Wskaźnik zadłużenia a stosunek zadłużenia do kapitału: jaka jest różnica?

Wskaźnik zadłużenia a wskaźnik zadłużenia do kapitału własnego: przegląd

Wskaźniki dźwigni finansowej stanowią szeroką kategorię wskaźników finansowych, wśród których dominującym przykładem jest stosunek zadłużenia do kapitału własnego. Księgowi, ekonomiści, inwestorzy, pożyczkodawcy i dyrektorzy firm używają wskaźników dźwigni do pomiaru relacji między kapitałem własnym a długiem. Często można zobaczyć relację długu do kapitału własnego o nazwie Wskaźnik zadłużenia, chociaż technicznie byłoby bardziej poprawne o nim jako o wskaźnik dźwigni finansowej.

Wszystkie firmy muszą zrównoważyć zalety lewarowania swoich aktywów z wadami związanymi z ryzykiem zaciągnięcia pożyczki. Ta sama niepewność napotyka inwestorów i pożyczkodawców, którzy wchodzą w interakcje z tymi firmami. Wskaźniki dźwigni finansowej to jeden ze sposobów na odróżnienie firm zdrowych finansowo od tych znajdujących się w trudnej sytuacji.

Zrozumienie współczynnika zadłużenia

„Dźwignia finansowa” odnosi się po prostu do dźwigni finansowej. Wskaźniki dźwigni finansowej koncentrują się bardziej na koncepcji dźwigni finansowej niż inne wskaźniki stosowane w rachunkowości lub analizie inwestycji. To koncepcyjne podejście zapobiega precyzyjnemu obliczaniu lub jednolitej interpretacji przełożeń. Podstawowa zasada ogólnie zakłada, że ​​pewna dźwignia jest dobra, ale zbyt duża naraża organizację na ryzyko.

Na poziomie podstawowym dźwignię finansową czasami odróżnia się od dźwigni finansowej. Dźwignia finansowa odnosi się do kwoty zadłużenia zaciągniętego w celu inwestowania i uzyskania wyższego zwrotu, podczas gdy dźwignia finansowa odnosi się do zadłużenia wraz z całkowitym kapitałem własnym lub wyrażeniem odsetka finansowania firmy poprzez pożyczkę. Ta różnica jest odzwierciedlona w różnicy między wskaźnikiem zadłużenia a stosunkiem zadłużenia do kapitału własnego.

Innymi słowy, dźwignia finansowa odnosi się do wykorzystania długu. Dźwignia finansowa to rodzaj analizy dźwigni, która uwzględnia kapitał własny właściciela, często wyrażany jako współczynnik w analizie finansowej.

Zrozumienie stosunku zadłużenia do kapitału własnego

Wskaźnik zadłużenia do kapitału własnego porównuje łączne zobowiązania z kapitałem własnym. Jest to jeden z najpowszechniej i najczęściej stosowanych wskaźników dźwigni / dźwigni finansowej, wyrażający, ile dostawcy, pożyczkodawcy i inni wierzyciele zobowiązali się do spółki w porównaniu z zobowiązaniami udziałowców. Istnieją różne warianty wskaźnika zadłużenia do kapitału własnego, a w poszczególnych branżach stosowane są różne nieoficjalne standardy. Banki często mają z góry ustalone ograniczenia dotyczące maksymalnego stosunku zadłużenia do kapitału własnego pożyczkobiorców dla różnych rodzajów działalności określonych w kowenantach zadłużenia.

Uwagi specjalne

Wartość wskaźnika zadłużenia do kapitału wynosi zwykle od 0,1 (prawie brak zadłużenia w stosunku do kapitału własnego) do 0,9 (bardzo wysoki poziom zadłużenia w stosunku do kapitału własnego). Większość firm dąży do uzyskania stosunku między tymi dwoma skrajnościami, zarówno ze względu na stabilność gospodarczą, jak i przyciągnięcie inwestorów lub pożyczkodawców. Zadłużenie do kapitału, podobnie jak wszystkie wskaźniki zadłużenia, odzwierciedla strukturę kapitałową przedsiębiorstwa. Wyższy wskaźnik nie zawsze jest zły, ponieważ dług jest zwykle tańszym źródłem finansowania i wiąże się ze zwiększonymi korzyściami podatkowymi.

Analizując wskaźniki dźwigni, należy wziąć pod uwagę wielkość i historię poszczególnych przedsiębiorstw. Większe firmy o ugruntowanej pozycji mogą przesunąć swoje zobowiązania do wyższego odsetka swoich bilansów bez wzbudzania poważnych obaw. Firmy, które nie mają długiej historii sukcesu, są znacznie bardziej wrażliwe na wysokie zadłużenie.