Wypukłość

Co to jest wypukłość?

Wypukłość jest miarą krzywizny lub stopnia krzywej w relacji między cenami obligacji a dochodowością obligacji. Wypukłość pokazuje, jak czas trwania obligacji zmienia się wraz ze zmianą stopy procentowej. Zarządzający portfelami będą używać wypukłości jako narzędzia do zarządzania ryzykiem do pomiaru i zarządzania ekspozycją portfela na ryzyko stopy procentowej.

Wyjaśnienie wypukłości

Przed wyjaśnieniem wypukłości ważne jest, aby wiedzieć, w jaki sposób ceny obligacji i rynkowe stopy procentowe odnoszą się do siebie. Wraz ze spadkiem stóp procentowych rosną ceny obligacji. I odwrotnie, rosnące rynkowe stopy procentowe prowadzą do spadku cen obligacji. Ta odwrotna reakcja wynika z tego, że wraz ze wzrostem stóp obligacja może spaść pod względem zysków, które mogą zaoferować potencjalnemu inwestorowi w porównaniu z innymi papierami wartościowymi.

Na przykładzie pokazanym powyżej, Obligacja A ma wyższą wypukłość niż Obligacja B, co wskazuje, że wszystko inne jest równe, Obligacja A zawsze będzie miała wyższą cenę niż Obligacja B, gdy stopy procentowe rosną lub spadają.

Rentowność obligacji jest zysk lub powraca inwestor może oczekiwać, aby kupując uznając, że danego papieru wartościowego. Cena obligacji zależy od kilku cech, w tym od rynkowej stopy procentowej, i może się regularnie zmieniać.

Relacje rynkowych stóp procentowych i rentowności obligacji

Wraz ze wzrostem stóp rynkowych nowe obligacje wchodzące na rynek również mają rosnące zyski, ponieważ są emitowane po nowych, wyższych stawkach. Ponadto wraz ze wzrostem stóp inwestorzy żądają wyższej rentowności z kupowanych obligacji. Inwestorzy nie chcą obligacji o stałym oprocentowaniu przy obecnych dochodach, jeśli spodziewają się wzrostu stóp procentowych w przyszłości. W rezultacie, gdy stopy procentowe rosną, emitent tych instrumentów dłużnych musi również podnieść swoje zyski, aby pozostać konkurencyjnym. Jednak wraz ze wzrostem stopy procentowej cena obligacji zwracających mniej niż tę stopę spadnie.

Jaki jest związek między stopami procentowymi a cenami obligacji

Jeśli inwestor posiada obligację o stałym oprocentowaniu, która płaci 2%, a stopy procentowe zaczynają rosnąć powyżej 2%, może chcieć sprzedać ten nisko płatny papier wartościowy. Przyczyną wyprzedaży jest to, że ich obecny kurs jest mniej atrakcyjny niż obecny rynek. Inwestorzy nie chcą posiadać obligacji, która opłaca 2%, jeśli mogą zainwestować tę samą zasadę w taką, która w przyszłości opłaci wyższą stopę procentową. Na rynku o rosnącym oprocentowaniu posiadacze obligacji chcą sprzedać swoje istniejące obligacje i wybierają nowo wyemitowane obligacje przynoszące wyższe zyski.

Ponieważ na rynku panuje nadwyżka obligacji po niższym oprocentowaniu, ceny tych pakietów dłużnych spadną. Ponadto w przypadku wyprzedaży obligacji i spadku ceny inwestor może zaczekać, aż stopy procentowe przestaną rosnąć, zanim wróci na rynek obligacji, kupując papier wartościowy o wyższej rentowności. W rezultacie ceny obligacji i rentowności zmieniają się w przeciwnym lub odwrotnym kierunku.

Czas trwania obligacji

Czas trwania obligacji mierzy zmianę ceny obligacji przy wahaniach stóp procentowych. Jeśli czas trwania obligacji jest wysoki, oznacza to, że cena obligacji będzie w większym stopniu przesuwać się w kierunku przeciwnym do stóp procentowych. I odwrotnie, gdy liczba ta jest niska, instrument dłużny będzie wykazywał mniejszy ruch.

Zazwyczaj, jeśli stopy rynkowe wzrosną o 1%, cena obligacji o rocznym terminie zapadalności powinna spaść o równy 1%. Jednak w przypadku obligacji o długich terminach zapadalności reakcja wzrasta. Innymi słowy, jeśli stopy wzrosną o 1%, ceny obligacji spadną o 1% za każdy rok zapadalności. Na przykład, jeśli stopy wzrosną o 1%, cena obligacji dwuletnich spadnie o 2%, cena obligacji trzyletnich o 3%, a cena obligacji 10-letnich o 10%.

Wypukłość i ryzyko

Wypukłość opiera się na koncepcji czasu trwania, mierząc wrażliwość czasu trwania obligacji na zmianę rentowności. Wypukłość jest lepszą miarą ryzyka stopy procentowej, jeśli chodzi o czas trwania obligacji. Tam, gdzie czas trwania zakłada, że ​​stopy procentowe i ceny obligacji mają zależność liniową, wypukłość dopuszcza inne czynniki i tworzy nachylenie.

Czas trwania może być dobrą miarą wpływu na ceny obligacji z powodu niewielkich i nagłych wahań stóp procentowych. Jednak związek między cenami obligacji a rentownością jest zwykle bardziej nachylony lub wypukły. Dlatego wypukłość jest lepszą miarą oceny wpływu na ceny obligacji, gdy występują duże wahania stóp procentowych.

Wraz ze wzrostem wypukłości rośnie ryzyko systemowe, na które narażony jest portfel. Pojęcie „ryzyko systemowe” stało się powszechne podczas kryzysu finansowego w 2008 r., Gdy upadek jednej instytucji finansowej zagroził innym. Jednak ryzyko to może dotyczyć wszystkich przedsiębiorstw, branż i całej gospodarki.

Ryzyko dla portfela o stałym dochodzie oznacza, że ​​wraz ze wzrostem stóp procentowych istniejące instrumenty o stałym oprocentowaniu nie są już tak atrakcyjne. Wraz ze spadkiem wypukłości zmniejsza się ekspozycja na rynkowe stopy procentowe, a portfel obligacji można uznać za zabezpieczony. Zwykle im wyższa stopa kuponu lub rentowność, tym niższa wypukłość – lub ryzyko rynkowe – obligacji. To zmniejszenie ryzyka wynika z tego, że stawki rynkowe musiałyby znacznie wzrosnąć, aby przekroczyć kupon obligacji, co oznacza, że ​​ryzyko dla inwestora jest mniejsze.

Ujemna i dodatnia wypukłość

Jeśli czas trwania obligacji rośnie wraz ze wzrostem rentowności, mówi się, że obligacja ma ujemną wypukłość. Innymi słowy, cena obligacji będzie spadać w większym tempie wraz ze wzrostem rentowności, niż gdyby rentowności spadły. Dlatego jeśli obligacja ma ujemną wypukłość, jej czas trwania wzrósłby – cena spadłaby. Wraz ze wzrostem stóp procentowych jest odwrotnie.

Jeśli czas trwania obligacji rośnie, a rentowność spada, mówi się, że obligacja ma dodatnią wypukłość. Innymi słowy, gdy rentowności spadają, ceny obligacji rosną o większą stopę – lub czas trwania – niż w przypadku wzrostu rentowności. Dodatnia wypukłość prowadzi do większych wzrostów cen obligacji. Jeśli obligacja ma dodatnią wypukłość, zwykle doświadcza większego wzrostu cen wraz ze spadkiem rentowności, w porównaniu do spadku ceny, gdy rentowność wzrasta.

W normalnych warunkach rynkowych im wyższa stopa kuponu lub rentowność, tym niższy stopień wypukłości obligacji. Innymi słowy, ryzyko dla inwestora jest mniejsze, gdy obligacja ma wysoki kupon lub rentowność, ponieważ stawki rynkowe musiałyby znacznie wzrosnąć, aby przekroczyć rentowność obligacji. Tak więc portfel obligacji o wysokich dochodach miałby niską wypukłość, a co za tym idzie, mniejsze ryzyko, że ich obecne zyski staną się mniej atrakcyjne w miarę wzrostu stóp procentowych.

W konsekwencji obligacje zerokuponowe mają najwyższy stopień wypukłości, ponieważ nie oferują żadnych płatności kuponowych. Inwestorom, którzy chcą zmierzyć wypukłość portfela obligacji, najlepiej porozmawiać z doradcą finansowym ze względu na złożony charakter i liczbę zmiennych biorących udział w obliczeniach.

Przykład wypukłości w świecie rzeczywistym

Większość papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką (MBS) będzie miała ujemną wypukłość, ponieważ ich rentowność jest zwykle wyższa niż w przypadku tradycyjnych obligacji. W rezultacie wymagałoby znacznego wzrostu rentowności, aby istniejący posiadacz MBS miał niższy zysk lub mniej atrakcyjny niż obecny rynek.

Na przykład fundusz ETF SPDR Barclays Capital Mortgage Backed Bond(MBG) oferuje rentowność na poziomie 2,87% na dzień 19 sierpnia 2020 r. Jeśli porównamy rentowność ETF z obecną rentownością 10-letnichobligacji skarbowych, która wynosi około 0,67% stopy procentowe musiałyby znacznie wzrosnąć i znacznie powyżej 3%, aby fundusz MBG ETF miał ryzyko utraty na wyższych dochodach. Innymi słowy, ETF ma negatywną wypukłość, ponieważ jakikolwiek wzrost rentowności miałby mniejszy wpływ na istniejących inwestorów.