Wspólne metody pomiaru w zarządzaniu ryzykiem inwestycyjnym

Zarządzanie ryzykiem jest kluczowym procesem przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych. Proces obejmuje identyfikację i analizę wielkości ryzyka związanego z inwestycją oraz akceptację tego ryzyka lub jego ograniczenie. Niektóre typowe miary ryzyka obejmują odchylenie standardowe, beta, wartość zagrożoną (VaR) i warunkową wartość zagrożoną (CVaR).

Kluczowe wnioski

Jedną z zasad inwestowania jest kompromis między ryzykiem a zyskiem, w przypadku którego większy stopień ryzyka ma zostać skompensowany wyższą oczekiwaną stopą zwrotu.
Ryzyko – lub prawdopodobieństwo straty – można mierzyć za pomocą metod statystycznych, które są historycznymi predyktorami ryzyka inwestycyjnego i zmienności.
W tym miejscu przyjrzymy się niektórym powszechnie używanym wskaźnikom, w tym odchyleniu standardowemu, wartości zagrożonej (VaR), Beta i innym.

Odchylenie standardowe

Odchylenie standardowe mierzy rozrzut danych od ich wartości oczekiwanej. Odchylenie standardowe jest używane przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnej w celu zmierzenia wielkości historycznej zmienności związanej z inwestycją w stosunku do jej rocznej stopy zwrotu. Wskazuje, jak bardzo bieżący zwrot odbiega od oczekiwanych historycznych normalnych zwrotów. Na przykład akcje o wysokim odchyleniu standardowym charakteryzują się wyższą zmiennością, a zatem z akcją wiąże się wyższy poziom ryzyka.

Dla tych, którzy są zainteresowani tylko potencjalnymi stratami, pomijając możliwe zyski, odchylenie połowiczne zasadniczo dotyczy tylko odchyleń standardowych.

Współczynnik Sharpe’a

Współczynnik Sharpe’a mierzy wydajność skorygowaną o powiązane ryzyko. Odbywa się to poprzez usunięcie stopy zwrotu z inwestycji wolnej od ryzyka, takiej jak amerykańska obligacja skarbowa, z dotychczasowej stopy zwrotu.

Następnie dzieli się to przez odchylenie standardowe powiązanej inwestycji i służy jako wskaźnik, czy zwrot z inwestycji wynika z rozsądnego inwestowania, czy z przyjęcia nadmiernego ryzyka.

Odmianą współczynnika Sharpe’a jest współczynnik Sortino, który usuwa wpływ ruchów cen w górę na odchylenie standardowe, aby skupić się na rozkładzie zwrotów poniżej celu lub wymaganego zwrotu. Współczynnik Sortino zastępuje również stopę wolną od ryzyka wymaganym zwrotem w liczniku formuły, dzięki czemu formuła jest zwrotem portfela pomniejszonym o wymagany zwrot, podzielonym przez rozkład zwrotów poniżej celu lub wymaganego zwrotu.

Inną odmianą współczynnika Sharpe’a jest współczynnik Treynor, który wykorzystuje wartość beta portfela lub korelację portfela z resztą rynku. Beta jest miarą zmienności i ryzyka inwestycji w porównaniu z całym rynkiem. Celem wskaźnika Treynor jest określenie, czy inwestor otrzyma rekompensatę za podjęcie dodatkowego ryzyka przewyższającego nieodłączne ryzyko rynkowe. Wzór na wskaźnik Treynor to zwrot z portfela pomniejszony o stopę wolną od ryzyka, podzielony przez współczynnik beta portfela.

Beta

Beta to kolejna powszechna miara ryzyka. Beta mierzy wielkość systematycznego ryzyka pojedynczego papieru wartościowego lub sektora przemysłowego w stosunku do całego rynku akcji. Rynek ma wartość beta równą 1 i może służyć do oceny ryzyka związanego z papierem wartościowym. Jeśli beta papieru wartościowego jest równa 1, cena papieru wartościowego przesuwa się w czasie wraz z rynkiem. Papier wartościowy z wartością beta większą niż 1 oznacza, że jest bardziej zmienny niż rynek.

I odwrotnie, jeśli wartość beta papieru wartościowego jest mniejsza niż 1, oznacza to, że papier wartościowy jest mniej zmienny niż rynek. Na przykład załóżmy, że wersja beta zabezpieczenia to 1,5. Teoretycznie bezpieczeństwo jest o 50 procent bardziej zmienne niż rynek.

Wartość zagrożona (VaR)

Wartość zagrożona (VaR) to miara statystyczna stosowana do oceny poziomu ryzyka związanego z portfelem lub spółką. VaR mierzy maksymalną potencjalną stratę z pewnym stopniem pewności dla określonego okresu. Na przykład załóżmy, że portfel inwestycji ma roczną 10-procentową wartość VaR w wysokości 5 milionów USD. Dlatego portfel ma 10 procent szans na utratę ponad 5 milionów dolarów w okresie jednego roku.

Warunkowa wartość zagrożona (CVaR)

Warunkowa wartość narażona na ryzyko (CVaR ) to kolejna miara ryzyka używana do oceny ryzyka końcowego inwestycji. Stosowany jako rozszerzenie VaR, CVaR ocenia prawdopodobieństwo, z pewnym stopniem pewności, że nastąpi przerwa w VaR; stara się ocenić, co dzieje się z inwestycjami przekraczającymi maksymalny próg strat. Miara ta jest bardziej wrażliwa na zdarzenia, które mają miejsce na końcu rozkładu – ryzyko ogona. Na przykład załóżmy, że menedżer ds. Ryzyka uważa, że średnia strata na inwestycji wynosi 10 mln USD przy najgorszym jednym procencie możliwych wyników dla portfela. Dlatego CVaR, czyli oczekiwany niedobór, wynosi 10 milionów dolarów za jeden procent ogona.

R-kwadrat

R-kwadrat to miara statystyczna reprezentująca procent portfela funduszu lub ruchy papieru wartościowego, które można wyjaśnić zmianami indeksu wzorcowego. W przypadku papierów wartościowych o stałym dochodzie i funduszy obligacji punktem odniesienia jest amerykański weksel skarbowy. Indeks S&P 500 jest punktem odniesienia dla akcji i funduszy akcyjnych.

Wartości R-kwadrat mieszczą się w zakresie od 0 do 100. Według Morningstar fundusz inwestycyjny o wartości R-kwadrat między 85 a 100 ma rekord wyników ściśle skorelowany z indeksem. Fundusz z oceną ratingową 70 lub mniej zazwyczaj nie osiąga takich wyników jak indeks.

Inwestorzy funduszy powierniczych powinni unikać aktywnie zarządzanych funduszy o wysokich wskaźnikach R-kwadrat, które są ogólnie krytykowane przez analityków jako „szafowe” fundusze indeksowe. W takich przypadkach nie ma sensu płacić wyższych opłat za profesjonalne zarządzanie, gdy można uzyskać takie same lub lepsze wyniki z funduszu indeksowego.

Kategorie zagrożeń

Poza określonymi środkami, zarządzanie ryzykiem dzieli się na dwie szerokie kategorie: ryzyko systematyczne i niesystematyczne.

Systematyczne ryzyko

Ryzyko systematyczne jest związane z rynkiem. Ryzyko to wpływa na cały rynek papieru wartościowego. Jest nieprzewidywalna i niemożliwa do zróżnicowania; jednak ryzyko można złagodzić poprzez zabezpieczenie. Na przykład wstrząsy polityczne to systematyczne ryzyko, które może wpływać na wiele rynków finansowych, takich jak rynki obligacji, akcji i walut. Inwestor może zabezpieczyć się przed tego rodzaju ryzykiem, kupując opcje sprzedaży na samym rynku.

Ryzyko niesystematyczne

Druga kategoria ryzyka, niesystematyczne, jest związana z firmą lub sektorem. Nazywa się to również ryzykiem dywersyfikacji i można je złagodzić poprzez dywersyfikację aktywów. Ryzyko to jest nieodłączne tylko dla określonych zasobów lub branży. Jeśli inwestor kupuje

Na przykład załóżmy, że inwestor zainwestował w firmę naftową i uważa, że spadająca cena ropy wpłynie na firmę. Inwestor może chcieć zająć drugą stronę lub zabezpieczyć swoją pozycję, kupując opcję sprzedaży na ropę naftową lub spółkę, lub może starać się złagodzić ryzyko poprzez dywersyfikację, kupując akcje spółek detalicznych lub lotniczych. Zmniejsza część ryzyka, jeśli pójdzie tymi drogami, aby chronić swoją ekspozycję na przemysł naftowy. Jeśli nie zajmie się zarządzaniem ryzykiem, ceny akcji i ropy naftowej spółki mogą znacznie spaść, a on może stracić całą swoją inwestycję, co poważnie wpłynie na jego portfel.

Podsumowanie

Wielu inwestorów koncentruje się wyłącznie na zwrotach z inwestycji, nie przejmując się zbytnio ryzykiem inwestycyjnym. Te miary ryzyka Omówiliśmy może zapewnić pewną równowagę równania ryzyko zwrotnego. Dobra wiadomość dla inwestorów jest taka, że wskaźniki te są dla nich obliczane i są dostępne na wielu stronach internetowych poświęconych finansom: są one również uwzględniane w wielu raportach z badań inwestycyjnych .

Chociaż te pomiary są przydatne przy rozważaniu inwestycji w akcje, obligacje lub fundusze wspólnego inwestowania, ryzyko zmienności jest tylko jednym z czynników, które należy wziąć pod uwagę, a które mogą wpłynąć na jakość inwestycji.