Gwarancja dla odbiorców końcowych
DEFINICJA gwarancji dla odbiorców końcowych
Gwarancja (lub poręczenie) niższego szczebla jest zastawem złożonym na pożyczce w imieniu pożyczkobiorcy przez spółkę dominującą pożyczkobiorcę lub akcjonariusza. Poręczając pożyczkę dla swojej spółki zależnej, spółka dominująca zapewnia pożyczkodawcom, że spółka zależna będzie w stanie spłacić pożyczkę.
ZŁAMANA Gwarancja dla odbiorców końcowych
Gwarancja niższego szczebla to forma gwarancji wewnątrzkorporacyjnej, która odnosi się do zobowiązania strony trzeciej (zazwyczaj spółki holdingowej ) do wykonania zobowiązania finansowego innej osoby (jej spółki zależnej ) z tytułu długu. W przypadku, gdy pożyczkobiorca nie jest w stanie uregulować swoich spłat, gwarancja nakłada na spółkę dominującą obowiązek spłaty pożyczki.
Gwarancja niższego szczebla może zostać podjęta, aby pomóc spółce zależnej w uzyskaniu finansowania dłużnego, którego w innym przypadku nie byłaby w stanie uzyskać, lub w celu uzyskania funduszy o stopach procentowych niższych niż mogłaby uzyskać bez gwarancji od swojej spółki dominującej. W wielu przypadkach pożyczkodawca może chcieć zapewnić finansowanie pożyczkobiorcy korporacyjnemu tylko wtedy, gdy partner zgodzi się poręczyć pożyczkę. Wynika to z faktu, że po wsparciu siłą finansową spółki holdingowej ryzyko niewywiązania się ze spłaty przez spółkę zależną jest znacznie mniejsze. Gwarancja jest podobna do indywidualnego podpisania pożyczki na inną.
Na przykład firma, która chce pożyczyć środki od instytucji pożyczkowej, ale nie posiada zabezpieczenia wymaganego do zabezpieczenia pożyczki, może zlecić firmie macierzystej postawienie nieruchomości jako zastawu na pożyczkę. Podczas gdy nieruchomość zastawiona jako zabezpieczenie zapewnia pożyczkodawcy dodatkowe aktywa w celu zabezpieczenia spłaty pożyczki, spółka zależna jest w stanie uzyskać pożyczkę na korzystniejszych warunkach i po niższych kosztach niż mogłaby uzyskać jako odrębna osoba prawna. Pożyczka służy poprawie lub rozszerzeniu działalności pożyczkobiorcy, co z kolei poprawia kondycję finansową spółki dominującej. Ponieważ jednostka dominująca posiada akcje w spółce zależnej, uważa się, że otrzyma ona odpowiednio równoważną wartość z wpływów z pożyczki odzwierciedlonych w zwiększonej wartości akcji.
Gwarancja niższego szczebla różni się od gwarancji wyższego szczebla, czyli pożyczki zaciągniętej przez spółkę dominującą, która jest gwarantowana przez jej spółkę zależną. Zazwyczaj pożyczkodawca będzie nalegał na gwarancję wyższego szczebla, gdy pożycza spółce dominującej, której jedynym aktywem jest posiadanie akcji spółki zależnej. W takim przypadku spółka zależna jest właścicielem zasadniczo wszystkich aktywów, na których pożyczkodawca opiera swoją decyzję kredytową. Problem z gwarancjami upstream polega na tym, że pożyczkodawcy są narażeni na ryzyko pozwu o nieuczciwe przeniesienie własności, gdy gwarant jest niewypłacalny lub nie posiada odpowiedniego kapitału w momencie wykonywania gwarancji. Jeżeli kwestia oszukańczego środka przekazu zostanie pomyślnie udowodniona w sądzie upadłościowym, pożyczkodawca stałby się wierzycielem niezabezpieczonym, co jest ewidentnie złym wynikiem dla pożyczkodawcy. Ponieważ spółka zależna gwarantująca spłatę zadłużenia nie posiada akcji w spółce dominującej pożyczającej fundusze, ta pierwsza nie otrzymuje bezpośrednio żadnych korzyści z wpływów z pożyczki, a zatem nie otrzymuje racjonalnie równoważnej wartości za udzieloną gwarancję.