Kiedy kupujesz CIF, a kiedy FOB?

Skrót CIF oznacza „koszt, ubezpieczenie i fracht”, a FOB oznacza „bezpłatnie na pokładzie”. Są to terminy używane w handlu międzynarodowym w odniesieniu do transportu morskiego, gdzie towary muszą być dostarczane z jednego miejsca do drugiego drogą morską. Pojęcia te są również używane w przypadku przesyłek śródlądowych i lotniczych.

CIF jest uważany za lepszy sposób kupowania towarów dla tych, którzy są nowicjuszami w handlu międzynarodowym. Może to być również lepsza opcja dla nowych handlowców, którzy mają małe ładunki. W CIF sprzedawca jest odpowiedzialny za transport towaru do najbliższego portu, załadunek towaru na statek oraz opłacenie frachtu za dostarczenie towaru do portu wskazanego przez kupującego. Sprzedawca jest również odpowiedzialny za opłacenie ubezpieczenia towaru.

Lepiej kupować FOB dla tych, którzy są już zaznajomieni z handlem międzynarodowym. Handlowcy ci mają swoich własnych spedytorów i agentów logistycznych w porcie, w którym kupujący ładuje towary do importu. W handlu FOB sprzedawca jest odpowiedzialny tylko za dostarczenie towaru do najbliższego portu po swojej stronie. Ta lokalizacja jest wskazana po FOB i jest ważna dla księgowych, ponieważ towary stają się aktywami kupującego w dniu, w którym dotrą do tej lokalizacji. Towar uważa się za dostarczony po przekroczeniu burty statku. Kupujący jest zatem odpowiedzialny za opłacenie frachtu i ubezpieczenia statku. Zaletą zakupu FOB jest to, że kupujący może uzyskać lepsze oferty na usługi frachtowe, w przeciwieństwie do CIF, gdzie kupujący musi polegać na usługach przewozowych wybranych przez sprzedającego. Dzieje się tak, ponieważ sprzedawca może chcieć czerpać zyski z usług frachtu. Kupujący czerpie zatem zyski z zakupu FOB.

Prostą zasadą w handlu międzynarodowym jest kupowanie FOB i sprzedaż CIF. Przestrzeganie tej zasady może przynieść przedsiębiorcy pewien zysk.