Dług Unitranche

Co to jest dług Unitranche?

Dług lub finansowanie Unitranche to hybrydowa struktura pożyczki, która łączy dług uprzywilejowany i podporządkowany w jedną pożyczkę, co pozwala bankom lepiej konkurować z prywatnymi funduszami dłużnymi. Pożyczkobiorca tego rodzaju długu zazwyczaj płaci stopę procentową mieszczącą się w przedziale stóp procentowych, jakie wymagałby każdy rodzaj pożyczki z osobna.

Unitranche dług jest zwykle używany w instytucjonalnych transakcji finansowych. Pozwala pożyczkobiorcy na uzyskanie finansowania od wielu stron, co może skutkować obniżeniem kosztów wielu emisji, umożliwia większe pozyskiwanie funduszy w ramach jednego procesu transakcji i ułatwia szybsze przejęcie w ramach wykupu.

Kluczowe wnioski

Dług Unitranche to model hybrydowy łączący różne pożyczki w jeden, ze stopą procentową dla pożyczkobiorcy znajdującą się pomiędzy najwyższą a najniższą stopą oprocentowania poszczególnych pożyczek.
Dług jednostronny jest powszechnie stosowany w transakcjach finansowania instytucjonalnego, ponieważ umożliwia pożyczkobiorcy dostęp do funduszy wielu stron i potencjalnie szybsze zamknięcie transakcji.
Zadłużenie Unitranche jest porównywalne z długiem konsorcjalnym, ponieważ oba rodzaje pożyczek są objęte umową, która określa średni koszt długu dla emitenta.

Zrozumienie długu Unitranche

Transakcje zadłużenia w ramach Unitranche mogą mieć różne struktury. Główny nacisk kładziony jest na priorytetowe poziomy spłaty dla pożyczkobiorców. Poziomy ryzyka mogą się znacznie różnić w ramach strukturyzowanej umowy dłużnej w ramach strukturyzowanej grupy kapitałowej, przy czym pożyczkobiorcy zgadzają się na różne poziomy priorytetów spłaty w przypadku niewykonania zobowiązania.

Dług jednostronny można również porównać do długu konsorcjalnego. Oba rodzaje długu są skonstruowane w ramach nadrzędnej umowy emisyjnej, która określa średni koszt długu dla emitenta.

Ważne: dług Unitranche to rodzaj strukturyzowanego długu, który pozyskuje finansowanie od wielu uczestników o różnych strukturach terminowych.

Strukturyzowany dług jednostkowy podzieli części instrumentu dłużnego strukturyzowanego na transze, z których każda ma własne oznaczenie klasy. Emitent długu zazwyczaj współpracuje z dużym bankiem inwestycyjnym lub grupą banków inwestycyjnych w celu zapewnienia strukturyzacji długu w ramach procesu gwarantowania emisji. Do ubezpieczycieli będzie określenie i udokumentowanie wszystkich kategoriach każdej transzy w tym szczegóły dotyczące jego płatności odsetek, oprocentowanie, czas i starszeństwa.

Starszeństwo jest zazwyczaj głównym czynnikiem wpływającym na warunki każdego poziomu transzy. Transze zadłużenia mogą być dywidendą i reprezentowane przez nazwy klas, takie jak rok emisji, po którym następuje litera. Na przykład pojazd typu unitranche z czterema transzami może mieć strukturę 2019-A, 2019-B, 2019-C i 2019-D, zapewniając identyfikator pożyczkodawcom, którzy chcą zainwestować w ten instrument.

Ubezpieczyciele klasyfikują transze według uprzywilejowania, przy czym transze o najniższym ryzyku mają najwyższy stopień uprzywilejowania spłaty w przypadku niewykonania zobowiązania. Transze te nazywane są również transzami zabezpieczonymi. Każda transza będzie miała inny poziom uprzywilejowania, jeśli emitent nie wywiąże się z zobowiązań.

Niektóre spółki działające w ramach jednej grupy mogą również oceniać różne transze w celu wsparcia marketingu i ujawniania sprzedaży transz. Underwriterzy mogą również ustrukturyzować każdą transzę na różnych warunkach. W ten sposób można dostosowywać poszczególne transze i tworzyć je z różnymi postanowieniami korzystnymi dla emitenta. Rezerwy mogą obejmować prawa poboru, pełną spłatę kwoty głównej bez kuponu oraz oprocentowanie zmienne w stosunku do stałego.