Ryzyko wykrycia
Co to jest ryzyko wykrycia?
Ryzyko wykrycia to szansa, że biegły rewident nie znajdzie istotnych zniekształceń występujących w sprawozdaniach finansowych jednostki. Te zniekształcenia mogą wynikać z oszustwa lub błędu. Biegli rewidenci wykorzystują procedury badania w celu wykrycia tych zniekształceń.
Jednak ze względu na charakter procedur audytu zawsze będzie istniało pewne ryzyko wykrycia. Na przykład audytorzy często próbują określić rodzaj transakcji firmy, ponieważ badanie każdej transakcji jest niepraktyczne. Zwiększenie rozmiaru próbki może zmniejszyć ryzyko wykrycia, ale zawsze pozostanie pewne ryzyko.
Ryzyko wykrycia jest jednym z trzech elementów składających się na ryzyko audytu, pozostałe dwa to ryzyko nieodłączne i ryzyko kontroli.
Kluczowe wnioski
- Ryzyko wykrycia występuje, gdy biegły rewident nie zidentyfikuje istotnego zniekształcenia w sprawozdaniu finansowym spółki.
- Istnieją trzy rodzaje ryzyka audytu: ryzyko wykrycia, ryzyko nieodłączne i ryzyko kontroli.
- Audytorzy muszą wdrożyć prawidłowe procedury audytowe, aby ograniczyć ryzyko wykrycia.
- Pewna wielkość ryzyka wykrycia będzie zawsze istniała, ale celem audytora jest wystarczające obniżenie ryzyka wykrycia, aby całkowite ryzyko badania utrzymywało się na akceptowalnym poziomie.
Zrozumienie ryzyka wykrycia
Ryzyko wykrycia może osiągnąć niedopuszczalne poziomy, gdy audytor nie wdroży prawidłowych procedur badania, nieprawidłowo wdroży właściwe procedury lub nie oceni prawidłowo wyników. Dla audytorów ważne jest, aby najpierw ocenić zarówno kontrolę, jak i ryzyko nieodłączne, a następnie przypisać ryzyko wykrycia, aby sprowadzić całkowite ryzyko audytu do akceptowalnego poziomu. Jednak jest mało prawdopodobne, aby biegły rewident mógł całkowicie wyeliminować ryzyko wykrycia, po prostu dlatego, że większość audytorów nigdy nie będzie w stanie zbadać każdej pojedynczej transakcji składającej się na sprawozdanie finansowe. Zamiast tego audytorzy powinni dążyć do utrzymania ryzyka wykrycia na akceptowalnym poziomie.
To są trzy główne składniki ryzyka wykrycia.
- Nieprawidłowe zastosowanie procedury audytu. Na przykład, gdy biegły rewident stosuje niewłaściwy dopuszczalny współczynnik, używając wskaźników do oceny dokładności wartości nominalnej salda konta.
- Niewłaściwa metoda testowania audytu. Wybór metody testowania audytu, która nie jest odpowiednia dla rodzaju audytowanego konta finansowego, na przykład testowanie pod kątem dokładności faktury, a nie występowania określonej sprzedaży.
- Błędne zinterpretowanie wyników audytu lub po prostu błędna ocena wyników.
Częstym błędem popełnianym przez biegłych rewidentów jest wnioskowanie, że wykryte zniekształcenie jest trywialne. Czasami zniekształcenie, które jest trywialne w jednej jednostce firmy, może stać się istotne, gdy zostanie zagregowane w wielu jednostkach biznesowych, wywierając znaczący wpływ na sprawozdania finansowe firmy. Ryzyko wykrycia może być wyższe w regionach, w których organy regulacyjne są stosunkowo nieskuteczne.
Istnieje szereg procedur audytowych, które audytorzy stosują w celu zminimalizowania ryzyka wykrycia, w tym testy klasyfikacyjne, testy kompletności, testy wyceny i testy występowania.
Testowanie klasyfikacyjne
Testy klasyfikacyjne służą do określenia, czy transakcje zostały poprawnie zaklasyfikowane. Na przykład koszt poniesiony przez firmę można zaklasyfikować jako koszt lub składnik aktywów, w zależności od jego całkowitego kosztu i długości okresu użytkowania. Biegły rewident może zastosować określone procedury badania w celu ustalenia, czy duży wydatek kwalifikuje się jako składnik aktywów czy koszt.
Testowanie kompletności
Testowanie kompletności służy do sprawdzenia, czy w zapisach księgowych brakuje jakichkolwiek transakcji. Na przykład biegły rewident może przejrzeć wyciągi bankowe klienta w celu ustalenia, czy płatności na rzecz dostawców, które istnieją na wyciągu bankowym, zostały również zarejestrowane w systemie księgowym.
Testowanie wyceny
Testowanie wyceny służy do sprawdzenia, czy wartość aktywów i zobowiązań w księgach spółki jest dokładna. Test ten może wymagać od biegłego rewidenta uzyskania zewnętrznej oceny wyceny danego składnika aktywów lub zobowiązania.
Testowanie występowania
Testowanie występowania służy do określenia, czy zarejestrowane transakcje rzeczywiście miały miejsce. Ten test może obejmować zbadanie konkretnych faktur wymienionych w księdze sprzedaży i prześledzenie ich z powrotem do oryginalnego zamówienia klienta i dokumentacji wysyłkowej.
Ryzyko wykrywania a ryzyko kontroli a ryzyko nieodłączne
Ryzyko nieodłączne jest zawsze obecne i jest specyficzne dla firmy w oparciu o daną branżę i otoczenie biznesowe. Ryzyko nieodłączne to prawdopodobieństwo, że w sprawozdaniu finansowym spółki istnieje istotne zniekształcenie wynikające z tych danych czynników. Ryzyko kontroli to ryzyko, że wewnętrzne mechanizmy kontrolne przedsiębiorstwa nie będą w stanie zapobiec, wykryć lub skorygować istotne zniekształcenia lub błędy występujące w sprawozdaniach finansowych. Jeśli audytorzy wiedzą, że audytowana firma ma słabe procesy kontroli wewnętrznej, ryzyko to zostanie ocenione wyżej.
Zarówno ryzyko nieodłączne, jak i ryzyko kontroli zwiększają poziom procedur badania wymaganych w celu zmniejszenia ryzyka wykrycia do akceptowalnego poziomu. Ponieważ ryzyko audytu składa się ze wszystkich trzech elementów, jeśli zarówno ryzyko kontroli, jak i ryzyko nieodłączne są wysokie, należy zminimalizować ryzyko wykrycia poprzez zwiększenie procedur badania. Jeżeli ryzyko nieodłączne i ryzyko kontroli są niskie, poziom wymaganych procedur badania będzie niższy.
Przykład ryzyka wykrycia
Firma Smith and Co. Certified Public Accounting (CPA) została zatrudniona do przeprowadzenia audytu sprawozdań finansowych ABC Corp. Księgowi z firmy Smith and Co. współpracowali w przeszłości z ABC Corp., a wcześniej wyrażali obawy kierownictwu w związku z brakiem wewnętrznej kontroli ABC w zakresie procesu płacowego firmy. Przechodząc do tegorocznego audytu, Smith and Co. oceni ryzyko kontroli jako wysokie w tym konkretnym obszarze. System płacowy ABC Corp. jest również bardzo złożony i wiąże się z dużym stopniem ręcznego wprowadzania danych przez pracownika działu płac. Zwiększyłoby to również nieodłączne ryzyko.
Ponieważ zarówno ryzyko nieodłączne, jak i ryzyko kontroli są wysokie, ryzyko wykrycia – ryzyko braku istotnych kwestii biegłego rewidenta – należy wystarczająco zminimalizować poprzez zwiększenie liczby procedur badania i wymaganych dowodów. Zwykle Smith and Co. przeglądał dokumentację uzupełniającą dla trzech cykli płacowych. Jednak ze względu na ryzyko w tym konkretnym obszarze firma Smith and Co. zażądała dokumentacji i raportów zapasowych dla sześciu cykli płacowych.
Kontrolerzy mogą śledzić koszty płac nagrany dla konkretnych osób w plecy księgi do swoich kart czasowych, do godziny confirm pracował, a ich zasoby ludzkie pliku (HR), aby potwierdzić stawki wynagrodzenia. Audytorzy mogą również upewnić się, że przełożony pracownika wypisał się na wszystkich kartach czasowych, a HR Manager sprawdził i podpisał wszystkie listy płacowe. Zwiększając ilość testów wykonywanych w ramach procesu płacowego, audytorzy skutecznie zmniejszyli ryzyko wykrycia związane z tymi transakcjami.