W jaki sposób fundusze hedgingowe wykorzystują dźwignię finansową?

Fundusze hedgingowe wykorzystują kilka form dźwigni finansowej, aby ścigać duże zyski. Kupują papiery wartościowe z depozytem zabezpieczającym, co oznacza, że ​​wykorzystują pieniądze brokera do dokonywania większych inwestycji. Inwestują za pomocą linii kredytowych i mają nadzieję, że ich zwroty przewyższą odsetki. Dźwignia finansowa pozwala funduszom hedgingowym zwiększyć swoje zyski, ale może również powiększać straty i prowadzić do zwiększonego ryzyka niepowodzenia, jeśli zakłady są przeciwko nim. Fundusze hedgingowe również handlują instrumentami pochodnymi, które ich zdaniem wiążą się z asymetrycznym ryzykiem; maksymalna strata jest znacznie mniejsza niż potencjalny zysk.

Co to są fundusze hedgingowe?

Fundusze hedgingowe to pule pieniędzy, zwykle pochodzące od osób fizycznych lub inwestorów instytucjonalnych o bardzo wysokiej wartości netto, które zarządzający funduszem wykorzystuje do dążenia do wysokich zwrotów za pomocą niekonwencjonalnych taktyk inwestycyjnych. Strategie te obejmują poszukiwanie mocno niedowartościowanych lub przewartościowanych papierów wartościowych oraz zajmowanie długich lub krótkich pozycji na podstawie ustaleń oraz stosowanie strategii opcyjnych (takich jak long straddle i long strangle) w celu wykorzystania zmienności rynku bez konieczności prawidłowego odgadywania kierunku ruchu.

Kupowanie z marżą

Popularną metodą funduszy hedgingowych do generowania dużych zwrotów jest kupowanie papierów wartościowych z depozytem zabezpieczającym. Konto margines jest pożyczone pieniądze od maklera, który jest używany do inwestowania w papiery wartościowe. Handel na marży zwiększa zyski, ale także zwiększa straty.

Weźmy pod uwagę inwestora, który kupuje akcje za 1000 USD, używając 500 USD z własnych pieniędzy i 500 USD z depozytu zabezpieczającego. Cena wzrośnie do 2000 dolarów. Zamiast podwoić swoje pieniądze, co ma miejsce w przypadku, gdy początkowe 1000 USD jest ich wszystkim, podwaja je czterokrotnie, używając depozytu zabezpieczającego.

Załóżmy jednak, że spadnie do 200 USD. W tym scenariuszu inwestor sprzedaje akcje ze stratą 300 USD, a następnie musi zwrócić swojemu brokerowi 500 USD za całkowitą stratę 800 USD plus odsetki i prowizje. Inwestor stracił więcej pieniędzy, niż jego pierwotna inwestycja, ze względu na handel na marży.

Linie kredytowe

Inwestowanie w papiery wartościowe przy użyciu linii kredytowych odbywa się zgodnie z filozofią podobną do handlu z marżą, tylko że zamiast pożyczać od maklera, fundusz hedgingowy pożycza od zewnętrznego pożyczkodawcy. Tak czy inaczej, wykorzystuje czyjeś pieniądze do lewarowania inwestycji z nadzieją na zwiększenie zysków. Dopóki wartość bazowego zabezpieczenia rośnie, jest to zwycięska strategia. Może to jednak prowadzić do ogromnych strat na złej inwestycji, zwłaszcza gdy w transakcji uwzględnione są odsetki z linii kredytowej.

Handel instrumentami pochodnymi

Finansowy instrument pochodny to kontrakt wyliczany na podstawie ceny bazowego papieru wartościowego. Futures, opcje i swapy to przykłady instrumentów pochodnych. Fundusze hedgingowe inwestują w instrumenty pochodne, ponieważ oferują asymetryczne ryzyko.

Załóżmy, że cena akcji wynosi 100 USD, ale zarządzający funduszem hedgingowym spodziewa się szybkiego wzrostu. Kupując bezpośrednio 1000 akcji, ryzykują utratę 100 000 dolarów, jeśli ich przypuszczenie okaże się błędne, a akcje upadną. Zamiast tego, za niewielki ułamek ceny akcji, zarządzający kupuje opcję kupna 1000 akcji. Daje im to możliwość zakupu akcji po dzisiejszej cenie w dowolnym momencie przed określoną datą w przyszłości.

Jeśli ich przypuszczenie jest poprawne, a akcje rosną, korzystają z opcji i osiągają szybki zysk. Jeśli się mylą, a akcje pozostaną płaskie lub gorsze, załamują się, po prostu pozwalają wygasnąć opcji, a strata jest ograniczona do zapłaconej za nią niewielkiej premii.