Rachunek bieżący
Co to jest rachunek bieżący?
Rachunek bieżący rejestruje transakcje danego kraju z resztą świata – w szczególności jego handel netto towarami i usługami, jego dochody netto z inwestycji transgranicznych i płatności transferowe netto – w określonym okresie, takim jak rok lub ćwiartka. Według Trading Economics,rachunek bieżący Stanów Zjednoczonych wdrugim kwartale 2019 r. Wyniósł -128,2 mld USD.
Kluczowe wnioski
- Rachunek bieżący reprezentuje import i eksport dóbr i usług danego kraju, płatności dokonywane na rzecz inwestorów zagranicznych oraz transfery, takie jak pomoc zagraniczna.
- Rachunek bieżący może być dodatni (nadwyżka) lub ujemny (deficyt); dodatnia oznacza, że kraj jest eksporterem netto, a ujemna oznacza, że jest importerem netto towarów i usług.
- Saldo na rachunku bieżącym kraju, niezależnie od tego, czy jest dodatnie czy ujemne, będzie równe, ale przeciwne do salda na rachunku kapitałowym.
- Stany Zjednoczone mają znaczny deficyt na rachunku bieżącym.
Zrozumienie rachunku bieżącego
Rachunek bieżący stanowi połowę bilansu płatniczego, a drugą połowę stanowi rachunek kapitałowy. Podczas gdy rachunek kapitałowy mierzy inwestycje transgraniczne w instrumenty finansowe i zmiany w rezerwach banku centralnego, rachunek bieżący mierzy import i eksport towarów i usług, płatności na rzecz zagranicznych posiadaczy inwestycji w kraju, płatności otrzymane z inwestycji za granicą oraz transfery, takie jak: pomoc zagraniczna i przekazy pieniężne. Niektóre kraje podzielą rachunek kapitałowy na dwa działy najwyższego poziomu (tj. Rachunek finansowy i rachunek kapitałowy). W tym kontekście rachunek finansowy mierzy wzrost lub spadek międzynarodowej własności aktywów, podczas gdy rachunek kapitałowy mierzy transakcje finansowe, które nie wpływają na dochód, produkcję lub oszczędności.
podwójnego zapisu, każdy kredyt na rachunku bieżącym (np. Eksport) będzie miał odpowiednie obciążenie zapisane na rachunku kapitałowym. Zasadniczo kraj „importuje” pieniądze, które zagraniczny nabywca płaci za eksport. Pozycja otrzymana przez kraj jest rejestrowana jako debet, podczas gdy pozycja oddana w transakcji jest rejestrowana jako uznanie.
Dodatnie saldo na rachunku obrotów bieżących wskazuje, że naród jest pożyczkodawcą netto dla reszty świata, podczas gdy ujemne saldo rachunku bieżącego wskazuje, że jest pożyczkobiorcą netto. Nadwyżka na rachunku obrotów bieżących zwiększa aktywa zagraniczne netto narodu o kwotę nadwyżki, podczas gdy deficyt na rachunku bieżącym zmniejsza ją o kwotę deficytu.
Czynniki wpływające na rachunek bieżący
Ponieważ ekspansji gospodarczej wielkość importu zazwyczaj gwałtownie rośnie; jeśli eksport nie będzie w stanie rosnąć w tym samym tempie, deficyt na rachunku obrotów bieżących będzie się powiększał. I odwrotnie, w czasie recesji deficyt na rachunku obrotów bieżących zmniejszy się, jeśli zmniejszy się import, a eksport wzrośnie do silniejszych gospodarek.
Kurs walutowy wywiera istotny wpływ na bilans handlowy, a co za tym idzie na rachunek obrotów bieżących. Zawyżony waluta sprawia, import i eksport tańszych mniej konkurencyjne, co poszerzy deficytu na rachunku bieżącym lub zwężenie nadwyżkę. Z drugiej strony niedowartościowana waluta zwiększa eksport i podraża import, zwiększając w ten sposób nadwyżkę na rachunku obrotów bieżących lub zmniejszając deficyt.
Kraje z chronicznymi deficytami na rachunku obrotów bieżących często są poddawane wzmożonej kontroli inwestorów w okresach podwyższonej niepewności. W takich czasach waluty takich narodów są często atakowane przez spekulacje. To tworzy błędne koło, w którym rezerwy walutowe wyczerpują się, aby wesprzeć krajową walutę, a to wyczerpywanie się rezerw walutowych – w połączeniu z pogarszającym się bilansem handlowym – wywiera dalszą presję na walutę. Narody będące w stanie konfliktu są często zmuszane do podejmowania rygorystycznych środków w celu wsparcia waluty, takich jak podnoszenie stóp procentowych i ograniczanie wypływów walut.