Rachunkowość czarnej skrzynki
Co to jest księgowość w czarnej skrzynce?
Rachunkowość czarnoskrzynkowa polega na celowym stosowaniu skomplikowanych metodologii prowadzenia ksiąg rachunkowych, aby interpretacja sprawozdań finansowych była trudna i czasochłonna. Takie podejście jest bardziej prawdopodobne w przypadku przedsiębiorstw, które chcą ukryć informacje, których nie chcą, aby inwestorzy łatwo widzieli, takie jak duże kwoty zadłużenia, które mogą negatywnie wpłynąć na akcje spółki lub możliwość uzyskania dostępu do finansowania.
Kluczowe wnioski
- Rachunkowość czarnoskrzynkowa to celowe stosowanie skomplikowanych metodologii księgowania.
- Firmy mogą podjąć takie działania, aby zaistnieć w lepszej kondycji i ukryć informacje, których nie chcą, aby inwestorzy od razu zobaczyli.
- Rachunkowość czarnoskrzynkową uważa się za nieetyczną, mimo że często prowadzi się ją bez odchodzenia od zasad określonych przez organy regulacyjne.
- Przykłady obejmują przekształcenie przychodów, zysków i zapasów oraz wykorzystanie instrumentów pochodnych i pozaksięgowych spółek osobowych.
Zrozumienie księgowości czarnej skrzynki
Księgowość, czyli proces rejestracji transakcji finansowych, ma ułatwić inwestorom określenie, jak radzi sobie firma i ocenę jej aktualnej wyceny. Podejście oparte na czarnej skrzynce jest sprzeczne z tą zasadą przejrzystości, której celem jest jak największe zaciemnienie kondycji finansowej i wyników firmy w granicach wyznaczonych przez organy regulacyjne.
Zgłaszane liczby opierają się na złożonych metodach księgowych, które wymagają wielu domysłów, co utrudnia osobom z zewnątrz dokładne ustalenie, w jaki sposób takie liczby zostały osiągnięte. W takim przypadku inwestorzy mogą zostać zmuszeni do zaakceptowania słowa firmy, co skutecznie umożliwi firmie zawyżanie zysków, aby zwiększyć lub podnieść cenę akcji i zasadniczo nakreślić obraz bycia w lepszej kondycji niż jest w rzeczywistości.
Rachunkowość czarnoskrzynkową często prowadzi się bez łamania jakichkolwiek przepisów. Ogólnie przyjęte zasady rachunkowości (GAAP) i Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oferują pewną swobodę, aw niektórych przypadkach są otwarte na interpretację. To właśnie w tych szarych obszarach korzystają winowajcy.
Luźne przestrzeganie zasad i bycie legalnym nie oznacza jednak, że księgowość czarnoskrzynkowa jest akceptowalna. Ponieważ ma na celu zaciemnienie prostego i dokładnego obrazu kondycji finansowej firmy, podejście to jest mile widziane i ogólnie uważane za nieetyczne.
Wyrażenie „rozliczanie czarnych skrzynek” pochodzi z nauki, informatyki i inżynierii, gdzie czarna skrzynka to urządzenie, system lub obiekt, który można przeglądać pod kątem danych wejściowych i wyjściowych, bez żadnej wiedzy o jej wewnętrznym działaniu.
Metody księgowania czarnoskrzynkowego
Firmy mogą stosować metody księgowania czarnych skrzynek na kilka sposobów. Znaki ostrzegawcze mogą obejmować przekształcenie przychodów, zysków i zapasów oraz tendencję do częstego używania technicznego, trudnego do zrozumienia języka przy opisywaniu ujawnień.
Inną wylęgarnią dla księgowości czarnej skrzynki są transakcje na instrumentach pochodnych i partnerstwa pozaksięgowe, gdy firma współpracuje z inną w celu pozyskania kapitału.
W miarę jak codzienne operacje korporacji stały się bardziej złożone, praktyka księgowania czarnoskrzynkowego zaczęła się rozwijać.
Ograniczenia księgowości czarnej skrzynki
Poważne skandale, takie jak skandal z Enronem, sprawiły, że oszustwa związane z księgowością czarnych skrzynek są trudniejsze do wykonania, ponieważ audytorzy stali się bardziej ostrożni przed celowymi próbami ukrycia finansów. Inwestorzy i organy regulacyjne weszli w mądrzejszy sposób na tego typu zachowania i stali się sceptyczni wobec pewnych liczb opartych na domysłach lub otwartych na interpretację.
Wprowadzenie ustawy Sarbanes-Oxley (SOX) z 2002 r. Stanowiło kolejny cios dla metod czarnej skrzynki. SOX, między innymi, nałożył surowe kary za określone wykroczenia korporacyjne. Można argumentować, że groźby przestępstwa zwiększyły prawdopodobieństwo dwukrotnego zastanowienia się przez dyrektorów księgowych przed zaangażowaniem się w tę nieetyczną praktykę.