Efekt wypierania
Jaki jest efekt wypychania?
Efekt wypychania to teoria ekonomiczna, która twierdzi, że rosnące wydatki sektora publicznego obniżają lub nawet eliminują wydatki sektora prywatnego.
Kluczowe wnioski
- Efekt wypychania sugeruje, że rosnące wydatki sektora publicznego obniżają wydatki sektora prywatnego.
- Istnieją trzy główne przyczyny wystąpienia efektu wypychania: ekonomia, opieka społeczna i infrastruktura.
- Z drugiej strony tłoczenie sugeruje, że pożyczki rządowe mogą w rzeczywistości zwiększyć popyt.
Zrozumienie efektu wypychania
Jedna z najczęstszych form wypierania ma miejsce, gdy duży rząd, taki jak rząd Stanów Zjednoczonych, zwiększa swoje zadłużenie i uruchamia łańcuch wydarzeń, które skutkują ograniczeniem wydatków sektora prywatnego. Sama skala tego rodzaju pożyczek może prowadzić do znacznego wzrostu realnej stopy procentowej, co skutkuje zaabsorbowaniem zdolności kredytowej gospodarki i zniechęceniem przedsiębiorstw do inwestowania kapitału.
Firmy często finansują takie projekty częściowo lub całkowicie poprzez finansowanie i są teraz zniechęcane do tego, ponieważ koszt alternatywny pożyczania pieniędzy wzrósł, co sprawia, że tradycyjnie opłacalne projekty finansowane z pożyczek stają się zbyt kosztowne.
Zwiększanie zadłużenia przez duże rządy jest najczęstszą formą wypierania, ponieważ wymusza wyższe stopy procentowe.
O efekcie wypychania dyskutuje się od ponad stu lat w różnych formach. Przez większość tego czasu ludzie myśleli, że kapitał jest ograniczony i ograniczony do poszczególnych krajów, co było w dużej mierze spowodowane mniejszymi wolumenami opodatkowanie projektów robót publicznych i wydatków publicznych można bezpośrednio powiązać z ograniczeniem możliwości prywatnych wydatków w danym kraju, ponieważ dostępnych było mniej pieniędzy.
Efekt wypychania a wtłaczanie
Z drugiej strony teorie makroekonomiczne, takie jak czartalizm i postkeynesowski, zakładają, że pożyczki rządowe, w nowoczesnej gospodarce działającej znacznie poniżej możliwości, mogą w rzeczywistości zwiększyć popyt poprzez generowanie miejsc pracy, stymulując w ten sposób również wydatki prywatne. Ten proces jest często określany jako „wbijanie się”.
Teoretycznie zatłoczenie zyskało na znaczeniu wśród ekonomistów w ostatnich latach po tym, jak zauważono, że podczas Wielkiej Recesji w latach 2007–2009 masowe wydatki rządu federalnego na obligacje i inne papiery wartościowe faktycznie wpłynęły na obniżenie stóp procentowych..
Rodzaje efektów wypychania
Gospodarki
Zmniejszenie wydatków kapitałowych może częściowo zrównoważyć korzyści wynikające z pożyczek rządowych, takich jak bodźce gospodarcze, chociaż jest to prawdopodobne tylko wtedy, gdy gospodarka działa na pełnych obrotach. Pod tym względem bodziec rządowy jest teoretycznie bardziej skuteczny, gdy gospodarka jest poniżej możliwości.
W takim przypadku może jednak nastąpić spowolnienie gospodarcze, zmniejszając dochody, które rząd pobiera z podatków i zachęcając go do pożyczania jeszcze większej ilości pieniędzy, co teoretycznie może prowadzić do błędnego koła pożyczania i wypierania.
Opieka społeczna
Wypieranie może również mieć miejsce ze względu na dobrobyt społeczny, choć pośrednio. Kiedy rządy podnoszą podatki w celu wprowadzenia lub rozszerzenia programów socjalnych, osoby fizyczne i firmy mają mniejszy dochód uznaniowy, co może zmniejszyć wpłaty na cele charytatywne. Pod tym względem wydatki sektora publicznego na opiekę społeczną mogą zmniejszyć dotacje sektora prywatnego na pomoc społeczną, równoważąc wydatki rządu na te same cele.
Podobnie tworzenie lub rozszerzanie publicznych programów ubezpieczenia zdrowotnego, takich jak Medicaid, może skłonić osoby objęte ubezpieczeniem prywatnym do przejścia na opcję publiczną. Pozostawione z mniejszą liczbą klientów i mniejszą pulą ryzyka, prywatne firmy ubezpieczeniowe mogą być zmuszone do podniesienia składek, co prowadzi do dalszych redukcji prywatnych ubezpieczeń.
Infrastruktura
Inna forma wypierania może wystąpić z powodu projektów rozwoju infrastruktury finansowanych przez rząd , które mogą zniechęcać prywatne przedsiębiorstwa do prowadzenia działalności na tym samym obszarze rynku, czyniąc je niepożądanymi lub nawet nieopłacalnymi. Dzieje się tak często w przypadku mostów i innych dróg, ponieważ inwestycje finansowane przez rząd zniechęcają firmy do budowy płatnych dróg lub angażowania się w inne podobne projekty.
Przykład efektu wypychania
Załóżmy, że firma planuje projekt kapitałowy, którego szacunkowy koszt wyniesie 5 mln USD i zwróci się w wysokości 6 mln USD, przy założeniu, że oprocentowanie jej pożyczek wynosi 3%. Firma spodziewa się zarobić 1 milion dolarów dochodu netto (NI). Jednak ze względu na chwiejną sytuację gospodarczą rząd zapowiada pakiet stymulacyjny, który pomoże potrzebującym przedsiębiorstwom, ale także podniesie oprocentowanie nowych pożyczek firmy do 4%.
Ponieważ stopa procentowa, którą firma uwzględniła w swojej księgowości, wzrosła o 33,3%, jej model zysku gwałtownie się zmienia, a firma szacuje, że będzie teraz musiała wydać 5,75 miliona dolarów na projekt, aby uzyskać te same 6 milionów dolarów zwrotu. Jej przewidywane zyski spadły teraz o 75% do 250 000 USD, więc firma decyduje, że lepiej byłoby skorzystać z innych opcji.