Rynki wschodzące: Analiza PKB Filipin
Filipiny, pod przywództwem prezydenta Benigno Aquino III, a następnie Rodrigo Duterte, powoli, ale systematycznie wyłaniają się jako wschodzący tygrys, co zostało podkreślone przez Motoo Konishi, dyrektora krajowego Banku Światowego, podczas Filipińskiego Forum Rozwoju w 2013 roku.
Czyste zarządzanie, silne przywództwo, rosnąca infrastruktura i przedsięwzięcia polityczne zepchnęły Filipiny na ścieżkę szybszego wzrostu. Jednak, podobnie jak we wszystkich gospodarkach rozwijających się, efekt spływu nie nabrał jeszcze pełnego rozmachu, a problemy społeczne, które hamują wzrost – ubóstwo, nierówności i bezrobocie – wymagają poważnego rozwiązania. Przyszłość jest obiecująca, ponieważ Filipiny mają młodą, rosnącą siłę roboczą, która mówi po angielsku, ma wysokie przekazy pieniężne z zagranicy i zadłużenie gospodarstw domowych należy do najniższych w Azji.
Chociaż gospodarka Filipin rozwijała się w przeciętnym tempie aż do XXI wieku, w ostatnich 20 latach odnotowała znaczny wzrost. Średni roczny wzrost w latach 2001-2009 wyniósł 4,6%, aw latach 2010-2019 sięgnął 6,4%. To przeniosło kraj z kraju o niższych średnich dochodach, z dochodem narodowym brutto na mieszkańca wynoszącym 3830 USD w 2018 r., Do kraju o wyższym średnim dochodzie, z docelowym dochodem narodowym brutto na mieszkańca, który ma wynieść od 3956 USD do 12235 USD w najbliższej przyszłości.
Wraz z poprawą sytuacji gospodarczej ubóstwo w naturalny sposób również się zmniejszyło. Wraz ze wzrostem płac realnych ubóstwo zmniejszyło się z 23,3% w 2015 r. Do 16,6% w 2018 r.; znaczący spadek w ciągu trzech lat.
Skład PKB
Skład produktu krajowego brutto (PKB) jest zasadniczo podzielony na sektory rolnictwa, przemysłu i usług. W 2018 roku rolnictwo odpowiadało za 9,3% PKB, co oznacza najniższy udział w PKB w historii kraju. Patrząc z perspektywy, rolnictwo odpowiadało za jedną czwartą PKB kraju w latach osiemdziesiątych i prawie jedną trzecią w latach siedemdziesiątych. Z kolei sektory przemysłowy i usługowy stanowiły odpowiednio 30,8% i 60%. Należy zauważyć, że udział produkcji przemysłowej również systematycznie spadał w czasie, podczas gdy sektor usług znacznie się rozwijał.
Zaniedbane rolnictwo, nigdy więcej
Filipiny stopniowo przechodziły z gospodarki rolnej na przemysłową i zorientowaną na usługi. W 1980 r. Rolnictwo stanowiło około jednej czwartej PKB kraju, ale z biegiem lat spadło do 9,3%. Sektor rolniczy obejmuje leśnictwo, łowiectwo, rybołówstwo, uprawę roślin i produkcję zwierzęcą. Sektor ten obejmuje około 25% siły roboczej. Głównymi produktami rolnymi są trzcina cukrowa, orzechy kokosowe, ryż, kukurydza, banany, maniok, tapioka, ananasy, mango, wieprzowina, jajka, wołowina i ryby.
Niski poziom produktywności i powolny wzrost w filipińskim sektorze rolnym doprowadziły do wysokiego poziomu ubóstwa w tym sektorze. Brak inicjatyw rządowych był głównie odpowiedzialny za upadek sektora rolnego, który ucierpiał z powodu słabej infrastruktury i niskiego poziomu inwestycji. Czynniki te zostały wzmocnione przez długie okresy suszy, które dotknęły kraj.
Na szczęście wydaje się, że sytuacja się zmienia, ponieważ rząd obecnie intensywnie inwestuje w ten sektor. Rząd wspiera programy Departamentu Rolnictwa (DA) w celu poprawy bezpieczeństwa żywnościowego, dochodów na wsi i infrastruktury. Niektóre inicjatywy DA mające na celu zmniejszenie strat pożniwnych, przy jednoczesnym obniżeniu kosztów produktów, a także stabilizacji kosztów pracy, to Mechanizacja rolnictwa, Krajowe rolnictwo ekologiczne i rozwój pożniwny.
Następnie jest wspierany przez Bank Światowy Filipiński Projekt Rozwoju Obszarów Wiejskich, który ma na celu poprawę infrastruktury wiejskiej. Poza tym, system ubezpieczenia upraw, który pokryje koszty niszczycielskich zjawisk pogodowych, jest szybko rozwijany przez rząd za pośrednictwem Philippine Crop Insurance Corporation. Biorąc pod uwagę te i wiele innych środków, w sektorze rolnym Filipin w najbliższej przyszłości powinien nastąpić gwałtowny wzrost wydajności i produkcji.
Przemysł
Sektor przemysłowy miał sprawiedliwy i trwały wkład w PKB Filipin na przestrzeni lat, średnio 34% w latach 1980-2014 i spadł do 30,8% w 2018 r. Sektor ten zatrudnia 18,39% siły roboczej kraju. Rząd Filipin stara się przyciągnąć do kraju bezpośrednie inwestycje zagraniczne poprzez poprawę infrastruktury. Kraj rozwinął szereg stref ekonomicznych, które przyciągnęły wiele zagranicznych firm. Istnieją doniesienia, które przewidują, że niektóre firmy przeniosą swoją produkcję z Chin, ich tradycyjnej bazy, na Filipiny i sąsiednie kraje w Azji Południowo-Wschodniej. Środki te pomogą utrzymać wzrost sektora przemysłowego w nadchodzących latach.
Główne gałęzie przemysłu Filipin to produkcja i agrobiznes. W zakresie produkcji, górnictwa i przetwórstwa minerałów, w centrum uwagi znajdują się farmaceutyki, przemysł stoczniowy, elektronika i półprzewodniki. Filipiny to jeden z najbardziej atrakcyjnych rynków farmaceutycznych w regionie Azji i Pacyfiku. Filipiny są również bogato wyposażone w surowce metalowe, a kraj przyciągnął na swoje ziemie wiele zagranicznych firm. Są wśród nich BHP i Sumitomo Metal Mining Co Ltd. Ponadto przybycie zagranicznych graczy pomogło krajowi wykorzystać jego potencjał w zakresie budowy statków. Państwo wyspiarskie jest czwartym co do wielkości krajem żeglugowym (po Chinach, Korei Południowej i Japonii).
Filipińska branża elektroniczna działa od połowy lat 70. XX wieku, kiedy firmy z Zachodu chciały przenieść zakłady produkcyjne, aby walczyć z rosnącymi kosztami produkcji. Przemysł elektroniczny na Filipinach od tego czasu tylko się rozrósł i poprawił i jest ważnym elementem gospodarki narodowej pod względem tworzenia miejsc pracy, składek podatkowych, eksportu, dochodów gospodarstw domowych i udziału w PKB.
Agrobiznes składa się głównie z przetworzonych owoców i warzyw, wodorostów, przecierów i soków z owoców tropikalnych, świeżych owoców tropikalnych, oleju z nasion mango, plantacji cukru, bioetanolu, biopaliw i kokosowego estru metylowego.
Sektor usług oparty na BPO
Sektor usług na Filipinach wyprzedził sektor przemysłowy pod względem udziału w PKB we wczesnych latach osiemdziesiątych, zwiększając się z 36% w 1980 r. Do 60% obecnie. Sektor usług zatrudnia obecnie 56,7% siły roboczej kraju, czyli więcej niż sektor rolniczy i przemysłowy razem wzięte.
W sektorze usług outsourcing procesów biznesowych (BPO) odegrał znaczącą rolę we wzroście sektora. Filipiny były w stanie rozwinąć swój sektor BPO dzięki profesjonalistom znającym niezbędne języki, częściowo ze względu na zainteresowanie kulturą amerykańską, której kraj jest największym rynkiem BPO na Filipinach, oraz aspektem obsługi klienta skupionym na profesjonalistach z branży. przemysł.
Drugim ważnym segmentem w sektorze usług jest turystyka, która ma długą historię umiarkowanego wzrostu. Turystyka na Filipinach nie była w stanie optymalnie wykorzystać swoich zasobów i pozostaje w tyle za swoimi regionalnymi kuzynami (takimi jak Singapur, Indonezja i Tajlandia) w przyciąganiu międzynarodowych turystów. Niewystarczająca infrastruktura (lotniska, słabe połączenia kolejowe i drogowe), niewystarczające usługi i udogodnienia turystyczne to jedne z głównych przyczyn takiego stanu rzeczy.
Kolejnym segmentem są usługi eksportowe, które obejmują usługi świadczone przez Filipińczyków pracujących poza granicami kraju w charakterze migrantów stałych, czasowych lub nielegalnych. Przekazy pieniężne Filipińczyków pracujących za granicą znacznie wzrosły na przestrzeni lat. Ich zawody również przeszły strukturalną przemianę z zawodów dla usług niskiej klasy na bardziej profesjonalne, wymagające wyższych kwalifikacji.
Przekazy z zagranicy nadal utrzymują się na wysokim poziomie 10,2% całkowitego PKB w 2018 r. Było to 8,5% w 2000 r., 3,3% w 1990 r. I 1,93% w 1980 r. Pojawienie się branży BPO jest postrzegane jako siła napędowa wydatków konsumenckich i tworzenie miejsc pracy dzięki silnym dochodom zagranicznym. Okazuje się, że to dobry alternatywny mechanizm dla narodu. Rosnąca baza i perspektywy rozwoju branży BPO nie tylko wzmocnią sektor usług w kraju, ale mogą też skłonić część jego mieszkańców do powrotu do kraju, jednocześnie przeciwdziałając groźbie spadku przekazów pieniężnych od jego mieszkańców za granicą.
Podsumowanie
Aby każda gospodarka mogła ruszyć naprzód, zrównoważony i harmonijny rozwój sektorów rolnictwa, przemysłu i usług jest kwintesencją. Gdy te zostaną osiągnięte, poprawa w trzeciorzędnych sektorach gospodarki następuje w dość naturalny sposób. Od wielu dziesięcioleci Filipiny pozostają w tyle za swoimi bardziej zamożnymi sąsiadami z Azji Południowo-Wschodniej i Azji Wschodniej pod względem rozwoju gospodarczego i społecznego. Ale te dni już minęły. Wydaje się, że obecnie Filipiny znajdują się na ścieżce wzrostu i zrównoważonego rozwoju.