Budżetowanie kapitału
Co to jest budżetowanie kapitału?
Budżetowanie kapitałowe to proces, który firma podejmuje w celu oceny potencjalnych dużych projektów lub inwestycji. Budowa nowego zakładu lub duża inwestycja w przedsięwzięcie zewnętrzne to przykłady projektów, które wymagałyby budżetowania kapitałowego przed ich zatwierdzeniem lub odrzuceniem.
W ramach budżetowania kapitałowego firma może ocenić wpływy i wypływy środków pieniężnych w całym okresie życia przyszłego projektu, aby określić, czy potencjalne zwroty, które zostałyby wygenerowane, spełniają wystarczającą docelową wartość odniesienia. Proces budżetowania kapitałowego jest również nazywany wyceną inwestycji.
Kluczowe wnioski
- Budżetowanie kapitałowe jest wykorzystywane przez firmy do oceny dużych projektów i inwestycji, takich jak nowe zakłady czy sprzęt.
- Proces obejmuje analizę wpływów i wypływów gotówki w ramach projektu w celu ustalenia, czy oczekiwany zwrot spełnia ustalony poziom odniesienia.
- Główne metody budżetowania kapitałowego obejmują zdyskontowane przepływy pieniężne, zwrot kosztów i analizy przepustowości.
Zrozumienie budżetowania kapitałowego
Idealnie byłoby, gdyby firmy realizowały wszelkie projekty i możliwości, które zwiększają wartość i zyski dla akcjonariuszy. Jednakże, ponieważ ilość kapitału lub pieniędzy, które jakakolwiek firma ma do dyspozycji na nowe projekty, jest ograniczona, kierownictwo stosuje techniki budżetowania kapitałowego, aby określić, które projekty przyniosą najlepszy zwrot w odpowiednim okresie.
Chociaż istnieje wiele metod budżetowania kapitału, poniżej znajduje się kilka, z których firmy mogą skorzystać, aby określić, które projekty realizować.
Analiza zdyskontowanych przepływów pieniężnych
Analiza zdyskontowanych przepływów pieniężnych (DCF) analizuje początkowy wypływ gotówki potrzebny do sfinansowania projektu, zestaw wpływów pieniężnych w postaci przychodów i innych przyszłych wypływów w postaci kosztów utrzymania i innych.
Obecna wartość
Te przepływy pieniężne, z wyjątkiem początkowego wypływu, są dyskontowane do dnia bieżącego. Liczba wynikająca z analizy DCF jest wartością bieżącą netto (NPV). Przepływy pieniężne są dyskontowane, ponieważ wartość bieżąca wskazuje, że kwota pieniędzy obecnie jest warta więcej niż ta sama kwota w przyszłości. Każda decyzja projektowa wiąże się z kosztem alternatywnym, czyli zwrotem utraconym w wyniku realizacji projektu. Innymi słowy, wpływy pieniężne lub przychody z projektu muszą być wystarczające, aby uwzględnić koszty, zarówno początkowe, jak i bieżące, ale muszą również przekraczać wszelkie koszty alternatywne.
Przy wartości bieżącej przyszłe przepływy pieniężne są dyskontowane o stopę wolną od ryzyka, taką jak stopa obligacji stopą dyskontową ), ponieważ projekt musi przynajmniej zarobić na tę kwotę; w przeciwnym razie nie warto by było tego robić.
Koszt kapitału
Ponadto firma może pożyczyć pieniądze na sfinansowanie projektu, w wyniku czego musi przynajmniej zarobić wystarczające dochody, aby pokryć koszty jego finansowania lub koszt kapitału. Spółki notowane na giełdzie mogą korzystać z kombinacji długu – takiego jak obligacje lub kredyt bankowy – i kapitału własnego – lub akcji. Koszt kapitału jest zwykle średnią ważoną zarówno kapitału własnego, jak i zadłużenia. Celem jest obliczenie wymaganej stopy zwrotu lub minimalnej kwoty, jaką projekt musi zarobić z wpływów pieniężnych na pokrycie kosztów. Stopa zwrotu powyżej wymaganej stopy zwrotu tworzy wartość dla firmy, podczas gdy projekt, który ma zwrot niższy od wymaganej stopy zwrotu, nie zostałby wybrany.
Menedżerowie projektów mogą skorzystać z modelu DCF, aby pomóc w wyborze projektu, który jest bardziej opłacalny lub wart realizacji. Projekty o najwyższej NPV powinny mieć wyższą rangę niż inne, chyba że jeden lub więcej wykluczają się wzajemnie. Jednak kierownicy projektów muszą również wziąć pod uwagę wszelkie ryzyko związane z realizacją projektu.
Analiza zwrotu kosztów
Analiza zwrotu jest najprostszą formą analizy budżetowania kapitału, ale jest też najmniej dokładna. Jest nadal szeroko stosowany, ponieważ jest szybki i może dać menedżerom zrozumienie prawdziwej wartości proponowanego projektu.
Analiza zwrotu kosztów oblicza, ile czasu zajmie zwrot kosztów inwestycji. Okres zwrotu jest określany poprzez podzielenie początkowej inwestycji w projekt przez średni roczny wpływ gotówki, który wygeneruje projekt. Na przykład, jeśli początkowy wydatek gotówkowy kosztuje 400 000 USD, a projekt generuje przychody w wysokości 100 000 USD rocznie, zwrot inwestycji zajmie cztery lata.
Analiza zwrotu jest zwykle stosowana, gdy firmy mają tylko ograniczoną ilość środków (lub płynności ), aby zainwestować w projekt, a zatem muszą wiedzieć, jak szybko mogą odzyskać swoją inwestycję. Prawdopodobnie zostałby wybrany projekt o najkrótszym okresie zwrotu. Istnieją jednak pewne ograniczenia metody zwrotu, ponieważ nie uwzględnia ona kosztu alternatywnego ani stopy zwrotu, którą można by uzyskać, gdyby nie zdecydowali się kontynuować projektu.
Ponadto analiza zwrotu zazwyczaj nie obejmuje żadnych przepływów pieniężnych pod koniec życia projektu. Na przykład, jeśli rozważany projekt obejmował zakup sprzętu, brane byłyby pod uwagę przepływy pieniężne lub przychody generowane przez wyposażenie fabryki, ale nie wartość odzysku sprzętu na koniec projektu. Wartość odzysku to wartość wyposażenia na koniec jego okresu użytkowania. W rezultacie analiza zwrotu nie jest uważana za prawdziwą miarę rentowności projektu, ale zamiast tego zapewnia przybliżone oszacowanie, jak szybko można odzyskać inwestycję początkową.
Analiza przepustowości
Analiza przepustowości jest najbardziej skomplikowaną formą analizy budżetowania kapitałowego, ale także najdokładniejszą pomagającą menedżerom zdecydować, które projekty realizować. W ramach tej metody cała firma jest traktowana jako jeden system generujący zysk. Przepustowość mierzy się jako ilość materiału przechodzącego przez ten system.
Analiza zakłada, że prawie wszystkie koszty są kosztami operacyjnymi, że firma musi zmaksymalizować przepustowość całego systemu, aby pokryć wydatki, a sposobem na maksymalizację zysków jest maksymalizacja przepustowości przechodzącej przez operację wąskiego gardła. Wąskie gardło to zasób w systemie, który wymaga najdłuższego czasu działania. Oznacza to, że menedżerowie powinni zawsze nadawać wyższy priorytet projektom budżetowania kapitałowego, które zwiększą przepustowość lub przepływ przechodzący przez wąskie gardło.