Jakie tematy obejmuje mikroekonomia?

Mikroekonomia to nauka o ludzkim działaniu i interakcji. Najczęstsze zastosowania mikroekonomii dotyczą osób i firm, które handlują między sobą, ale jej metody i spostrzeżenia można zastosować do prawie każdego aspektu celowej działalności. Ostatecznie mikroekonomia dotyczy ludzkich wyborów i bodźców.

Większość ludzi zapoznaje się z mikroekonomią poprzez badanie ograniczonych zasobów, cen pieniężnych oraz podaży i popytu na towary i usługi. Na przykład mikroekonomia służy do wyjaśnienia, dlaczego cena dobra ma tendencję do wzrostu wraz ze spadkiem jego podaży, przy czym wszystkie inne czynniki są równe. Te spostrzeżenia mają oczywiste implikacje dla konsumentów, producentów, firm i rządów.

Wiele środowisk akademickich traktuje mikroekonomię w wąski, oparty na modelach i ilościowy sposób. Tradycyjne krzywe podaży i popytu przedstawiają ilość towaru na rynku w odniesieniu do jego ceny. Modele te próbują wyodrębnić poszczególne zmienne i określić związki przyczynowe lub przynajmniej silne związki korelacyjne. Ekonomiści nie zgadzają się co do skuteczności tych modeli, ale są one szeroko stosowane jako dobre narzędzia heurystyczne.

Podstawowe założenia mikroekonomii jako nauki nie mają jednak charakteru modelowego ani ilościowego. Mikroekonomia twierdzi raczej, że ludzcy aktorzy są racjonalni i wykorzystują ograniczone zasoby do osiągnięcia zamierzonych celów. Dynamiczna interakcja między niedoborem a wyborem pomaga ekonomistom odkryć, co ludzie uważają za wartościowe. Wymiana, popyt, ceny, zyski, straty i konkurencja pojawiają się, gdy ludzie dobrowolnie łączą się ze sobą, aby osiągnąć swoje odrębne cele. W tym sensie mikroekonomię najlepiej postrzegać jako gałąź logiki dedukcyjnej; modele i krzywe są po prostu przejawami tych dedukcyjnych spostrzeżeń.

Mikroekonomia jest często przeciwstawiana makroekonomii. W tym kontekście mikroekonomia koncentruje się na indywidualnych aktorach, małych jednostkach gospodarczych i bezpośrednich konsekwencjach racjonalnego wyboru człowieka. Makroekonomia ma tendencję do badania dużych jednostek gospodarczych i pośrednich skutków stóp procentowych, zatrudnienia, wpływu rządu i inflacji pieniężnej.