Certyfikat zadłużenia
Co to jest zaświadczenie o zadłużeniu?
Świadectwo zadłużenia było krótkoterminowym kuponowym zabezpieczeniem, które kiedyś zostało wydane przez Departament Skarbu Stanów Zjednoczonych – zastąpionym przez bony skarbowe (bony skarbowe) w 1934 r. Świadectwo zadłużenia było czymś w rodzaju „ IOU ” od rządu USA, obiecującego certyfikatu posiadają zwrot swoich środków ze stałym kuponem, podobnie jak każdy inny rodzaj papierów skarbowych USA.
Kluczowe wnioski
- Świadectwa zadłużenia poprzedzały bony skarbowe, działające jako „IOU” wydawane przez rząd Stanów Zjednoczonych.
- Inwestorzy w certyfikaty mogli wrócić do banku, w którym zostały zakupione i zlikwidować papiery wartościowe za gotówkę.
- Certyfikaty były sprzedawane po cenie nominalnej i opłacane stałe kupony, podczas gdy bony skarbowe są sprzedawane z dyskontem do wartości nominalnej i zwracają wartość nominalną inwestorom.
- Płyty CD, certyfikaty obligacji, weksle itp. To nowoczesne formy zaświadczeń o zadłużeniu.
Zrozumienie certyfikatów zadłużenia
Aby złagodzić wahania w saldach rządowych w bankach Rezerwy Federalnej, Departament Skarbu USA zbierał pieniądze w mniejszych kwotach – kilkaset milionów dolarów jednorazowo – poprzez wydawanie certyfikatów zadłużenia, które można później wykorzystać do uregulowania zobowiązań podatkowych lub opłacenia subskrypcji obligacji.
Świadectwa zadłużenia zostały po raz pierwszy wprowadzone w okresie wojny secesyjnej. Ustawa z 1 marca 1862 r. Zezwalała na tworzenie certyfikatów oprocentowanych w wysokości 6%, nie mniejszych niż 1000 USD i płatnych w ciągu roku lub krócej. Nazywały się one obligacjami skarbowymi, ale nazywane były również certyfikatami zadłużenia, aby zaznaczyć różnicę między nimi a obligacjami na żądanie. Później, podczas paniki 1907 r., Wydano zaświadczenia o zadłużeniu w nominałach 50 dolarów. Te posłużyły jako wsparcie dla wzrostu liczby banknotów w obiegu.
Certyfikaty krótkoterminowe były wykorzystywane do finansowania I wojny światowej i wydawane były co miesiąc, a czasem co dwa tygodnie. Urzędnicy skarbowi ustalili stopę kuponu nowej emisji, a następnie zaoferowali inwestorom cenę równą wartości nominalnej. Inwestor, który chciałby zlikwidować swój certyfikat, wróciłby do banku, w którym je kupił i poprosił bank o odkupienie papierów wartościowych.
Zaświadczenia o zadłużeniu służyły do wypełniania okresów luk budżetowych, w tym finansowania I wojny światowej.
Uwagi specjalne
Współcześnie zaświadczenie o zadłużeniu jest powszechnie używane w odniesieniu do pisemnej obietnicy spłaty zadłużenia. Papiery wartościowe o stałym dochodzie, takie jak certyfikaty depozytowe (CD), weksle, certyfikaty obligacji, pływaków itp są dalej świadectw zadłużenia, ponieważ są one formy obowiązku wydanym przez rząd lub podmiot prawny, dając posiadaczowi roszczenie do niezabawione aktywa emitenta.
Zaświadczenie o zadłużeniu a weksel skarbowy
Gdy w 1934 r. Urzędnicy skarbu rozszerzyli emisję bonów skarbowych, jednocześnie zaprzestali oferowania zaświadczeń o zadłużeniu. Do końca 1934 r. Bony skarbowe były krótkoterminowym instrumentem zarządzania długiem Skarbu Państwa. W przeciwieństwie do bonów skarbowych, które są sprzedawane z dyskontem i zapadają według wartości nominalnej bez kuponu, certyfikaty zadłużenia oferowały stały kupon. Świadectwa zadłużenia zwykle miały termin zapadalności w ciągu jednego roku lub krócej, podobnie jak bony skarbowe i weksle, które zastąpiły nieistniejące już certyfikaty.
Nadal istnieją zeroprocentowe certyfikaty zadłużenia, które są nieoprocentowanymi papierami wartościowymi. Te papiery wartościowe mają jednodniowy termin zapadalności i są automatycznie przenoszone do momentu zażądania wykupu. Te papiery wartościowe służą jednemu celowi: mają służyć jako sposób na gromadzenie środków na zakup kolejnego papieru wartościowego od Skarbu Państwa.