Dywersyfikacja
Co to jest dywersyfikacja?
Dywersyfikacja to strategia zarządzania ryzykiem, która łączy w sobie szeroką gamę inwestycji w ramach portfela. Zdywersyfikowany portfel zawiera mieszankę różnych rodzajów aktywów i instrumentów inwestycyjnych w celu ograniczenia ekspozycji na pojedynczy składnik aktywów lub ryzyko. Technika ta opiera się na założeniu, że portfel zbudowany z różnych rodzajów aktywów przyniesie średnio wyższe długoterminowe zyski i obniży ryzyko posiadania dowolnego indywidualnego pakietu akcji lub papieru wartościowego.
Podstawy dywersyfikacji
Dywersyfikacja ma na celu złagodzenie niesystematycznych zdarzeń związanych z ryzykiem w portfelu, więc pozytywne wyniki niektórych inwestycji neutralizują negatywne wyniki innych. Korzyści płynące z dywersyfikacji występują tylko wtedy, gdy papiery wartościowe w portfelu nie są doskonale skorelowane – to znaczy reagują w różny, często przeciwny sposób, na wpływy rynku.
Badania i modele matematyczne wykazały, że utrzymywanie dobrze zdywersyfikowanego portfela 25-30 akcji daje najbardziej efektywny kosztowo poziom redukcji ryzyka. Inwestowanie w więcej papierów wartościowych generuje dalsze korzyści z dywersyfikacji, aczkolwiek w znacznie niższym tempie.
Kluczowe wnioski
- Dywersyfikacja to strategia, która łączy w sobie różnorodne inwestycje w ramach jednego portfela.
- Posiadane portfele można zdywersyfikować według klas aktywów i klas, a także geograficznie – poprzez inwestycje zarówno na rynkach krajowych, jak i zagranicznych.
- Dywersyfikacja ogranicza ryzyko portfela, ale może również osłabić wyniki, przynajmniej w krótkim okresie.
Dywersyfikacja według klas aktywów
Zarządzający funduszami i inwestorzy często dywersyfikują swoje inwestycje według klas aktywów i określają, jaki procent portfela przypisać do każdej z nich. Zajęcia mogą obejmować:
- Akcje – akcje lub udziały w spółce notowanej na giełdzie
- Obligacje rządowe i korporacyjne instrumenty dłużne o stałym dochodzie
- Nieruchomości – grunty, budynki, zasoby naturalne, rolnictwo, zwierzęta gospodarskie oraz złoża wody i minerałów
- Fundusze giełdowe (ETF) – zbywalny koszyk papierów wartościowych podążających za indeksem, towarem lub sektorem
- Towary podstawowe towary niezbędne do produkcji innych produktów lub usług
- Środki pieniężne i krótkoterminowe ekwiwalenty środków pieniężnych (CCE) – bony skarbowe, certyfikaty depozytowe (CD), instrumenty rynku pieniężnego i inne krótkoterminowe inwestycje niskiego ryzyka
Następnie dokonają dywersyfikacji między inwestycjami w ramach klas aktywów, na przykład wybierając akcje z różnych sektorów, które mają tendencję do korelacji niskich stóp zwrotu, lub wybierając akcje o różnej kapitalizacji rynkowej. W przypadku obligacji inwestorzy mogą wybierać spośród obligacji korporacyjnych o ratingu inwestycyjnym, obligacji skarbowych USA, obligacji stanowych i komunalnych, obligacji o wysokiej rentowności i innych.
Dywersyfikacja zagraniczna
Inwestorzy mogą czerpać dalsze korzyści z dywersyfikacji, inwestując w zagraniczne papiery wartościowe, ponieważ są one mniej ściśle skorelowane z krajowymi. Na przykład siły przygnębiające gospodarkę USA mogą nie wpływać na gospodarkę Japonii w ten sam sposób. Dlatego posiadanie japońskich akcji daje inwestorowi niewielką ochronę przed stratami podczas amerykańskiego spowolnienia gospodarczego.
Dywersyfikacja a inwestor indywidualny
Ograniczenia czasowe i budżetowe mogą utrudniać inwestorom nieinstytucjonalnym – tj. Osobom fizycznym – stworzenie odpowiednio zdywersyfikowanego portfela. To wyzwanie jest głównym powodem, dla którego fundusze inwestycyjne są tak popularne wśród inwestorów detalicznych. Kupowanie udziałów w funduszu inwestycyjnym to niedrogi sposób na dywersyfikację inwestycji.
Podczas gdy fundusze wspólnego inwestowania zapewniają dywersyfikację w ramach różnych klas aktywów, fundusze typu ETF zapewniają inwestorom dostęp do wąskich rynków, takich jak towary i transakcje międzynarodowe, do których zwykle dostęp byłby trudny. Osoba z portfelem 100 000 USD może rozłożyć inwestycję na fundusze ETF bez nakładania się.
Wady dywersyfikacji
Mniejsze ryzyko, bufor zmienności: istnieje wiele zalet dywersyfikacji. Jednak są też wady. Im więcej zasobów ma portfel, tym bardziej czasochłonne może być zarządzanie – i droższe, ponieważ kupowanie i sprzedawanie wielu różnych pakietów wiąże się z większymi opłatami transakcyjnymi i prowizjami maklerskimi. Mówiąc bardziej zasadniczo, strategia dywersyfikacji działa w obie strony, zmniejszając zarówno ryzyko, jak i zysk.
Załóżmy, że zainwestowałeś równo 120000 USD w sześć akcji, a wartość jednej akcji podwaja się. Twoja pierwotna stawka 20 000 $ jest teraz warta 40 000 $. Owszem, zarobiłeś dużo, ale nie aż tak dużo, jakbyś zainwestował całe 120 000 dolarów w tę jedną firmę. Chroniąc Cię na minusach, dywersyfikacja ogranicza Twoje zyski – przynajmniej na krótką metę. W dłuższej perspektywie zróżnicowane portfele mają tendencję do osiągania wyższych zwrotów (patrz przykład poniżej).
Plusy
- Zmniejsza ryzyko portfela
- Zabezpieczenia przed zmiennością rynku
- Oferuje wyższe zyski w dłuższej perspektywie
Cons
- Limity zyskują krótkoterminowo
- Czasochłonne zarządzanie
- Wiąże się z większymi opłatami transakcyjnymi, prowizjami
Dywersyfikacja i inteligentna wersja beta
Inteligentne strategie beta oferują dywersyfikację poprzez śledzenie bazowych indeksów, ale niekoniecznie ważą akcje zgodnie z ich kapitalizacją rynkową. Menedżerowie ETF dodatkowo sprawdzają kwestie kapitałowe pod kątem fundamentów i portfeli rebalansujących zgodnie z obiektywną analizą, a nie tylko wielkością firmy. Podczas gdy inteligentne portfele beta są niezarządzane, głównym celem jest osiągnięcie lepszych wyników niż sam indeks.
Na przykład od marca 2019 r. Fundusz ETF iShares Edge MSCI USA Quality Factor posiada 125 amerykańskich akcji o dużej i średniej kapitalizacji. Koncentrując się na zwrocie z kapitału (ROE), wskaźniku zadłużenia do kapitału (D / E), a nie tylko na kapitalizacji rynkowej, fundusz ETF zwrócił łącznie 90,49% od jego powstania w lipcu 2013 r. Podobna inwestycja w indeks S&P 500 wzrósł o 66,33%.
Przykład z prawdziwego świata
Powiedzmy, że agresywny inwestor, który może przyjąć wyższy poziom ryzyka, chce zbudować portfel składający się z japońskich akcji, australijskich obligacji i kontraktów terminowych na bawełnę. Może na przykład kupować udziały w iShares MSCI Japan ETF, funduszu ETF Vanguard Australian Government Bond Index i iPath Bloomberg Cotton Subindex Total Return ETN.
Dzięki takiemu zestawieniu akcji ETF, ze względu na szczególne cechy docelowych klas aktywów i przejrzystość pakietów, inwestor zapewnia prawdziwą dywersyfikację swoich aktywów. Ponadto przy różnych korelacjach lub reakcjach na siły zewnętrzne wśród papierów wartościowych mogą one nieco zmniejszyć swoją ekspozycję na ryzyko. (Powiązane informacje można znaleźć w artykule „ Znaczenie dywersyfikacji ”)