Przegląd wyceny aktywów (AVR)
Co to jest przegląd wyceny aktywów (AVR)?
Termin przegląd wyceny aktywów (AVR) odnosi się do procesu, który ustala szacunkową wartość aktywów banku, który upadł. Banki mogą upaść z wielu powodów. Najczęstszym zjawiskiem jest spadek wartości ich aktywów poniżej wartości rynkowej znacznie poniżej ich zobowiązań.
Proces AVR określa minimalną cenę, którą organ regulacyjny jest skłonny zaakceptować od innych instytucji finansowych, które chcą kupić aktywa od upadłego banku.
Kluczowe wnioski
- Przegląd wyceny aktywów to proces, w ramach którego ustala się oszacowanie wartości aktywów banku, który upadł.
- Proces ten określa minimalną cenę, jaką organ regulacyjny jest skłonny zaakceptować od innych instytucji finansowych, które chcą kupić aktywa banku, który upadł.
- W przeglądzie zastosowano metodę doboru próby w celu oszacowania wartości aktywów – próbka jest zazwyczaj warstwową próbą losową.
- Proces AVR jest maksymalnie zautomatyzowany, aby zapewnić szybkie wykonanie wyceny.
Zrozumienie przeglądu wyceny aktywów (AVR)
Banki są ważną częścią każdej gospodarki. Świadczą usługi bankowe dla ogółu społeczeństwa, udzielają pożyczek, tworzą płynność na rynku, a także inne usługi finansowe, takie jak wymiana walut i udostępnianie sejfów. Instytucje te mogą mieć kłopoty, gdy pojawiają się problemy w gospodarce – a wszystko to może doprowadzić do niepowodzenia.
Gdy bank upadnie, nie będzie już mógł wywiązywać się ze swoich zobowiązań finansowych wobec wierzycieli. Są to podmioty, którym jest winien pieniądze, a także deponenci. Jak wspomniano powyżej, banki upadają z wielu powodów, w tym z powodu niewypłacalności lub gdy nie są w stanie spłacić swoich wierzycieli. Jedną z najczęstszych przyczyn upadku banków jest jednak to, że wartość ich aktywów spada o tyle poniżej ich wartości rynkowej, że ich zobowiązania.
W takim przypadku odpowiedni organ regulacyjny – federalny lub stanowy – musi poczynić przygotowania do sprzedaży aktywów banku. Wymaga to przeglądu tych aktywów, który nazywa się przeglądem wyceny aktywów. AVR to proces, w ramach którego wyceniane są aktywa banku, który upadł. W Stanach Zjednoczonych upadła instytucja finansowa zostaje przekazana Federalnej Korporacji Ubezpieczeń Depozytów (FDIC), aby bank mógł zostać zlikwidowany lub połączony z zdrowszą instytucją.
Proces restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji obejmuje gromadzenie informacji na temat aktywów i pasywów banku, który upadł, powiadamianie instytucji publicznych i innych instytucji finansowych, że bank upadł i próbuje znaleźć inne instytucje finansowe, które mogłyby kupić bank, który upadł.
FDIC obejmuje 250 000 USD na deponenta, na bank ubezpieczony i na każdą kategorię posiadania konta.
Ustalenie wartości aktywów instytucji finansowej, która upadła, może być skomplikowanym przedsięwzięciem, zwłaszcza gdy FDIC nie ma pewności co do złożoności banku. Przynajmniej dopóki agencja nie sprawdzi ksiąg banku.
Regulator ocenia wartość portfela aktywów banku i przypisuje cenę do każdego rodzaju grupowania kredytów. Kategoryzując aktywa do różnych pul, regulator jest w stanie dopasować krzyżowo różne pule do różnych banków w zależności od poziomu ich zainteresowania. Ze względu na fakt, że większość banków ma duży portfel aktywów, takich jak kredyty, w ocenie wyceny aktywów stosuje się metodę doboru próby w celu oszacowania wartości aktywów.
Próbka jest zwykle warstwową próbą losową, a proces jest w jak największym stopniu zautomatyzowany, aby zapewnić szybkie zakończenie wyceny. Regulator może poświęcić więcej czasu na ocenę wartości największych kredytów banku, który upadł.
Uwagi specjalne
Wiele banków upadło w okresie wielkiego kryzysu. To był jeden z głównych powodów, dla których powstał FDIC. W 1993 r., Kiedy agencja otworzyła się po raz pierwszy, w Stanach Zjednoczonych upadło aż 4000 banków. W tym momencie deponenci stracili aż 140 miliardów dolarów. FDIC pomogła w ubezpieczeniu depozytów, których klienci banków nie byliby w stanie odzyskać bez niej.
Gdy bank upada, FDIC zazwyczaj podejmuje działania w celu zapewnienia pomocy finansowej, takiej jak pokrycie strat kapitałowych, w celu skłonienia innych banków do podjęcia transakcji. Celem jest jak najszybsze zakończenie procesu likwidacji przy jak najmniejszym wpływie finansowym na fundusz gwarantowania depozytów.