Wyższe kierownictwo

Co to jest wyższe kierownictwo?

Wyższe kierownictwo obejmuje osoby i zespoły, które są odpowiedzialne za podejmowanie podstawowych decyzji w firmie. Pracownicy uważani za członków wyższego kierownictwa firmy znajdują się na szczycie drabiny korporacyjnej  i ponoszą odpowiedzialność większą niż pracownicy niższego szczebla. Członkowie wyższego kierownictwa są nasyceni uprawnieniami nadanymi przez akcjonariuszy lub zarząd spółki. Przykłady wyższego personelu kierowniczego obejmują dyrektorów generalnych, dyrektorów finansowych i dyrektorów operacyjnych.

Zrozumienie wyższego kierownictwa

Udziałowcy mają wyższe kierownictwo firmy odpowiedzialne za utrzymanie rentowności i rozwoju firmy. Akcjonariusze robią to, wykonując swoje prawo głosu w celu powołania zarządów, które będą zwalniać menedżerów osiągających słabe wyniki lub w inny sposób niezadowolonych. Ponieważ większość pracowników często nie widzi członków wyższej kadry kierowniczej, nie oczekuje się od nich zaangażowania w codzienne operacje.

Jak odpowiedzialne jest kierownictwo wyższego szczebla

Obowiązki, odpowiedzialność i kariera wyższego kierownictwa są często bezpośrednio związane z wynikami i sukcesem firmy. Podczas gdy pracownicy są zwykle mierzeni na podstawie codziennych celów, takich jak przepływ sprzedaży w ich lokalizacji detalicznej lub liczba obsługiwanych klientów, wyższe kierownictwo może mieć do czynienia z zupełnie innym stopniem kryteriów.

Całkowita sprzedaż w oddziale lub na rynku regionalnym może być wykorzystana do oceny wyników pracy kierownictwa wyższego kierownictwa, który nadzoruje dany dział.

Na przykład można oczekiwać, że naukowiec lub inny badacz pracujący dla firmy farmaceutycznej będzie odgrywał bezpośrednią, praktyczną rolę w opracowywaniu nowych kandydatów na leki. Przeprowadzą testy i przeformułują potencjalny produkt, aby mógł zostać przedłożony organom regulacyjnym. Kierownik średniego szczebla może kierować zespołem pracującym nad projektem, ale kierownik wyższego kierownictwa będzie miał dominującą władzę nad kierunkiem obranym przez zespół i będzie odpowiadał za wpływ jego wysiłków na firmę jako całość. Jeśli rozwój leku zakończy się sukcesem i będzie kontynuował plany strategiczne firmy, kierownikowi kierującemu działem może zostać przydzielone podobne projekty w przyszłości.

Jeśli spółka osiąga swoje cele poniżej założonych celów, traci przyczepność w porównaniu z rywalami lub jej wycena rynkowa spada, członkowie wyższej kadry kierowniczej mogą zostać poddani bezpośredniej kontroli ze strony akcjonariuszy. Utrzymujące się słabe wyniki firmy mogą spowodować wstrząsy w wyższej kadrze kierowniczej. Może to dotyczyć jednej lub więcej osób, takich jak dyrektor generalny, lub może polegać na całkowitym usunięciu kierownictwa wykonawczego. Usunięcie wyższego kierownictwa może mieć na celu uratowanie biznesu i operacji firmy oraz wprowadzenie nowego kierunku do podążania. Może zostać powołany nowy zespół kierowniczy wyższego szczebla, aby skorygować kurs firmy i przygotować ją do obrania nowego kierunku, który może obejmować sprzedaż firmy.

Role i tytuły C-Suite

C-suite, czyli poziom C, jest powszechnie używanym językiem potocznym opisującym klaster najważniejszych kierowników wyższego szczebla w korporacji. C-suite bierze swoją nazwę od tytułów najwyższego rangą pracowników, które zwykle zaczynają się na literę C, od „szefa”, jak dyrektor generalny (CEO), dyrektor finansowy (CFO), dyrektor operacyjny (COO) i dyrektor ds. informacji (CIO).

Dyrektor generalny  (CEO) – niezmiennie dyrektor wykonawczy najwyższego szczebla, dyrektor generalny tradycyjnie jest twarzą firmy i często konsultuje się z innymi członkami zarządu w celu uzyskania porady w głównych decyzjach. Dyrektorzy generalni mogą pochodzić z dowolnego środowiska zawodowego, pod warunkiem, że na swojej ścieżce kariery rozwijają istotne umiejętności przywódcze i decyzyjne.

Dyrektor Finansowy (CFO) – W branży finansowej stanowisko CFO reprezentuje szczyt korporacyjnej drabiny dla analityków finansowych i księgowych dążących do awansu. Zarządzanie portfelem, księgowość, badania inwestycyjne i analiza finansowa to główne umiejętności, których dyrektorzy finansowi musieli nauczyć się przez lata. Dyrektorzy finansowi mają globalne nastawienie i ściśle współpracują z dyrektorami generalnymi, aby znaleźć nowe możliwości biznesowe, jednocześnie rozważając ryzyko finansowe i korzyści każdego potencjalnego przedsięwzięcia.

Chief Information Officer (CIO) – lider technologii informatycznych, zwykle zaczyna jako analityk biznesowy, a następnie pracuje w kierunku chwały na poziomie C, jednocześnie rozwijając umiejętności techniczne w takich dyscyplinach, jak programowanie, kodowanie, zarządzanie projektami, MS Biuro i mapowanie. Dyrektorzy ds. Informatyki są zwykle wykwalifikowani w stosowaniu tych umiejętności funkcjonalnych w zarządzaniu ryzykiem, strategii biznesowej i działaniach finansowych. W wielu firmach CIO określani są mianem Chief Technology Officers.

Dyrektor operacyjny (COO) – Dyrektor  ds. Zasobów ludzkich  (HR), dyrektor operacyjny zapewnia sprawne działanie firmy w obszarach takich jak rekrutacja, szkolenia, płace, usługi prawne i administracyjne. Dyrektor operacyjny jest zwykle zastępcą dyrektora generalnego.

Dyrektor ds. Marketingu (CMO) – dyrektorzy ds. Marketingu zazwyczaj przechodzą do kadry kierowniczej od ról sprzedażowych i / lub marketingowych. Dyrektorzy ci są wykwalifikowani w zarządzaniu innowacjami społecznymi i inicjatywami rozwoju produktów zarówno w tradycyjnych placówkach, jak i na platformach elektronicznych – z których ta ostatnia jest niezwykle istotna w dzisiejszej erze cyfrowej.

Inni urzędnicy C-Suite to: Chief Compliance Officer (CCO), Chief Human Resources Manager (CHRM), Chief Security Officer (CSO), Chief Green Officer (CGO), Chief Analytics Officer (CAO), Chief Medical Officer (CMO), i Chief Data Officer (CDO).

Liczba stanowisk na stanowiskach kierowniczych jest różna w zależności od zmiennych, takich jak wielkość firmy, misja i sektor. Podczas gdy większe firmy mogą wymagać zarówno CHRM, jak i COO, mniejsze firmy mogą potrzebować tylko COO do nadzorowania działań związanych z zasobami ludzkimi.