorzy chcą uzyskać jak największy zysk, podczas gdy emitent i inicjator chcą uniknąć strat, które spowodowałyby inne działania wspierające kredyt, które wyciągają pieniądze z rachunku rezerwowego lub wymagają więcej zabezpieczenie, które ma zostać dodane do puli. Inwestorzy chcą dodatkowego spreadu, aby dochód z inwestycji był zgodny z oczekiwaniami, ale nie chcą, aby zbyt duża ochrona przed ryzykiem pochłaniała wszystkie potencjalne korzyści.

Nadwyżka spreadu, zwiększenie zdolności kredytowej i krach hipoteczny

Nadwyżka spreadu to jedna z metod stosowanych przez emitentów do poprawy ratingów puli aktywów, które są gromadzone na potrzeby transakcji. Wyższy rating pomaga emitentowi i zwiększa atrakcyjność wynikającego z niego zabezpieczenia dla inwestorów instytucjonalnych, takich jak fundusze emerytalne i fundusze inwestycyjne. Inne metody stosowane w celu ulepszenia oferty obejmują:

• Rachunek rezerwy gotówkowej: jest to rachunek, na którym nadwyżka spreadu jest zdeponowana, dopóki saldo nie osiągnie określonego poziomu. Wszelkie straty są wypłacane z konta, a spread nadwyżkowy jest ponownie przekierowywany w celu jego uzupełnienia.
• Overcollateralization: ma to miejsce, gdy aktywa umieszczone w puli stanowią wyższą wartość niż faktyczna kwota wyemitowana jako papier wartościowy zabezpieczony aktywami. Zasadniczo dodatkowe zabezpieczenie stanowi ochronę przed stratami zapewnionymi przez inicjatora pożyczek.
• Transze podporządkowane: ma miejsce wtedy, gdy transze uprzywilejowane są tworzone z wyższymi roszczeniami z tytułu przepływów pieniężnych w porównaniu z innymi transzami. Innymi słowy, podporządkowane transze najpierw pokrywają straty.

Papiery wartościowe zabezpieczone aktywami będą wykorzystywać jedną lub więcej z powyższych metod w celu ochrony przed stratami i podwyższenia ratingu powstałego produktu inwestycyjnego. To powiedziawszy, krach kredytów hipotecznych subprime ilustruje, jak nawet dobrze skonstruowane papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką (MBS) mogą ulec samozniszczeniu, gdy inicjatorzy zrzekają się odpowiedzialności za weryfikację pożyczkobiorców, których pożyczki tworzą pule, a agencje ratingowe nie wychwycą tego systematycznego niepowodzenia. Podczas idealnej burzy, jaką był kryzys finansowy z lat 2007–2008, nadmierny spread nie stanowił żadnej ochrony dla inwestorów MBS.