Malejące krańcowe zyski a zwroty do skali: jaka jest różnica?
Malejące krańcowe zyski vs. zwroty do skali: przegląd
W biznesie ważne jest osiągnięcie optymalnego poziomu produkcji. Gwarantuje to, że wszystkie czynniki produkcji są wykorzystywane w jak najlepszy sposób. Dokonywanie korekt czynników produkcji lub nakładów ma różne skutki i może być analizowane na różne sposoby.
Zmniejszające się krańcowe zyski są efektem wzrostu nakładów w krótkim okresie po osiągnięciu optymalnej zdolności produkcyjnej, przy utrzymaniu co najmniej jednej zmiennej produkcji, takiej jak praca lub kapitał. Prawo stanowi, że ten wzrost nakładów spowoduje w rzeczywistości mniejszy wzrost produkcji. Powrót do skali mierzy zmianę produktywności wynikającą ze zwiększenia wszystkich nakładów produkcji w długim okresie.
Kluczowe wnioski
- Malejące krańcowe zyski są efektem zwiększenia wkładu po osiągnięciu optymalnej zdolności produkcyjnej, co prowadzi do mniejszego wzrostu produkcji.
- Powrót do skali mierzy zmianę produktywności po zwiększeniu wszystkich nakładów produkcyjnych w długim okresie.
- Zgodnie z prawem malejących zysków krańcowych, usunięcie nakładów do pewnego stopnia może skutkować oszczędnościami bez zmniejszania produkcji.
- Istnieją trzy rodzaje korzyści skali: stałe zyski skali (CRS), rosnące zyski skali (IRS) i malejące korzyści skali (DRS).
Malejące marginalne zyski
Prawo malejących zysków krańcowych głosi, że wraz z każdą dodatkową jednostką w jednym czynniku produkcji, podczas gdy wszystkie inne czynniki są utrzymywane na stałym poziomie, przyrostowa produkcja na jednostkę zmniejszy się w pewnym momencie. Prawo malejących krańcowych zwrotów niekoniecznie oznacza, że zwiększenie jednego czynnika spowoduje zmniejszenie całkowitej produkcji, co byłoby ujemnymi zwrotami, ale taki rezultat zwykle występuje.
Ograniczenie wpływu prawa malejących krańcowych zysków może wymagać odkrycia leżących u podstaw przyczyn spadku produkcji. Firmy powinny dokładnie zbadać łańcuch dostaw produkcji pod kątem przypadków nadmiarowości lub działań produkcyjnych kolidujących ze sobą.
Na przykład restauracja zatrudniająca więcej kucharzy przy zachowaniu tej samej przestrzeni kuchennej może zwiększyć całkowitą wydajność do punktu, ale każdy dodatkowy kucharz zajmuje miejsce, ostatecznie prowadząc do mniejszego wzrostu wydajności, ponieważ w kuchni jest zbyt wielu kucharzy. Całkowita wydajność może w pewnym momencie spaść, powodując ujemne zyski, jeśli zbyt wielu kucharzy stanie sobie na drodze i ostatecznie stanie się bezproduktywnych.
Odwracając prawo malejących przychodów, jeśli jednostki produkcyjne zostaną usunięte z jednego czynnika, wpływ na produkcję jest minimalny dla pierwszych kilku jednostek i może skutkować znacznymi oszczędnościami kosztów. Na przykład, jeśli restauracja zwalnia kilku kucharzy zamiast zatrudniać więcej, może osiągnąć oszczędności bez znacznie zmniejszonej produkcji.
Zmniejszenie wpływu malejących krańcowych zysków wymaga odkrycia podstawowych przyczyn spadku produkcji.
Powrót do skali
Z drugiej strony zwroty do skali odnoszą się do proporcji między wzrostem całkowitego wkładu a wynikającym z niego wzrostem produkcji. Istnieją trzy rodzaje korzyści skali: stałe zyski skali (CRS), rosnące zyski skali (IRS) i malejące korzyści skali (DRS).
Stałe korzyści skali mają miejsce, gdy wzrost nakładów powoduje proporcjonalny wzrost produkcji. Rosnące korzyści skali mają miejsce wtedy, gdy produkcja rośnie w większym stopniu niż wzrost wkładu. Zmniejszanie się korzyści skali ma miejsce, gdy wszystkie zmienne produkcji są zwiększane o pewien procent, co prowadzi do nieproporcjonalnego wzrostu produkcji.
Na przykład, jeśli producent mydła podwaja swój całkowity wkład, ale uzyskuje tylko 40% wzrost całkowitej produkcji, to można powiedzieć, że doświadczył zmniejszających się korzyści skali. Jeśli ten sam producent podwoi swoją całkowitą produkcję, to osiąga stałe korzyści skali. Jeśli produkcja wzrosła o 120%, producent doświadczył coraz większych korzyści skali.
Kluczowe różnice
Chociaż zarówno malejące krańcowe zyski, jak i zwroty w skali uwzględniają wpływ zmian w nakładach na zmiany produkcji, należy wziąć pod uwagę kluczowe różnice między nimi.
Zmniejszające się krańcowe zwroty dotyczą przede wszystkim zmian zmiennych wejściowych i dlatego są miernikiem krótkoterminowym. Zmienne dane wejściowe są łatwiejsze do zmiany w krótkim horyzoncie czasowym w porównaniu ze stałymi danymi wejściowymi. W związku z tym zwrot do skali jest miarą skupiającą się na zmianie stałych danych wejściowych i dlatego jest miarą długoterminową.
Obie miary pokazują, że wzrost nakładów zwiększy produkcję do pewnego momentu, a główną różnicą między nimi jest horyzont czasowy, a zatem dane wejściowe, które można zmieniać: efektywności kosztowej.