Zabezpieczone zobowiązanie dłużne (CDO)
Co to jest zabezpieczony dług dłużny (CDO)?
Zabezpieczone zobowiązanie dłużne (CDO) to złożony strukturyzowany produkt finansowy, który jest zabezpieczony pulą pożyczek i innych aktywów i sprzedawany inwestorom instytucjonalnym. Instrument CDO jest szczególnym rodzajem instrumentu pochodnego, ponieważ, jak sama nazwa wskazuje, jego wartość pochodzi od innego instrumentu bazowego. Aktywa te stają się zabezpieczeniem w przypadku niespłacenia pożyczki.
Zrozumienie zabezpieczonych zobowiązań dłużnych
Aby utworzyć CDO, banki inwestycyjne gromadzą aktywa generujące przepływy pieniężne – takie jak kredyty hipoteczne, obligacje i inne rodzaje długu – i przepakowują je w odrębne klasy lub transze w oparciu o poziom ryzyka kredytowego, na który narażony jest inwestor.
Rodzaje instrumentów CDO
Te transze papierów wartościowych stają się ostatecznymi produktami inwestycyjnymi: obligacjami, których nazwy mogą odzwierciedlać ich specyficzne aktywa bazowe. Na przykład papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką (MBS) obejmują kredyty hipoteczne, a papiery wartościowe zabezpieczone aktywami (ABS) obejmują zadłużenie korporacyjne, kredyty samochodowe lub zadłużenie z tytułu kart kredytowych. Instrumenty CDO nazywane są „zabezpieczonymi”, ponieważ obiecane spłaty aktywów bazowych stanowią zabezpieczenie, które nadaje instrumentom CDO ich wartość.
Inne rodzaje instrumentów CDO obejmują zabezpieczone obligacje obligacyjne (CBO) – obligacje o ratingu inwestycyjnym zabezpieczone pulą obligacji o wysokiej rentowności, ale o niższym ratingu oraz zabezpieczone zobowiązania kredytowe (CLO) – pojedyncze papiery wartościowe zabezpieczone pulą długów, które często zawierają kredyty korporacyjne o niskim ratingu kredytowym.
Jaka jest struktura instrumentów CDO?
Nazwy transz instrumentów CDO odzwierciedlają ich profile ryzyka; na przykład dług uprzywilejowany, dług mezzanine i dług podporządkowany – przedstawione na poniższym przykładzie wraz z ich ratingami kredytowymi Standard and Poor’s (S&P). Jednak rzeczywista struktura różni się w zależności od konkretnego produktu.
W tabeli należy zwrócić uwagę, że im wyższy rating kredytowy, tym niższa stopa kuponu (stopa oprocentowania, jaką obligacja płaci rocznie). W przypadku niewywiązania się ze spłaty pożyczki uprzywilejowani posiadacze obligacji otrzymują najpierw zapłatę z zabezpieczonej puli aktywów, a następnie obligatariusze w pozostałych transzach zgodnie z ich ratingami kredytowymi; najniżej oceniany kredyt jest spłacany jako ostatni.
Transze uprzywilejowane są generalnie najbezpieczniejsze, ponieważ mają one pierwsze roszczenie z tytułu zabezpieczenia. Chociaż dług uprzywilejowany jest zwykle oceniany wyżej niż transze podporządkowane, oferuje niższe oprocentowanie kuponowe. I odwrotnie, dług podporządkowany oferuje wyższe kupony (większe odsetki), aby zrekompensować ich większe ryzyko niewypłacalności; ale ponieważ są bardziej ryzykowne, zazwyczaj mają niższy rating kredytowy.
Dług senioralny = wyższy rating kredytowy, ale niższe stopy procentowe. Junior Debt = niższy rating kredytowy, ale wyższe stopy procentowe.
Więcej o tworzeniu CDO
Zabezpieczone zobowiązania dłużne są skomplikowane, a wielu specjalistów bierze udział w ich tworzeniu:
- Firmy papierów wartościowych, które zatwierdzają wybór zabezpieczenia, dzielą obligacje na transze i sprzedają je inwestorom
- Zarządzający CDO, którzy wybierają zabezpieczenie i często zarządzają portfelami CDO
- Agencje ratingowe, które oceniają instrumenty CDO i przyznają im ratingi kredytowe
- Poręczyciele finansowi, którzy obiecują zwrócić inwestorom wszelkie straty na transzach CDO w zamian za wypłatę premii
- Inwestorzy, tacy jak fundusze emerytalne i fundusze hedgingowe
Kluczowe wnioski
- Zabezpieczone zobowiązanie dłużne to złożony strukturyzowany produkt finansowy, który jest zabezpieczony pulą pożyczek i innych aktywów.
- Te aktywa bazowe służą jako zabezpieczenie na wypadek niespłacenia pożyczki.
- Choć ryzykowne i nie dla wszystkich inwestorów, instrumenty CDO są realnym narzędziem do zmiany ryzyka i uwalniania kapitału.
Krótka historia CDO
Najwcześniejsze instrumenty CDO zostały skonstruowane w 1987 r. Przez były bank inwestycyjny Drexel Burnham Lambert – gdziepanował Michael Milken, nazywany wówczas „królem obligacji śmieciowych”. Bankierzy Drexel stworzyli te wczesne instrumenty CDO, gromadząc portfele obligacji śmieciowych emitowanych przez różne firm. Ostatecznie inne firmy zajmujące się papierami wartościowymi uruchomiły instrumenty CDO zawierające inne aktywa, które miały bardziej przewidywalne źródła dochodów, takie jak kredyty samochodowe, pożyczki studenckie, należności z tytułu kart kredytowych i leasing samolotów. Jednak instrumenty CDO pozostawały produktem niszowym do lat 2003–2004, kiedy to boom mieszkaniowy w USA skłonił emitentów CDO do zwrócenia uwagi na papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką subprime jako nowe źródło zabezpieczenia dla CDO.
Instrumenty CDO a globalny kryzys finansowy
Popularność zabezpieczonych zobowiązań dłużnych wzrosła, a sprzedaż CDO wzrosła prawie dziesięciokrotnie, z 30 mld USD w 2003 r. Do 225 mld USD w 2006 r. Jednak ich późniejsza implozja, wywołana korektą na rynku nieruchomości w USA, sprawiła, że CDO stały się jednym z najgorszych instrumentów na rynku Krach subprime, który rozpoczął się w 2007 r., a osiągnął szczyt w 2009 r. Pęknięcie bańki CDO przyniosło niektórym z największych instytucji finansowych straty sięgające setek miliardów dolarów. Straty te doprowadziły do bankructwa banków inwestycyjnych lub ich ratowania poprzez interwencję rządową i pomogły w eskalacji światowego kryzysu finansowego, Wielkiej Recesji, w tym okresie.
Pomimo ich roli w kryzysie finansowym zabezpieczone zobowiązania dłużne są nadal aktywnym obszarem inwestycji w ramach strukturyzowanego finansowania. Instrumenty CDO i jeszcze bardziej niesławne syntetyczne instrumenty CDO są nadal w użyciu, ponieważ ostatecznie są one narzędziem do zmiany ryzyka i uwalniania kapitału – są to dwa z tych wyników, których osiągnięcie inwestorzy zależą od Wall Street i na które Wall Street zawsze miała apetyt.