Rekapitalizacja lewarowana
Co to jest rekapitalizacja lewarowana?
Dokapitalizowanie lewarowane to transakcja finansowania przedsiębiorstw, w ramach której spółka zmienia strukturę kapitalizacji, zastępując większość kapitału własnego pakietem dłużnych papierów wartościowych, na który składa się zarówno uprzywilejowany dług bankowy, jak i dług podporządkowany. Dokapitalizowanie lewarowane jest również określane jako dokapitalizowanie lewarowane. Innymi słowy, firma pożyczy pieniądze, aby odkupić wcześniej wyemitowane akcje i zmniejszyć wielkość kapitału własnego w swojej strukturze kapitałowej. Osoby zarządzające / pracownicy wyższego szczebla mogą otrzymać dodatkowy kapitał w celu dostosowania ich interesów do obligatariuszy i akcjonariuszy.
Zwykle dokapitalizowanie lewarowane służy do przygotowania firmy na okres wzrostu, ponieważ struktura kapitalizacji, która lewaruje zadłużenie, jest bardziej korzystna dla firmy w okresach wzrostu. Rekapitalizacje lewarowane są również popularne w okresach, gdy stopy procentowe są niskie, ponieważ niskie stopy procentowe mogą sprawić, że pożyczanie pieniędzy w celu spłaty zadłużenia lub kapitału będzie bardziej przystępne dla przedsiębiorstw.
Dokapitalizowanie lewarowane różni się od dokapitalizowania z tytułu lewarowanej dywidendy. W przypadku rekapitalizacji dywidendy struktura kapitału pozostaje niezmieniona, ponieważ wypłacana jest tylko specjalna dywidenda.
Zrozumienie rekapitalizacji lewarowanej
Rekapitalizacje lewarowane mają podobną strukturę, jak w przypadku wykupów lewarowanych (LBO), w zakresie, w jakim znacznie zwiększają dźwignię finansową. Ale w przeciwieństwie do LBO mogą pozostać w obrocie publicznym. Jest mniej prawdopodobne, że na akcjonariuszy wpłyną lewarowane dokapitalizowanie w porównaniu z nowymi emisjami akcji, ponieważ emisja nowych akcji może osłabić wartość istniejących akcji, podczas gdy pożyczanie pieniędzy nie. Z tego powodu udziałowcy bardziej przychylnie traktują rekapitalizację lewarowaną.
Czasami są one wykorzystywane przez firmy private equity w celu wcześniejszego wyjścia z części inwestycji lub jako źródło refinansowania. Mają one podobny wpływ na wykup lewarowany, chyba że są to rekapitalizacje z tytułu dywidendy. Korzystanie z długu może zapewnić tarczę podatkową, która może przeważyć nad dodatkowymi kosztami odsetek. Jest to znane jako twierdzenie Modiglianiego-Millera, które pokazuje, że dług zapewnia korzyści podatkowe niedostępne za pośrednictwem kapitału własnego. A lewarowane podsumowania mogą zwiększyć zysk na akcję (EPS), zwrot z kapitału własnego i stosunek ceny do wartości księgowej. Pożyczanie pieniędzy w celu spłaty starszych długów lub odkupienia akcji również pomaga firmom uniknąć kosztów alternatywnych takich działań dzięki wypracowanym zyskom.
Podobnie jak w przypadku wykupów lewarowanych, dokapitalizowanie lewarowane stanowi zachętę dla kierownictwa do większej dyscypliny i poprawy efektywności operacyjnej w celu zaspokojenia większych płatności z tytułu odsetek i kapitału. Często towarzyszy im restrukturyzacja, w ramach której firma sprzedaje zbędne lub nieadekwatne już strategicznie aktywa w celu zmniejszenia zadłużenia. Jednak istnieje niebezpieczeństwo, że niezwykle wysoki poziom dźwigni może doprowadzić firmę do utraty koncentracji strategicznej i stać się znacznie bardziej podatną na nieoczekiwane wstrząsy lub recesję. Jeśli obecne środowisko zadłużenia ulegnie zmianie, zwiększone wydatki z tytułu odsetek mogą zagrozić rentowności przedsiębiorstw.
Historia rekapitalizacji lewarowanej
Rekapitalizacje lewarowane były szczególnie popularne pod koniec lat 80., kiedy zdecydowana większość z nich była wykorzystywana jako obrona przed przejęciem w dojrzałych branżach, które nie wymagają znacznych bieżących nakładów kapitałowych, aby zachować konkurencyjność. Zwiększenie zadłużenia w bilansie, a tym samym dźwigni finansowej firmy, działa jak ochrona przed rekinami przed wrogimi przejęciami przez korporacyjnych najeźdźców.