Czy deficyt na rachunku bieżącym jest dobry czy zły dla gospodarki?
Deficyt na rachunku obrotów bieżących, określane także jako „ bilansu płatniczego deficyt” lub po prostu „ deficyt handlowy ” oznacza fiat waluty nierównowagę między importu i eksportu kraju. Ilekroć dolarowa wartość materialnych dóbr konsumpcyjnych kupowanych przez Stany Zjednoczone od obcych krajów, takich jak samochody ze Szwecji czy elektronika z Japonii, przekracza dolarową wartość materialnych dóbr konsumpcyjnych sprzedawanych za granicą, na rachunku bieżącym występuje deficyt. Na pozór wydaje się, że jest to strata netto dla Stanów Zjednoczonych. Rzeczywiście, standardowe obliczenia ekonomiczne dotyczące produktu krajowego brutto (PKB) początkowo sugerują, że jakikolwiek deficyt na rachunku obrotów bieżących zmniejsza PKB, czyniąc USA biedniejszymi.
Wielu ekspertów, polityków, a nawet ekonomistów opłakuje deficyt handlowy i twierdzi, że Amerykanie lepiej konsumują własne produkty niż kupują je z zagranicy. Skupiają się na krótkoterminowych, widocznych skutkach, a nie na długoterminowych, prawie niewidocznych skutkach. W rzeczywistości handel z obcokrajowcami nie różni się od handlu z lokalnymi mieszkańcami i jest zawsze tak samo korzystny z zagregowanego ekonomicznego punktu widzenia.
Jak działa deficyt na rachunku bieżącym
Amerykanie kupują zagraniczne towary za amerykańskie dolary, które są następnie przekazywane zagranicznym posiadaczom rachunków. Posiadacz konta zagranicznego może z tymi dolarami zrobić tylko cztery rzeczy:
- Odwróć się i kup amerykańskie towary
- Zainwestuj je w amerykańskie papiery wartościowe
- Trzymać je w wieczność
- Wymień je na inną walutę
Fakt, że istnieje deficyt na rachunku obrotów bieżących, pokazuje, że obcokrajowcy inwestują / posiadają więcej dolarów niż kupują towary amerykańskie. Inwestycje wracają do amerykańskich firm lub rządów w postaci kapitału, a nie dóbr konsumpcyjnych, co napędza deficytu lub nadwyżki.